در اقتصاد ما، دولت و مقامات اداری و سیاسی هستند، که تصمیم‌گیر اصلی محسوب می‌شوند و در این سیستم دولت تمامی فرآیندها اعم از تولید، توزیع، قیمت و حتی درآمد و سرمایه‌گذاری را کنترل می‌کند. طرفداران اقتصاد دستوری معتقدند که دولت عادلانه‌تر از سایر بخش‌ها می‌تواند توزیع کالاها و خدمات را تضمین کند و با همین بهانه اقتصاد بازار را نادیده می‌گیرند. در مقابل منتقدان اقتصاد دستوری هم می‌گویند دولت از کجا می‌داند ۸۰ میلیون نفر به چه چیزی علاقه دارند و چه فکر می‌کنند؟