به گزارش اکوایران، جوزف وو، وزیر امور خارجه تایوان، هفته گذشته در یک سفر آرام به اروپا با چندین سیاستمدار در این قاره دیدار کرد تا درباره تلاش‌های اخیر چین برای ارعاب و زور دولتش بحث کند. در ماه آوریل، چین تا آنجا پیش رفته بود که محاصره جزیره خودگردان را شبیه‌سازی کرده بود.

طبق آنچه در مقالهٔ فارین پالیسی آمده، سیاست اتحادیه اروپا در قبال تایوان توسط دو رشته موازی دیکته شده است: روابط با متحد سنتی خود - ایالات متحده - و وابستگی اقتصادی اروپا به چین. در حالی که ایالات متحده می‌خواهد اروپا دیدگاهی محکم‌تر و ضدچینی اتخاذ کند، روابط اقتصادی حیاتی مانع از آن می‌شود.

با این حال، از زمانی که حمله روسیه به اوکراین، کشورهای اروپایی را مجبور به تقلا برای یافتن تامین‌کنندگان انرژی جایگزین کرد، در برخی کشورها متوجه شدند که در صورت تیره شدن روابط و متوسل شدن چین به اخلال در زنجیره تامین حیاتی، باید وابستگی خود را به چین محدود کنند. در این میان تایوان نگران است که اگر شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین از پوتین الهام بگیرد و حمله کند، اروپا دقیقاً چگونه عمل خواهد کرد.

جوزف وو در اولین توقف خود در پراگ در یک رویداد اتاق فکر شرکت کرد و در ردیف اول نشست تا سخنان «پتر پاول» رئیس‌جمهور چک را بشنود. این اولین‌بار بود که گزارش شد یک رهبر تایوانی در اتاقی با رئیس یک کشور اروپایی حضور دارد. چین نسبت به تعامل رسمی با تایوان هشدار داده است و اتحادیه اروپا نیز موظف به جدی گرفتن این هشدار است.

وو در بروکسل مورد استقبال «نیکولا بیر» معاون رئیس پارلمان اروپا قرار گرفت و با تعدادی از نمایندگان پارلمان و روزنامه‌نگاران دیدار کرد. بیر در توییتی درباره کشوری که اتحادیه اروپا حاکمیت آن را به رسمیت نمی‌شناسد و هیچ‌گونه روابط دیپلماتیک با آن ندارد، نوشت: تایوان یک شریک اقتصادی مهم و قابل اعتماد برای اتحادیه اروپا است. به طور رسمی، اتحادیه اروپا استراتژی‌ای را دنبال می‌کند که منعکس کننده سیاست «چین واحد» ایالات متحده و در راستای انتظارات پکن است.

ظاهراً این یک دیدار سری بود. دستور کار و برنامه سفر وو جزو اطلاعات منتشرشده عمومی نبود. هنگامی که وو با بیر ملاقات کرد، نمایندگان تایوانی در بروکسل وانمود کردند که از محل نگهداری او بی‌اطلاع هستند.

پیتر استانو، سخنگوی سرویس اقدام خارجی اروپا، گفت که سازمان او در موقعیتی نیست که بتواند «دیدار وو با نمایندگان نهادهای اتحادیه اروپا» را تأیید کند، اما به تایوان از حمایت اتحادیه اروپا اطمینان داد. وی گفت: «اگر وضعیت موجود به‌طور یک‌جانبه با زور تغییر کند، اتحادیه اروپا نمی‌تواند یک ناظر منفعل در زمانی که منافع ما در خطر است، باشد.»

نزدیک به نیمی از تجارت جهانی از طریق تنگه تایوان می‌گذرد، آبراهی که تایوان را از سرزمین اصلی چین جدا می کند. همچنین یک شرکت تایوانی بزرگترین تولیدکننده تراشه‌های الکترونیکی در جهان است که برای تامین انرژی همه‌چیز از تلفن همراه تا خودروهای برقی استفاده می‌شود. تنش‌ها در تایوان می تواند زنجیره تامین اروپا را مختل کند و صادرات تراشه‌های نیمه‌هادی را که یک ضرورت مدرن است، قطع کند. امنیت تایوان از این رو برای منافع اقتصادی و ثبات اروپا حیاتی است.

تحلیلگران بر این باورند که در حالی که دولت‌های اروپایی می‌گویند در صورت حمله چین به تایوان منفعل نخواهند بود، جدی هستند، اما تاکنون هیچ استراتژی روشن یا توافق نظری در مورد آنچه می‌توانند انجام دهند وجود ندارد. آنها ممکن است از تحریم های پیشنهادی ایالات متحده حمایت کنند، اما تنها با اکراه، نگران واکنش چین به تجارت خود خواهند ماند.

تایوان حق دارد نگران باشد که هنوز یک بی‌میلی عمومی برای کاهش روابط با پکن وجود دارد و اینکه تایوان به‌روشنی یک اولویت نیست.

در ماه آوریل، در حالی که نمایندگان پارلمان اروپا خواستار شفافیت در مورد سیاست اتحادیه اروپا در برابر چین شدند، جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، گفت که در حالی که روابط، به دلیل مانورهای نظامی چین در تنگه تایوان تحت تنش است، اتحادیه اروپا همچنان باید به گفتگو با چین ادامه دهد. او گفت: «ما نمی‌توانیم از گفت‌وگو با چین دست بکشیم زیرا چین روسیه نیست. این یک ابرقدرت است که در حال رشد است.»

این هفته آلمان سرانجام استراتژی امنیت ملی خود را منتشر کرد و خاطرنشان کرد که رقابت با چین در سال‌های اخیر افزایش یافته است. چین به طور فزاینده‌ای مدعی برتری منطقه‌ای است و «مکرراً در تضاد با منافع و ارزش های ما عمل می‌کند». اما کارشناسان متوجه شدند که این روزنامه حتی یک بار به تایوان اشاره نکرده است. انتظار می رود آلمان ماه آینده یک استراتژی خاص برای چین منتشر کند.

 دو ماه پیش، امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه پیشنهاد کرد که اتحادیه اروپا نباید درگیر رویارویی بر سر تایوان شود. او گفت که در رقابت فزاینده بین ایالات متحده و چین، «خطر بزرگی» که اروپا با آن مواجه است، گرفتار شدن در بحران‌هایی است که مال ما نیست.

جانا پوگلیرین، رئیس دفتر شورای اروپا در روابط خارجی (ECFR) برلین، به فارین پالیسی گفت: «این نوع مماشات با چین خود یک بحران است. این می تواند تأثیر جنگ روسیه در اوکراین را کمرنگ کند. تأثیر زیادی بر تجارت و اقتصاد اروپا خواهد داشت.»

با این حال، او موافقت کرد که اظهارات مکرون با احساسات گسترده‌تر در میان اروپایی‌ها همگام است. بر اساس یک نظرسنجی که توسط ECFR در ماه آوریل انجام شد، اکثریت اروپایی ها ترجیح می دهند در صورت بروز درگیری بین ایالات متحده و چین در مورد تایوان، بی‌طرف بمانند.

در این نظرسنجی آمده است: «آمریکایی‌ها بیشترین حامیان را در میان جمعیت‌های سوئد، لهستان، هلند و دانمارک خواهند یافت، اما حتی در این کشورها، اکثریت (یا 49 درصد در مورد سوئد) بی‌طرفی را انتخاب می‌کنند.» بسیاری از اروپایی‌ها چین را به‌عنوان قدرتی که اروپا را تضعیف می‌کند، نمی‌دانند و این دیدگاه در مقایسه با نتایج نظرسنجی انجام شده در سال 2021 - قبل از جنگ روسیه علیه اوکراین - تغییر چندانی نکرده است.

Puglierin گفت دلایل متعددی برای چنین نتیجه ای وجود دارد، به ویژه: ضد آمریکایی بودن و فاصله فیزیکی بین اروپا و تایوان. اما همچنین رهبران اروپایی هنوز موفق به متقاعد کردن مردم خود نشده‌اند که چرا تایوان نیز برای اروپا مهم است.

«نه گفتن به جنگ غریزه اروپاست. برای بسیاری دیگر این یک سوال فرضی بود، زیرا آنها فکر نمی‌کردند جنگ بین چین و تایوان قریب الوقوع باشد. 

الویر فابری، محقق ارشد موسسه ژاک دلور، گفت: شکی نیست که اروپا در صورت بروز چنین درگیری در کنار ایالات متحده خواهد بود، اما از اظهارات مکرون در مورد تایوان دفاع کرد. او در ادامه و با در نظر گرفتن تحریم‌های احتمالی علیه چین در صورت حمله آن به تایوان گفت: «این تحریم ها چیست؟ اتحادیه اروپا چه کاری می تواند انجام دهد؟ وقت آن است که در مورد جزئیات صحبت کنیم.»

در پایان این ماه، شورای اروپا برای بحث در مورد قوانین و ابزارهای جدید برای کاهش خطر روابط اتحادیه اروپا با چین تشکیل جلسه خواهد داد. این سازمان روی ساختاری کار خواهد کرد که اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، در استراتژی اقتصادی گسترده‌تر اتحادیه اروپا در این هفته ارائه خواهد کرد.

نوآ بارکین، یکی از اعضای ارشد مهمان در صندوق آلمان مارشال، گفت که او انتظار دارد کمیسیون اروپا رویکردی چند وجهی را بر اساس چندین محور ارائه دهد: کاهش وابستگی در بخش‌های حیاتی، انعطاف‌پذیری بیشتر زنجیره‌های تامین، حفاظت از زیرساخت‌های حیاتی در داخل، و محدود کردن نقل و انتقالات فناوری‌هایی که می تواند توسعه نظامی چین را تقویت کند.

اما مسیر کاهش وابستگی به چین پر از میدان های مین است. فون در لاین قبلاً با دعوت به ریسک‌زدایی و جدا نشدن از چین جهت‌گیری کرده است، اما حتی این موضوع در بسیاری از پایتخت های اروپایی باعث ایجاد اعتراض شده است.

اولین چالش دلهره‌آور، آشتی دادن اختلافات بین 27 کشور است که هر یک از آنها به این رابطه از منظر منافع ملی نگاه می کنند. کسانی که تجارت کمتری با چین انجام می دهند، مانند سوئد و دانمارک، و کسانی که بیشتر به ایالات متحده برای تضمین های امنیتی در مواجهه با تجاوز روسیه وابسته هستند، مانند کشورهای اروپای شرقی و بالتیک، به راحتی می توانند روابط خود را با چین محدود کنند. و در کنار اینهها کشورهایی هستند مانند آلمان، که اقتصادشان عمیقاً با چینی‌ها - بزرگترین شریک تجاری‌شان - در هم تنیده است.

هفته گذشته، رئیس جمهور فرانسه از اتحادیه اروپا خواست بر خودروهای برقی چینی که با یارانه های هنگفت دولتی تولید می‌شوند و در اروپا به قیمت ارزان فروخته می شوند، تعرفه وضع کند. او استدلال کرد که این اقدام از خودروسازان اروپایی محافظت می‌کند. اما چنین اقدامی که در گزارش‌های رسانه‌ها به عنوان یک جنگ تجاری مورد انتقاد قرار می‌گیرد، برای آلمانی‌ها که خودروسازانشان بازار بسیار پرسودی در چین پیدا می‌کنند و ممکن است هدف واکنش‌های چینی قرار گیرند، و در میان اسکاندیناوی‌هایی که از آزادی دفاع می‌کنند، خوشایند نخواهد بود. 

در اقدامی دیگر در این هفته برای مهار نفوذ چین، کمیسر بازار داخلی، تیری برتون، به کشورهای عضو اتحادیه اروپا یادآوری کرد که فروشندگان چینی را از شبکه های 5G خود حذف کنند. او گفت: «ما نمی‌توانیم واسبتگی‌های حیاتی را که می‌تواند به سلاحی علیه منافع ما تبدیل شود، حفظ کنیم» و خواستار ممنوعیت هواوی و زد‌تی‌ای، بدون تأخیر، شد.

بارکین افزود: «پس از سال‌ها که کشورهای عضو اتحادیه اروپا توصیه‌های بروکسل برای حذف فروشندگان چینی از شبکه‌های 5G خود را نادیده گرفتند، کمیسیون تلاش می‌کند با اعلام نگرانی‌های خود، آنها را شرمنده کند تا این کار را انجام دهند.» در طول سال‌ها پس از اولین هشدار برتون، تنها 10 کشور اروپایی اقداماتی را برای محدود کردن این شرکت‌ها انجام دادند.

چین دارای بزرگترین ذخایر مواد معدنی کمیاب در جهان است و در طول سال‌ها خود را به عنوان بزرگترین مرکز پالایش سایر مواد معدنی حیاتی مانند لیتیوم شناسانده  است. در همین حال، اتحادیه اروپا هنوز در حال تلاش برای امضای قرارداد با کشورهای غنی از منابع است و فقط برای تقویت ظرفیت‌های پالایشی خود برنامه ریزی می‌کند. پارلمان یک قانون مهم مواد معدنی را در راستای نتوع بخشید و خرید از کشورهایی مانند شیلی و استرالیا به تصویب رسانده است.

با این حال، «فابری» جاه‌طلبی‌های اتحادیه اروپا را زیر سؤال برد و گفت که این اتحادیه برای اجرای این ابتکارات و راه‌اندازی طرح‌های جدید به‌شدت به یک برنامه، تعهد و انسجام نیاز دارد تا به‌طور مؤثر وابستگی اقتصاد خود به چین را تا حد زیادی کاهش دهد. اما وی افزود:‌ «این انسجام ابدا در بلوک اتحادیه اروپا وجود ندارد!»

یافتن این انسجام کمک بزرگی به تایوان و همچنین به خود اتحادیه اروپا خواهد بود.