به گزارش اکوایران، در روز دوشنبه 21 شهریور بالغ بر 139 هزار تن شمش فولاد از رینگ صنعتی بورس کالای ایران مورد معامله قرار گرفت که این رقم بیشترین حجم فروش شمش از این بازار در سال جاری پس از هفته ابتدایی تیر ماه بود. به این ترتیب می‌توان اذعان کرد که رونق نسبی به رینگ شمش فولاد در بازار فیزیکی بورس کالای ایران بازگشته است.

قیمت‌های پایه شمش بدون تغییر ماند

نرخ پایه شمش فولاد برای عرضه در بازار فیزیکی بورس کالای ایران تغییر محسوسی نسبت به قیمت‌های پایه در هفته قبل نداشت و اغلب فولادی‌ها شمش فولاد خود را با رشد محدود 100 تا 200 تومانی به ازای هر کیلوگرم روانه بازار فیزیکی بورس کالای ایران کردند. به این تریب در روز دوشنبه 21 شهریور بازار فیزیکی بورس کالا میزبان عرضه 218 هزار تن شمش فولاد با میانگین نرخ پایه 12 هزار و 380 تومان بود.

برتری تقاضا نسبت به عرضه در رینگ شمش فولاد محسوس بود، با این وجود تمامی تقاضا به معامله منجر شد و در نهایت 139 هزار تن شمش فولاد با میانگین نرخ 12 هزار و 500 تومان مورد معامله قرار گرفت که این رقم نسبت به میانگین نرخ فروش در هفته قبل رشدی 100 تومانی داشت. به این ترتیب 64 در عرضه شمش فولاد در رینگ روز گذشته مورد معامله قرار گرفت.

افزایش مجدد نرخ ارز آزاد در بازار داخل باعث شد تا رونق مجدد به رینگ شمش فولاد بازگردد، اما نبود تقاضای مصرفی در بازار داخلی و صادراتی و در عین حال نبود تقاضای سرمایه‌ای برای محصولات فولادی مانع از آن می‌شود که این رشد تقاضا به  رقابت قیمتی میان متقاضیان منجر شود.

میلگرد بازار آزاد ارزان‌تر از محصول تولیدی با نرخ شمش روز

میانگین نرخ فروش شمش فولاد از رینگ صنعتی بورس کالا در روز دوشنبه 21 شهریور برابر 12 هزار و 500 تومان بود؛ با احتساب مالیات ارزش افزوده و کارمزد ارکان بورس، نرخ تمام شده شمش فولاد فروش رفته از این بازار به 13 هزار و 650 تومان رسید. با در نظر گرفتن میانگین نرخ هزینه حمل و تبدیل قیمت تمام شده تولید میلگرد با این شمش به 15 هزار و 150 تومان می‌رسد. با در نظر گرفتن مالیات بر ارزش افزوده نرخ تمام شده این میلگرد برای عرضه در بازار آزاد 16 هزار و 500 تومان خواهد بود. این در حالی است که ظرف روزهای اخیر هر کیلوگرم میلگرد در انبار تهران با نرخ 16 هزار و 150 تومان معامله می‌شود و حتی در این نرخ نیز خبری از خریدار برای این میلگرد نیست. این تفاوت نرخ به خوبی دلیل عدم رقابت قیمتی میان نوردکاران را نمایش می‌دهد.