به گزارش اکوایران، سرنوشت اوکراین دیگر در اسارت نئو انزواگرایانِ کنگره آمریکا نیست. اما شانس اوکراین همچنان در پایین‌ترین سطح خود از زمان روزهای آغازین و ناامیدکننده حمله روسیه به این کشور دراوایل سال 2022 قرار دارد.

هال برندز - پروفسور مسائل بین‌الملل دانشگاه جان هاپکینز - با انتشار یادداشتی در بلومبرگ، با عنوان «تهدید پوشالی پوتین در نبرد با ناتو؛ ترس بایدن شکست اوکراین را در پی خواهد داشت؟» به بررسی این موضوع پرداخته است.

موضوع مورد نظر: حرکت جدید روسیه به سمت خارکیف. این حمله احتمالا موجب سقوط دومین شهر بزرگ اوکراین نخواهد شد اما نشان‌دهنده بهایی است که اوکراین به دلیل تأخیر آمریکا - و خودش - در جهت آماده شدن برای این لحظه می‌پردازد. این موضوع بر بی‌معنا بودن محدودیت‌های ایالات متحده نیز تأکید می‌کند که کی‌یف را از بردن جنگ به خانه دشمن باز می‌دارد.

نوسانات شدیدی در وضعیت میدان نبرد در حوالی خارکیف واقع در شمال شرقی اوکراین وجود داشته است. روس‌ها در تلاش‌های اولیه خود در سال 2022 برای فتح این شهر با شکست مواجه شدند، اگرچه نیروهای روسیه در آن زمان به اندازه‌ای به این شهر نزدیک شدند که آن را با توپخانه هدف قرار دهند. چند ماه بعد، ضد حمله اوکراین توانست نیروهای روسیه را در این منطقه شکست دهد اما اکنون روس‌ها بازگشته‌اند و به مواضع دفاعی کم‌قدرت اوکراین حمله‌ور شده‌اند.

خوشبختانه برای اوکراین، تعداد نیروهایی که ولادیمیر پوتین - رئیس‌جمهور روسیه - برای این عملیات در نظر گرفته بین 30 هزار تا 50 هزار سرباز است که احتمالا برای تسخیر خارکیف کافی نیست. به نظر می‌رسد این حمله از منظر پوتین دارای اهداف کوچک‌تر اما همچنان مهمی است.

پوتین خواهان یک منطقه حائل است تا از مرز خود دفاع کند. نیروهای اوکراینی شهر بلگورود روسیه در 40 مایلی شمال خارکیف را هدف قرار داده‌اند و روس‌های مخالف پوتین را به آن سوی مرزها اعزام کرده‌اند. پوتین نیاز دارد این حملات را متوقف کند؛ حملاتی که می‌تواند واقعیت جنگ او را برای شهروندان روسیه نمایان کند.

پوتین همچنین ممکن است راضی باشد تا بار دیگر خارکیف را در محدوده توپخانه خود قرار دهد: حتی اگر مسکو قادر نباشد این شهر را تسخیر کند، می‌تواند در جهت غیرقابل سکونت کردن آن تلاش‌هایی انجام دهد. از همه مهم‌تر، پوتین سعی دارد برای آنچه که در آینده می‌آید، اوکراین را ضعیف‌تر کند.

حمله بزرگ روسیه طی بهار و تابستان امسال احتمالا در سمت شرق خواهد بود و نه در اطراف خارکیف. هدف این است که هر میزان که ممکن باشد، منطقه دونباس به تصرف روسیه در آید. حمله به اهداف کلیدی دیگر نظیر شهر «چاسیو یار» اوکراین نیز در مراحل بعدی انجام خواهد شد.

به نظر می‌رسد تفکر مسکو این باشد که اوکراین دارای نفرات و مهمات کافی برای دفاع از همه مناطق نیست. اگر اوکراین نیروهای محدود خود را برای دفاع از خارکیف - شهری با بیش از یک میلیون شهروند - به کار گیرد، در برابر حملات در شرق، آسیب‌پذیرتر خواهد شد.

بنابراین خارکیف بخش قابل توجهی از استراتژی روسیه و دلایل مخمصه کنونی اوکراین را آشکار می‌کند.

در حال حاضر کی‌یف در محدوده خطرناک زمان تأیید شدن کمک‌های آمریکا و زمان تحویل تسلیحات و کمک‌‎های ایالات متحده به این کشور قرار دارد. تا زمان رسیدن کمک‌های واشنگتن به کی‌یف، نیروهای اوکراینی به‌شدت دچار کمبود مهمات هستند، از مهمات اسلحه گرفته تا توپخانه و پدافند هوایی. علت بخشی از شرایطی که اوکراین در حال حاضر از آن رنج می‌برد به شش ماه تأخیر آمریکا در تأیید کمک‌ها مربوط می‌شود.

این اتفاق همچنین بهای رخوت اوکراین است. ولودیمیر زلنسکی - رئیس‌جمهور اوکراین - و قانون‌گذاران این کشور در اعزام نیروهای بیشتر برای مقابله با حملات روسیه در سال جاری میلادی، زمان زیادی را تلف کردند. اوکراین پس از شکست ضدحمله‌اش در سال 2023، در ساخت استحکامات پیچیده و چندلایه - از همان نوعی که روسیه با موفقیت از آنها استفاده کرده - بسیار آهسته عمل کرده است. مطمئنا سربازان اوکراینی اکنون سعی دارند با شرایط دشوار مقابله کنند، اما این اقدام با تأخیر و زیر آتش روسیه انجام می‌شود.

اما حتی اگر هم دلایل مخمصه کنونی اوکراین به خود این کشور مربوط باشد، مشکل نهایی در آمریکا ریشه دارد.

تدارک روسیه برای حمله به خارکیف از کسی پوشیده نبود، اگرچه ظاهرا زمان‌بندی این حمله باعث غافل‌گیری اوکراینی‌ها شده است. اما کی‌یف برای جلوگیری از تدارک نظامی روسیه در جبهه نبرد کار زیادی نمی‌توانست انجام دهد چراکه تا قبل از این آمریکا مخالف استفاده از توانمندی‌های نظامی این کشور برای انجام حملات برون‌مرزی است.

محاسبات تا ژیش از این این است که استفاده از سلاح‌های آمریکایی برای حمله به قلمروی روسیه بیش از اندازه تنش‌آفرین خواهد بود. پوتین طبق معمول از این ترس در بازی خود استفاده و این تهدید را مطرح می‌کند که اگر از سلاح‌های ناتو در حملات اوکراین استفاده شود، به این کشورها حمله خواهد کرد. اما این تهدید، شک‌برانگیز است چراکه حمله به کشورهای عضو ناتو می‌تواند روند جنگ را به شکل قابل توجهی تغییر دهد. در صورت این اتفاق، این جنگ دیگر میان روسیه و اوکراین نخواهد بود که ممکن است پوتین در آن پیروز شود، بلکه نبردی میان روسیه و ناتو است که مسکو در آن به‌طور قطع بازنده می‌شود. محتاط بودن بایدن بر دیگر رهبران جهان تأثیرگذار نبوده است:

دولت انگلستان اعلام کرده اگر اوکراین بخواهد از تسلیحات بریتانیا برای حملات برو‌ن‌مرزی استفاده کند، مانع این اتفاق نخواهد شد. اگر آمریکا احتیاط خود از تهدید پوتین را کنار بگذارد، مانند انگلستان این اجازه را به اوکراین خواهد داد. در واقع، این بخشی از چیزی است که یک مقام انگلیسی به عنوان استراتژی «اسکوبی-دو» لندن توصیف کرد که شامل تشویق «اسکوبی» (یعنی ایالات متحده) برای جسورتر بودن است.

استراتژی بایدن قبلا تغییر کرده است: او در ابتدا از ترس تشدید تنش از فراهم کردن تسلیحات خاص برای اوکراین امتناع می‌کرد، اما اخیرا نظر خود را تغییر داده و با این کار موافقت کرده است. در حال حاضر نشانه‌هایی وجود دارد که موضع آمریکا درباره حملات برون‌مرزی اوکراین احتمالا در حال تغییر باشد. این تغییر باید اکنون رخ دهد تا اوکراین بتواند ماه‌های دشوار پیش‌رو را با موفقیت پشت سر بگذارد.