به گزارش اکوایران، در پی برگزاری اولین دور از مذاکرات جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده در عمان، کلسی داونپورت، مدیر سیاست عدم اشاعه در انجمن کنترل تسلیحات، که مسائل مرتبط با برنامه اتمی تهران را از نزدیک دنبال می‌کند در یک رشته توئیت در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: 

این‌که مذاکرات ایران و آمریکا با توافق برای از سرگیری مذاکرات در هفته آینده و گفتگوی کوتاه بین ویتکاف و عراقچی به پایان رسید، خبر خوبی است. آنچه رخ داد پیشرفت قابل توجهی به حساب می‌آید. 

پایان دادن به مذاکرات عمان با دست دادن عراقچی و ویتکاف نشان‌دهنده این است که ایالات متحده و ایران گشایشی برای دیپلماسی می‌بینند. نشست دوم فرصتی حیاتی برای بررسی بیشتر اهداف یک توافق خواهد بود، اما یک معامله آسان نخواهد بود. هر دو طرف باید در هفته‌های آینده تلاش‌های هماهنگ برای ایجاد محیطی مناسب برای دیپلماسی و نشان دادن تمایل به مذاکره با حسن نیت انجام دهند. با نزدیک شدن به دومین نشست، دولت ترامپ باید در مورد فشار حداکثری احتیاط کند. اکنون زمان آزمایش دیپلماسی است، نه تشدید تحریم‌ها.

ایران می‌داند که ایالات متحده با چه سرعتی می‌تواند تحریم‌ها را افزایش دهد ، سوال این است که آیا دولت ترامپ مایل است فشار را کاهش دهد یا خیر؟  تأکید بر کاهش فشار حداکثری اکنون سیگنال مثبتی در مورد اهداف ایالات متحده برای مذاکرات ارسال  و به تسهیل مذاکرات مستقیم کمک خواهد کرد. 

اکنون زمان آن نیست که ایالات متحده تهدیدات نظامی تحریک‌آمیز غیرضروری انجام دهد. ایران با تهدیدهای خود پاسخ خواهد داد – مانند کاهش بازرسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی یا جابه‌جا کردن مواد هسته‌ای. تشدید تهدیدها، خطر توانمندسازی جناح‌های مخالف دیپلماسی و خراب کردن مذاکرات را به همراه دارد.

به نظر می‌رسد که ترامپ قصد ندارد برای برچیدن کامل برنامه هسته‌ای فشار بیاورد، همانطور که والتز و نتانیاهو خواستار آن شدند. بعید است که اگر عراقچی فکر می‌کرد ایالات متحده خواستار حذف برنامه هسته‌ای است، ایران با ادامه مذاکرات موافقت می‌کرد. 

دور شدن ایالات متحده از خواسته‌های حداکثری مثبت خواهد بود ، برچیدن تاسیسات هسته‌ای ایران کامل غیرضروری و غیرواقعی است. این یک شروع برای ایران نیست. دولت ترامپ باید در این مورد نظم و انضباط پیامی را اعمال کند تا پیشرفت ویتکاف را تضعیف نکند.

ایالات متحده می‌تواند با استفاده از ترکیبی از محدودیت‌ها، ممنوعیت‌های تسلیحاتی و نظارت سرزده به یک توافق هسته‌ای مؤثر دست یابد. مذاکره در مورد ترکیب مناسب از نظر فنی پیچیده خواهد بود و ویتکاف در اسرع وقت به یک تیم فنی قوی نیاز دارد.  همچنین، ویتکاف باید با تروئیکای اروپایی در ایجاد یک چارچوب مؤثر مشورت کند. سه کشور اروپایی تخصص و تجربه مفیدی دارند، بدون اشاره به قدرت بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران (یا خودداری از انجام این کار).

اما در جانب ایران؛ اکنون زمان آن نیست که مقامات خواستار سلاح هسته‌ای شوند. ایران در آستانه سلاح‌های هسته‌ای قرار دارد و ایالات متحده می‌داند که چقدر سریع می‌تواند از این آستانه عبور کند. تهدیدهای عمومی برای تسلیحاتی شدن این خطر را به همراه دارد که ایالات متحده با تهدیدهای خود متقابلاً پاسخ دهد.

گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز ممکن است به زودی به تهران سفر کند. بعید است که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و ایران در صورت عدم پیشرفت در توافق ایالات متحده و ایران، مسائل پادمانی باقی‌مانده را به طور کامل حل کنند و شفافیت را افزایش دهند، اما دو طرف می‌توانند پیشرفت کنند. گام‌های ملموس در جهت رسیدگی به نگرانی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی سیگنال مثبتی ارسال می‌کند و می‌تواند به ایجاد زمینه برای افزایش نظارت تحت یک توافق جدید کمک کند.

زمان دیپلماسی کوتاه است، اما اگر ایالات متحده و ایران برای رسیدن به یک توافق مؤثر سرمایه‌گذاری کنند، یک توافق امکان‌پذیر است.