این قدرت اقتصادی، لقب «مرد بیمار اروپا» را دریافت می‌کند؟

به گزارش اکوایران، اخبار این هفته مبنی بر عدم از سرگیری رشد اقتصادی در سه ماهه گذشته در آلمان، همراه با نتایج نظرسنجی ضعیف در ماه ژوئیه، نشان می‌دهد که چگونه این کشور که مدت‌ها به عنوان موتور توسعه قاره اروپا مطرح بود، در حال حاضر یک ترمز برای چشم‌انداز این قاره است.

آنطور که بلومبرگ گزارش داده، آلمان اکنون به سختی از رکود خارج شده است و این وضعیت، پیش‌بینی جسورانه «اولاف شولتز» - صدراعظم آلمان - در ژانویه را که گفته بود چنین رکودی پیش نخواهد آمد، به چالش کشید.

در سالی که صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی می‌کند اقتصاد ضعیف انرژی با انقباض پولی کشورهای گروه هفت مواجه خواهد شد، ضعف عمیق صنعتی چقدر ادامه خواهد یافت؟ آیا آلمان می‌تواند به نقش سابق خود به عنوان وزنه پتانسیل رشد اروپا بازگردد؟

«توماس مایر» - مؤسس مرکز تحقیقاتی فلوسباخ فون استورچ و ناظر قدیمی اقتصادی کشور آلمان - می‌گوید: اینکه رشد اقتصاد اندکی کاهش یابد، فکر می‌کنم یک مشکل درجه دوم است. من فکر می‌کنم مشکل آلمان به قدری حاد است که برای دریافت عنوان «مرد بیمار اروپا» رقابت می‌کند.

چنین برچسبی معمولاً در سال‌های پس از اتحاد مجدد در سال 1990 به آلمان زده می‌شد، زیرا فرآیند پرزحمت دوختن دو کشور به یکدیگر، اقتصاد پویای پس از جنگ را تضعیف کرد و منجر به افزایش حیرت‌آور بیکاری شد.

رکود به خوبی تا این قرن ادامه داشت، همانطور که در دوره‌ای قابل توجه شاهد بودیم که توسعه سالانه ایتالیا بیش از نیم دهه از همتایان بزرگ‌تر و ثروتمندتر خود پیشی گرفت.

این بار، بحران انرژی پایدار آلمان ناشی از جنگ در اوکراین، تولیدکنندگان را در اقتصادی فلج کرده که در حال حاضر با کمبود مهارت‌های ناشی از جمعیت و بهره‌وری ضعیف دست و پنجه نرم می‌کند. در همین حال تشدید رقابت جهانی برای تولید خودروهای الکتریکی، قدرت خودروسازی آن را تهدید می‌کند.

چنین چالش‌های بلندمدتی با تقاضای ضعیف چین و سیاست‌های پولی سخت‌تر ترکیب می‌شوند تا صنعت را تحت فشار قرار دهند. افزایش یک چهارم واحدی دیگر نرخ بهره توسط بانک مرکزی اروپا در هفته گذشته به منظور مهار تورم، فشار بیشتری را به اقتصاد آلمان وارد خواهد کرد.

در حالی که انقباض 0.3 درصدی که برای آلمان توسط صندوق بین‌المللی پول و بوندس‌بانک برای سال جاری پیش‌بینی شده بود، زیاد نیست، اما معنی‌دار است؛ چراکه باید توجه کرد آخرین باری که اقتصاد آلمان در حالی که ایتالیا رشد می‌کرد، کوچک شد، در سال 2003 بود.

«جورج کریمر» - اقتصاددان ارشد Commerzbank AG - قبل از انتشار آخرین داده‌های تولید ناخالص داخلی گفت: «عملکرد ضعیف، صرفا یک پیش‌بینی نیست چراکه ما در حال حاضر داریم آن را می‌بینیم. ما یک رکود مجدد را برای نیمه دوم سال پیش‌بینی می‌کنیم.

اعداد روز جمعه نشان دادند که اقتصاد یک چهارم دیگر از انقباض را رها کرده است؛ حتی اگر کاهش در تولید ناخالص داخلی کمتر از برآورد قبلی باشد.

کلمنس فوست، رئیس مؤسسه ایفو مستقر در مونیخ، حتی در این هفته با اشاره به وخامت بیشتر ناشی از تولید در نظرسنجی تجاری ماهانه سازمانش که در روز سه شنبه منتشر شد، اعلام کرد که رکود اقتصادی ادامه دارد.

یک روز پیش از آن، شاخص مدیریت خرید S&P Global نشان داد که ضعف صنعتی به اندازه‌ای قابل توجه است که بر ادامه گسترش خدمات تاثیر دارد. به عنوان اقتصاد مسلط منطقه، این بدان معناست که آلمان بقیه را هم پایین می‌کشد.

گرترود تراود، اقتصاددان ارشد هلابا، گفت: «شرایط عمومی همچنان ضعیف است و شاخص‌های پیشرو نیز به حرکت قابل توجهی در نیمه دوم سال اشاره نمی‌کنند. در واقع هیچ سیگنال خوش‌بینانه و امیدوارکننده‌ای وجود ندارد.

البته همه چیز آن قدر ها هم تاریک نیست، مقلا نرخ بیکاری 5.7 درصدی در کمترین حد خود باقی می‌ماند، و این احتمالاً تغییر چندانی در داده‌های روز سه‌شنبه نخواهد داشت.

به طور مثال آرن فروندت، مدیر اجرایی Puma SE، این هفته به «تقاضای پایدار» در آلمان برای کفش‌های کتانی و پوشاک شرکتش اشاره کرد.

او به تلویزیون بلومبرگ گفت: «در طرف مشتریان از نظر تورم ابهام خاصی وجود دارد، اما من شخصاً انتظار رکود اقتصادی در سه ماهه بعدی را ندارم.»

مشکلات صنعتی و عملکرد ضعیف آلمان در حال حاضر این کشور را از همتایان منطقه‌ای خود متمایز نمی‌کند، به ویژه به این دلیل که آن‌ها در بسیاری از مشکلات مشابه مشترک هستند.

در ایتالیا، جورجیا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا، این هفته توییت کرد که پیش‌بینی‌های صندوق بین‌المللی پول در سال 2023 نسبت به آلمان و فرانسه رشد سریع‌تری را در آنجا نشان می‌دهد، شتابی که نشان‌دهنده اموری از جمله رونق گردشگری، و همچنین هزینه‌های اتحادیه اروپا است.

اما تولیدکنندگان در سومین اقتصاد بزرگ منطقه یورو نیز در حال رکود هستند و فشار جمعیت آن حتی نگران‌کننده‌تر است. ایتالیا در سال‌های گذشته اغلب به عنوان «مرد بیمار» اروپا شناخته شده است.

دردسر دائمی آلمان در مورد چگونگی تولید انرژی مقرون به صرفه - که نتیجه اتکای طولانی‌مدت این کشور به گاز روسیه است - همچنان یک چالش برجسته باقی مانده است. آلمان همچنان تلاش می‌کند که سریع‌تر از سوخت‌های فسیلی فاصله بگیرد.

تمرکز اقتصاد بر تولید خودروهای بنزینی در حالی که رقبا تولید خودروهای برقی را افزایش می‌دهند، مشکل دیگری است و تجربه فولکس واگن از کاهش سفارشات چینی تا حدودی عامل کاهش چشم‌انداز فروش آن در روز پنجشنبه بوده است.

اصلاح وضعیت کنونی دغدغه اصلی شولز و مشاوران او است؛ آن هم در حالی که با رشد محبوبیت حزب راست افراطی «آلترناتیو برای آلمان» هراس‌های سیاست‌گذاران و رهبران کنونی آلمان برانگیخته شده است. یک نظرسنجی منتشر شده در 23 ژوئیه نشان می دهد که حمایت از این حزب به رکورد 22 درصد رسیده است.

راه حل اصلی آنها در حال حاضر این است که برای این مشکل اقدام به توزیع پول کنند و به شرکت‌هایی که مایل به افتتاح کارخانه هستند، یارانه بدهند. آخرین اقدامی که هفته گذشته فاش شد، 20 میلیارد یورو (22 میلیارد دلار) کمک مالی برای تقویت تولید نیمه‌هادی و تقویت بخش فناوری کشور است.