بلندپروازیهای یک شیخ نشین برای جذب ثروتمندان: ظهور موزه گوگنهایم در دل صحرای ابوظبی
اکوایران: ابوظبی، پایتخت امارات متحده عربی در تلاش است تا با ایجاد زیرساختهای فیزیکی چشمگیر مانند موزهها و مراکز اداری لوکس نقش خود را نهتنها به عنوان یک قطب مالی، بلکه به عنوان یک قطب فرهنگی نیز مطرح کند.
به گزارش اکوایران، مخروطهای عظیم در امتداد کنارههای ساختمان موزه گوگنهایم در ابوظبی برای رهگذرانی که از بزرگراه شهر عبور میکنند قابل رویت شده است. مخروط هایی که اندازه آن 12 برابر همتای نیویورکی خود است.
براساس گزارشی از بلومبرگ، همان اطراف، تنها چند مایل دورتر از موزه تاریخ طبیعی آینده و شعبهای از لوور که در سال 2017 افتتاح شد سازههای فلزی سربه فلک کشیده شبیه بالهای شاهین برفراز بام «موزه ملی جدید زاید» قرار گرفتهاند.
نشانههای رونق گسترده ساختوساز درحال تغییر چهره ابوظبی غنی از نفت است که 6 درصد از منابع نفت خام جهان زیر شنهای آن قرار دارد و 1.5 تریلیون دلار ثروت دولتی را کنترل میکند.
پارکهای موضوعی وسیع، هتلهای پنج ستاره، خانههای لوکس، مجموعههای ورزشی و برجهای اداری بلند با سرعتی سرسام آور درحال افزایش هستند، چراکه حاکمان میلیاردها دلار را برای متنوع سازی اقتصاد و فراهم کردن شرایط برای غولهای مالی جهان چون Brevan Howard اختصاص داده است.
موزه گوگنهایم بخشی از تلاش بیش از 10 میلیارد دلاری ابوظبی برای تقویت گردشگری و فعالیت فرهنگی در پایتخت امارات متحده عربی است. ابوظبی همچنین میلیاردها دلار برای ایجاد ساختمانهای مسکونی بزرگ هزینه میکند تا مهاجران ثروتمند را برای زندگی و کار در آنجا ترغیب کند. خریداران ثروتمند از انگستان، هند، اسپانیا و جاهای دیگر ویلاهای ساحلی را خریداری میکنند که ارزش آنها به میلیونها دلار میرسد.
با اینحال، چالشهایی بر سر راه جاه طلبیهای بزرگ این شهر کویری وجود دارد. خاورمیانه با سرعتی زیاد درحال گرم شدن است و درحالی که امارات متحده عربی متعهد شده است انتشار دی اکسید کربن را کاهش دارد این نگرانی وجود دارد که بخشی از خلیج فارس میتواند در دهههای آینده برای مردم بسیار گرم باشد.
با اینحال، حاکمان امارات که از ثروت نفتی خود برایی بدست آوردن قدرت جهانی استفاده میکنند و شهری را میخواهند که نشان دهنده این نفوذ باشد.
سلطان سعود القاسمی، ستون نویس اماراتی و عضوی از خانواده حاکم امارت شارجه می گوید: ابوظبی در تلاش است تا خود را به عنوان یک مرکز جهانی و نه فقط یک مرکز منطقهای مطرح کند؛ این شهر درحال ساخت زیرساخت فیزیکی است که با جاه طلبی جهانی آن به عنوان پایتخت کشوری که نهتنها از نظر اقتصادی، بلکه از نظر سیاسی و فرهنگی نیز فراتر از حد انتظار است، پیش میرود.
امارات متحده عربی متشکل از هفت شیخ نشین است که دبی و ابوظبی را شامل میشوند و در سال 1971 تشکیل شد. نفت در دهه 1950 در پایتخت کشف شد و به تحولی بزرگ در آن کمک کرد.
در دهههای بعد این دبی بود که با رویکردی باز برای کسبوکارها، که تاثیرگذارترین نامها در بخش مالی جذب کرد به عنوان مرکز منطقهای ظاهر شد. ابوظبی سالها رویکرد آرامتری داشت ولی حالا تغییر کرده است. جستوجوی آن برای ساکنان جدید نیز همزمان با تلاشهای گسترده توسعهای ریاض است و زمینه را برای مبارزهای سه جانبه برای استعدادها فراهم میکند.
برخلاف عربستان سعودی، که به شرکتها فشار میآورد که دفاتر منطقهای خود را در این کشور ایجاد کنند، ابوظبی رویکرد متفاوتی دارد. آنها بی سروصدا در حال تنظیم بستهای از امتیازات هستند که امیدوارند به ارتقای شهر در رتبههای بزرگترین مراکز مالی جهان کمک کند. انبوهی از شرکتها در حال حاضر وارد شدهاند بطوری که کمبود فضای اداری ایجاد شده است.
پس از همهگیری، قیمتهای ملک از یک رکود طولانی برگشت، چراکه بانکهای بینالمللی، صندوقهای تامینی و معاملهگران وارد امارات شدند تا از مالیاتهای پایین و اقامت آسان استفاده کنند.
مالیات بر درآمد صفر به جذب خانوادههای ثروتمندی که به دنبال فرار از افزایش مالیات در اروپا بودند کمک کرد و تعداد ساکنان واجد شرایط برای اقامت 10 ساله افزایش یافت. نظرسنجی توسط آژانس املاک BetterHomes نشان میدهد که اتباع بریتانیایی بزرگترین خریداران املاک مسکونی ابوظبی در نیمه اول سال 2024 بودهاند و پس از آن خریدارانی از امارات متحده عربی، هند، اسپانیا، ترکیه و ایالات متحده قرار دارند.
با اینحال، مهاجران بدون حقوق شهروندی بیش از 80 درصد جمعیت امارات را تشکیل میدهند که میتواند سبب ایجاد لایهای از نااطمینانی شود. به اعتقاد سارا موزر، پروفسور دانشگاه مک گیل کانادا، مردم و سرمایه ناپایدار هستند و ممکن است به سراغ چیز درخشان دیگری بروند.
ولی این چالشهای بالقوه خریداران را متوقف نکرده است. تقاضا درحال افزایش است و قیمت ویلاهای جزیره سعدیات در سه ماهه اول سال 15 درصد نسبت به سال قبل افزایش داشته است. در همین حال، سکونت در مرکز مالی ابوظبی به 95 درصد رسیده است.
سازندگان برای سرمایه گذاری روی تقاضا هجوم آوردهاند. جزیره جبیل ابوظبی که میان جنگلهای حرا قرار دارد، مملو از جرثقیل و کارگران است که درحال ساخت مجموعهای 4 میلیارد دلاری به وسعت 2 هزار و 800 هکتار هستند که 10 هزار نفر را در خود جای خواهد داد. امارتهای کنار آب میتوانند تا 18 میلیون دلار به فروش برسند.
انتظار می رود سازندگان در سال جاری ساخت هشت هزار و 660 خانه در ابوظبی را تکمیل کنند. و انتظار میرود 56 هزار متر مربع فضای اداری را عمدتا در میدان مصدر، که به عنوان یک شهر کم کربن در ابوظبی طراحی شده است، در همان دوره تحویل دهند.
طراحی ساختمانهای پایدار در بحبوحه نیاز به کاهش مصرف انرژی در منطقه ای که تا 70 درصد برق صرف خنک کردن خانه ها میشود، حیاتی خواهد بود.
با رونق دوباره بازار املاک و مستغلات، پروژههایی که در طول بحران مالی متوقف شده بودند دوباره احیا می شوند. گوگنهایم در نهایت حدود 20 سال پس از اینکه معمار فرانک گری برای اولین بار از این طرح رونمایی کرد، درحال شکل گیری است. ابوظبی درحال ساخت بیمارستانها و مدارس برای خدمات رسانی به جوامع مسکونی جدید است.
گوردونستون، مدرسه شبانه روزی اسکاتلند که پادشاه چارلز در آن تحصیل کرده است، در حال برنامه ریزی برای افتتاح اولین پردیس خود در خلیج فارس در جزیره جبیل ابوظبی در سال 2026 است.
ایده اصلی این است که شهر برای مردم از تمام نقاط جهان جذاب شود. جزیره سعدیات اکنون دارای مجموعهای است که شامل یک مسجد، یک کلیسا و یک کنیسه است.
القاسمی میگوید: در کجای دیگر میتوانید در چند دقیقه از لوور خارج میشوید و وارد گوگنهایم میشوید؟
تیتر یک در اکوایران
پربینندهترینها
-
نبرد غولها در میانه بازی بزرگ؛ چگونه پوتین و بن سلمان جهان را به لرزه درآوردند؟
-
معاون سازمان انرژی اتمی: ایران ظرفیت غنی سازی را به شکل قابل ملاحظهای افزایش میدهد/ مجموعهای از سانتریفیوژهای پیشرفته را بکار میگیریم
-
توئیت جدید علی لاریجانی؛ شروط اصلی ایران برای مذاکره با آمریکا
-
ایران وارد فاز مهاجرت عام شده است
-
عزل فرماندار بندر انزلی در پی توهین به اصحاب رسانه؛ ماجرا چه بود؟
-
تشخیص علم و غیرعلم در اقتصاد
-
اعلام رسمی قیمت جدید محصولات سایپا/ بیشترین افزایش قیمت متعلق به کدام خودرو بود؟
-
پیام موشکی پوتین به غرب: در جنگ دخالت نکنید!
-
لحظه تعیین کننده جنگ؛ چگونه پوتین از خط قرمز دکترین بازدارندگی جنگ سرد عبور کرد؟