به گزارش اکوایران، روسیه اولین موفقیت جنگی خود طی تقریباً نه ماه گذشته را به دست آورد. در ساعات اولیه ۱۷ فوریه، سرهنگ ژنرال الکساندر سیرسکی که در ۸ فوریه به عنوان فرمانده کل اوکراین منصوب شد، اعلام کرد که برای جلوگیری از محاصره‌شدن نیروهایش در شهر شرقی آودیوکا، آن‌ها خود را از این شهر بیرون کشیده و به مواضع «مطلوب‌تری» منتقل می‌کند

به نوشته اکونومیست، هفته‌ها بود که انتظار می‌رفت شهر آودیوکا سقوط کند. اگرچه این شهر کوچک بوده و پیش از جنگ، تنها ۳۲ هزار نفر جمعیت داشت و اکنون تقریباً متروکه است و عقب‌نشینی از آن منطقی به نظر می‌رسید، اما همچنان ضربه‌ای به نیروهای مسلح اوکراین و رئیس‌جمهور آن، ولودیمیر زلنسکی به شمار می‌آید. از دست دادن آودیوکا که به خوبی از آن دفاع می‌شد و موقعیت استراتژیکی دارد، بدترین شکست اوکراین از زمان سقوط باخموت در ماه می سال گذشته است.

الکساندر تارناوسکی، فرمانده نیروهای آودیوکا گفت: «در شرایطی که دشمن با برتری ده به یک در حال پیشروی بر روی اجساد سربازان خود بوده و شهر تحت بمباران مداوم قرار دارد، عقب‌نشینی تنها راه درست است». گلوله‌های توپخانه اوکراین تمام شده و فعلاً جمهوری‌خواهان کنگره آمریکا از ارسال محموله آن‌ها ممانعت می‌ورزند.

زلنسکی در سخنرانی ۱۷ فوریه خود در کنفرانس امنیتی مونیخ به این موضوع اشاره کرد: «ما می‌توانیم سرزمین خود را پس گرفته و پوتین را نیز شکست بدهیم»؛ اما او افزود که افرادش «تنها به دلیل کمبود امکانات و طول برد تسلیحات محدود شده‌اند» و به گفته او، «کاری از دست ما برنمی‌آید». زلنسکی خاطرنشان کرد که وضعیت آودیوکا «دقیقاً همین را ثابت می‌کند».

گفته می‌شود هزاران سرباز روس برای تصرف شهر کشته شده‌اند. برخلاف باخموت، جایی که هزاران اوکراینی در تلاش برای حفظ آن جان خود را از دست داده و در آخر نتوانستند آن را حفظ کنند، تصمیم گرفته شد که به جای قربانی‌کردن نیروهای بیشتر برای دفاع از این شهر مخروبه، آن را واگذار کنند؛ درست مانند آنچه که در ابتدای جنگ در مورد شهر صنعتی ماریوپول انجام دادند.

آودیوکا در موقعیت استراتژیکی قرار داشته که از سه طرف توسط نیروهای روسی محاصره شده بود. از آنجایی که روس‌ها و نیروهای شورشی مورد حمایتشان نتوانستند در سال ۲۰۱۴ آن را تصرف کنند، شهر دونتسک که قبلاً تصرفش کرده بودند، همیشه در برابر بمباران اوکراین آسیب‌پذیر بود. به همین دلیل است که از همان روزهای اول جنگ، روسیه به آن چشم دوخت.

برای اوکراینی‌ها پیامدهای سقوط آودیوکا هم نظامی و هم سیاسی است. از زمان شکست ضدحمله ۲۰۲۳، ژنرال سیرسکی در مورد اتخاذ موضع دفاعی صحبت کرده که نشانه واضحی از این است که ضدحمله واقعاً به پایان رسیده است و اکنون اوکراین تلاش می‌کند تا از آنچه که در اختیار دارد، محافظت کند.

به گفته میکولا کاپیتوننکو، یک تحلیلگر امنیتی مستقر در کیف، سقوط آودیوکا مهم‌تر از سقوط باخموت است. این شهر دفاع بهتر و ارزش استراتژیک بیشتری داشت. او می‌گوید که اگر نیروهای اوکراینی نتوانند به سرعت خطوط دفاعی جدید را ایمن کنند، روس‌ها به جلو حرکت کرده و قلمروهای بیشتری را تصرف خواهند کرد. او خاطرنشان کرد: «هنوز وحشت میان اوکراین راه نیافتاده، اما مردم غمگینند». کاپیتوننکو می‌گوید که سقوط آودیوکا ضربه‌ای به شخص زلنسکی است؛ زیرا به نظر می‌رسد که ژنرال سیرسکی مستقیماً به او پاسخگوست. سیرسکی برخلاف سلف خود (ژنرال والری زالوژنی) استقلال کمی دارد.

دوره ریاست‌جمهوری زلنسکی در ماه می رسماً پایان می‌یابد؛ اما او در نقش رهبر باقی خواهد ماند؛ زیرا امکان برگزاری انتخابات تحت حکومت‌نظامی وجود ندارد. با این حال، این امر روسیه و تعداد فزاینده‌ای از منتقدان داخلی را قادر می‌سازد تا مشروعیت زلنسکی را زیر سؤال ببرند. کاپیتوننکو می‌گوید هیچ تهدید فوری برای زلنسکی وجود ندارد، اما با گذشت زمان، «بحران عمیق‌تر می‌شود».

با سقوط آودیوکا، مشخص بود که روس‌ها فشار را بر کل خط مقدم شرقی ادامه می‌دهند. صدای بمباران در نزدیکی شهرهای مهمی مانند کوستیانتینیوکا (در ۴۰ کیلومتری شمال آودیوکا) شنیده می‌شود که ممکن است اکنون آسیب‌پذیر شده باشند. در نقطه تثبیت نظامی کوستیانتینیوکا که سربازان پیش از اعزام به بیمارستان، به آنجا برده می‌شوند، تا ساعات اولیه ۱۷ فوریه جریان دائمی مجروحان دیده می‌شد.

یک مقام اطلاعاتی که نخواست نامش فاش شود، گفت که سازماندهی نظامی بد به این معنی است که نیروهای خط مقدم یک خط دوم دفاعی در نزدیکی نداشته تا به عقب برگردند. این مسئله را سربازان مجروح نیز تأیید کردند و آن‌ها نیز از کمبود نیروی انسانی در جبهه شاکی هستند.

یک عضو گارد ملی که مانند یکی از همکارانش از ضربه‌مغزی رنج می‌برد، گفت که چندین روز پیش، مواضعشان در شرق کوستیانتینیوکا مورد حمله مداوم قرار گرفته بود.