به گزارش اکوایران، به نوشته نیواطلس، این ربات‌ها که وزنشان کمتر از یک گرم است، دارای بال‌هایی هستند که نه‌تنها مدت پرواز را افزایش می‌دهند، بلکه چابکی بیشتری را نیز فراهم می‌کنند، به حدی که قادر به انجام پشتک و اجرای الگوهای پیچیده پروازی هستند. سرعت متوسط این ربات‌ها 30 سانتی‌متر در ثانیه است که از سرعت مگس‌های میوه نیز بیشتر است.

این ربات‌های کوچک می‌توانند انقلابی در کشاورزی ایجاد کنند، زیرا به‌عنوان یک روش دقیق برای گرده‌افشانی مصنوعی در انبارهای چندطبقه عمل می‌کنند و امکان پرورش میوه‌ها و سبزیجات را در محیط‌های بسته و در مقیاس وسیع فراهم می‌سازند. این موضوع می‌تواند نیاز به زمین‌های کشاورزی گسترده را کاهش دهد.

همچنین، این ربات‌ها می‌توانند وظیفه حیاتی گرده‌افشانی که معمولا توسط زنبورها انجام می‌شود را تقویت کنند. در سال‌های اخیر، جمعیت زنبورها به دلیل تأثیرات شدید آفت‌کش‌ها و از بین رفتن زیستگاه‌ها به شدت کاهش یافته است. طبق یک نظرسنجی جدید، بیش از 200 زنبوردار تجاری در ایالات متحده گزارش داده‌اند که به‌طور متوسط بیش از 50 درصد از جمعیت زنبورهای خود را از دست داده‌اند که تأثیر مالی آن بیش از 139 میلیون دلار برآورد شده است.

زنبور عسل

اما چگونه می‌توان یک ربات زنبور بهتر ساخت؟ طراحی‌های قبلی شامل هشت بال در مجموعه‌هایی دو‌تایی بود. اما این چینش باعث می‌شد که بال‌ها هنگام حرکت، هوا را به یکدیگر انتقال دهند و نیروی لیفت (نیروی بالابری) آن‌ها کاهش یابد.

در روش جدید، تعداد بال‌ها از هشت به چهار کاهش یافته است که نه‌تنها پایداری و توانایی برخاستن از زمین را بهبود می‌بخشد، بلکه فضای بیشتری برای اضافه کردن قطعات الکترونیکی فراهم می‌کند.

این بال‌ها از محرک‌های نرم ساخته شده‌اند که شامل لایه‌هایی از الاستومر در بین الکترودهای نانولوله کربنی نازک است که در یک استوانه پیچیده شده‌اند، مانند نوعی عضله مصنوعی. هنگامی که این عضلات به سرعت فشرده و کشیده می‌شوند، نیروی مکانیکی ایجاد کرده و باعث حرکت بال‌ها می‌شوند.

این طراحی جدید باعث می‌شود فشار کمتری روی عضلات مصنوعی هنگام حرکت با فرکانس بالا وارد شود. همچنین، مفصل‌های بلندتری برای تحمل فشار ناشی از حرکت بال‌ها طراحی شده‌اند. هر ربات درون یک مربع 4 سانتی‌متر در 4 سانتی‌متر جای می‌گیرد.

این بهینه‌سازی‌ها به میکروبات‌ها اجازه می‌دهد تا 17 دقیقه پرواز کنند، سریع‌تر از هر طراحی قبلی حرکت کنند و مانورهای پیچیده‌ای مانند چرخش و پشتک انجام دهند؛ این بدان معناست که آن‌ها می‌توانند مسیرهای پروازی از پیش تعیین‌شده را به‌طور کارآمد طی کنند و حرکات دقیقی داشته باشند.

محققان معتقدند که همچنان می‌توان این ربات‌های پرنده کوچک را بهبود داد؛ افزایش زمان پرواز تا 10 هزار ثانیه، نصب باتری و حس‌گرهای بیشتر با استفاده از فضای آزاد شده به دلیل کاهش تعداد بال‌ها و بهبود دقت پروازی به‌طوری که بتوانند دقیقا در مرکز گل‌ها فرود آمده و از آنجا برخیزند. این پیشرفت‌ها می‌تواند کاربردهای گسترده‌ای را فراتر از آزمایشگاه، از جمله گرده‌افشانی مکانیکی در مزارع عمودی ممکن سازد.