چالش‌ها و اشتباهاتی که باعث شکست ضدحمله اوکراین شد/ کیف سال آینده جبران می‌کند؟

به گزارش اکوایران، اوکراین امیدوار بود که ضربه ضد حمله بزرگ آن مانند «مشتی آهنین» باشد ، اما در عوض اوضاع از ابتدا خوب پیش نرفت، احتمالاً حتی قبل از شروع آن.

البته این جنگ تا پایان خود فاصله زیادی دارد، و اگر اوکراین امیدوار باشد روس‌ها را شکست دهد و آن‌ها را از مناطق اشغالی کشور بیرون کند، بسیار مهم است که بفهمیم کجای کار اشتباه پیش رفته است.

کیف در ماه ژوئن ، ماه‌ها بعد از آنچه انتظار می‌رفت ، ضد حمله علیه نیروهای روسی را آغاز کرد. اهداف اعلام شده آن بلندپروازانه و آزمایشی دشوار برای توانایی‌های نیروهای آن در برابر دفاع چند لایه روسیه بود. اما این طرح به نتیجه نرسید. شش ماه بعد ، اوکراین به دستاوردهای گسترده‌ای که به دنبال آن بود دست نیافت، و در اواخر سال گذشته میلادی مقامات اوکراینی تصدیق کردند که ضد حمله اوکراین، در این مرحله اساساً به پایان رسیده است.

به گفته کارشناسان نظامی، این مشکلات، پیچیده و مرکب بودند. اوکراین و غرب سعی کردند به سربازان بی‌تجربه یک دوره آموزش فشرده در سلاح‌های جدید بدهند و سعی کردند طی چند ماه نحوه جنگیدن ارتش این کشور را به طور اساسی تغییر دهند؛ همه این‌ها برای دستیابی به انتظارات غیرواقعی در مواجهه با تدافعات روسی که به میدان‌های کشتار مین، هواپیماهای بدون سرنشین و توپخانه تبدیل شده بودند.

به گفته گزارش‌ها ، اوکراین امسال فقط 500 کیلومتر مربع قلمرو را بازپس گرفته است.

کنترل زمین در اطراف زاپورژژیا از 21 سپتامبر 2023، انستیتوی مطالعه جنگ

پیشرفت ضد حمله از ابتدا کند بود، که فقط چند هفته پس از آغاز این عملیات توسط مقامات، از جمله رئیس جمهور ولدیمیر زلنسکی، به آن اذعان شد. تعدادی از موارد مختلف باید به درستی پیش می‌رفتند که به سادگی چنین نشد.

فرانتس گادی، همکار ارشد موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک، گفت که وی معتقد است که ضد حمله «تحت شرایط مناسب ، با رویکردی استراتژیک‌تر برای آموزش و درک نیروهای مسلح اوکراین و آنچه آ‌ن‌ها نیاز دارند، تغییر می‌کرد. همه قطعات کاملاً در جای خود قرار نگرفتند.»

مشکلات از ابتدای کار

باخموت، خونین‌ترین نبرد جنگ تا کنون، یک مبارزه تعیین کننده پیش از ضد حمله بود که شرایط میدان نبرد را برای تابستان تعیین می‌کرد.

در حدود مارس 2023 ، هنگامی که نیروهای اوکراینی عملاً در شهر محاصره شدند و با تلفات زیاد روبرو شدند و مهماتشان کاهش یافت، صداها هم در داخل و خارج از کشور برای عقب نشینی بلندتر شد. در آن زمان، زلنسکی اصرار داشت که نیروهای اوکراینی در آنجا باقی بمانند تا موج‌های مزدوران و محکومین را که روسیه به جنگ می‌فرستاد را از بین ببرند. اگرچه روس‌ها خسارات سنگینی دادند ، نیروهای مسکو در ماه مه باختوت را تصرف کردند.

گادی گفت: «سوال این است که وقتی به کیفیت نسبی نیروهایی که در باخموت مستهلک شده‌اند نگاه می‌کنید، این نسبت‌های ساییدگی تنها یک طرف ماجرا را نشان می‌دهند. افراد بسیار باتجربه‌ای در باخموت در طرف اوکراینی می‌میرند و زخمی می‌شوند و در مقابل سربازان وظیفه و جنایتکاران، سربازان نسبتاً بی‌تجربه و نسبتاً ناکارآمد طرف روسی که در جریان نبرد کشته و زخمی می‌شوند.»

در اوایل ضد حمله، یگان‌های مجهز اما کم‌تجربه در حملات متمرکز به خطوط روسیه شرکت می‌کردند، اما به سرعت با دفاعی سخت مواجه شدند. برخی از کارشناسان استدلال می‌کنند که رویکرد کمتر منسجمی که مشخصه آن ارتباطات ضعیف، نقص در عملیات‌های شناسایی و هدف‌گیری، و هماهنگی ضعیف است، مانع پیشرفت شد و سربازان کمتر کارآزموده اشتباهاتی می‌کردند که ممکن است آنهایی که تجربه بیشتری داشتند، نمی‌کردند.

ترکیبی از چالش‌ها

تسلیحات، آموزش و تاکتیک‌ها و استراتژی نیز در شکل‌دهی ضدحمله، خوب یا بد، نقش داشتند.

سلاح هایی بودند که اوکراین برای حمله خود در اختیار داشت. سامانه‌های راکتی توپخانه با تحرک بالا (HIMARS) و هویتزرهای M777 همراه با رادارهای ضد باتری موثر بودند، اما سایرین مانند تانک‌ها و خودروهای زرهی بسیار کمتر از آنچه انتظار می‌رفت برای شکست دفاع روسیه مفید بودند، زیرا با میادین مین و موشک‌های ضدتانک مواجه بودند که توسط نیروهای زمینی و هلیکوپترهای تهاجمی شلیک می‌شدند. برخی از تسلیحات به سادگی کافی نبودند، مانند ابزارهای نفوذ، وسایل نقلیه مهندسی، و تجهیزات پاکسازی مین.

سپس مواردی وجود دارد که اوکراین دیر دریافت کرد یا هنوز منتظر دریافت آنهاست. زلنسکی در اوایل دسامبر گفت که اوکراین «همه سلاح‌هایی را که می‌خواستیم به دست نیاورد، نمی‌توانم راضی باشم، اما همچنین نمی‌توانم خیلی شکایت کنم».

فقط با نگاهی به کمک‌های ارائه شده توسط ایالات متحده، اوکراین بسیار دیر تانک‌های ام1 آبرامز و سیستم‌های موشکی تاکتیکی ارتش (ATACMS) را دریافت کرده است، و آموزش هواپیماهای جنگنده اف-16 آغاز شده است که اوکراین شدیداً نیاز دارد اما فعلاً قرار نیست دریافت کند. اوکراین نیروی هوایی خود را دارد که عمدتاً از جت‌های قدیمی شوروی تشکیل شده است، اما برای مقابله با پدافند هوایی روسیه، ارائه پشتیبانی از نزدیک و انجام انواع حملات زمینی لازم برای سوراخ کردن دفاع روسیه کافی نیست. اوکراین گفته است فقدان نیروی هوایی، تلاش‌های ضد تهاجمی این کشور را پیچیده کرده است و کارشناسان خاطرنشان کرده‌اند که غرب بدون پشتیبانی کامل هوایی چنین عملیاتی را انجام نمی‌داد.

اوکراین همچنین با چالش‌های مهمات روبه‌رو بود و گلوله‌ها را در خط مقدم جیره‌بندی کرد، حتی در شرایطی که شرکای غربی تولید و تحویل گلوله‌های توپخانه‌ای 155 میلی‌متری را افزایش دادند و مهمات خوشه‌ای بحث‌برانگیز را ارائه کردند.

در زمینه آموزش و تاکتیک، با انتقال اوکراین از تسلیحات شوروی به سیستم‌های تسلیحاتی پیچیده ناتو و آموزش فشرده برای عملیات‌های پیچیده و جنگ تسلیحاتی ترکیبی به سبک غربی، تعدادی از مشکلات وجود داشت.

نتایج این آموزش‌ها متفاوت بود. در اوایل، واحدهای کم‌تجربه‌تر گیج می‌شدند، حملات را به تعویق می‌انداختند، در مواردی مزایایی مانند عنصر غافلگیری را از دست می‌دادند و برای استفاده حداکثری از سلاح‌های پیشرفته ایالات متحده با مشکل مواجه بودند. تنها چند هفته پس از شروع حمله متقابل، نیروهای اوکراینی عناصر آموزش غربی خود را کنار گذاشتند و به تاکتیک‌های خود برای استفاده از قدرت آتش و پیاده نظام بازگشتند، در حالی که تلاش می‌کردند مسیری را از میان میادین مین روسیه باز کند، که برای بازپس‌گیری زمین ضروری بود.

غرب بر این باور بود که راه و روش جنگ آن به اوکراین در برابر تاکتیک‌های دفاعی و فرسایشی روسیه برتری می‌دهد و به نیروهای اوکراینی یاد می‌دهد که با استفاده از یک استراتژی سریع مانند بلیتزکریگ، به جای یک رویکرد آرام و حساب شده، تهاجمی بازی کنند و پیشروی کنند، اما این کار را نکرد.

مواضع دفاعی مستحکم

خطوط دفاعی مستحکم روسیه یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی بود که اوکراین را از بازپس‌گیری بخش‌های وسیعی از سرزمین‌های اشغالی باز داشت. با وجود تمام اشتباهات روسیه در جنگ، آن‌ها دفاع مستحکمی را با قدرت کافی برای جلوگیری از فروپاشی خطوط ساخته و حفظ کردند.

از اواخر سال 2022، نیروهای روسی به دستور ژنرال سرگئی سوروویکین، ساخت این پدافندها را آغاز کردند و زمان و منابع کافی برای ایجاد پدافند چند لایه‌ای متشکل از میادین مین وسیع، نامنظم و صعب العبور و موانع ضد تانک، خندق‌ها، موانع ضد وسیله نقلیه، سنگرها و تله‌های انفجاری در اختیار داشتند.

همانطور که روسیه در برابر ضد حمله مقاومت می‌کرد، نیروهایش همچنین از یک رویکرد دفاعی منطبق با دکترین جنگی خود استفاده کردند؛ از قلمرو عقب نشینی کردند و پس از اینکه اوکراینی ها پیشروی کردند و آسیب پذیر شدند، در یک ضدحمله شدید به آن‌ها حمله کردند.

هنوز تمام نشده

هنگامی که اسوشیتدپرس در مورد رضایت او از حمله متقابل پرسید، زلنسکی صادقانه گفت: «ما نتایج سریع‌تری می‌خواستیم. از این منظر، متأسفانه، ما به آن نتایج مطلوب دست پیدا نکردیم. و این یک واقعیت است.»

در حال حاضر که روسیه عملیات تهاجمی خود مانند حملات در اطراف آودیوکا را از سر گرفته است، کاملاً مشخص نیست که آیا اوکراین می‌تواند در بهار آینده یک ضدحمله تمام عیار انجام دهد یا خیر. در عوض ممکن است فعلاً به بازی دفاعی ادامه دهد و نیروهای روسی را از بین ببرد و به دنبال دستیابی به برتری در جایی که می‌تواند باشد.

چالش این است که اوکراین با چیزهایی که نیاز دارد، به ویژه مهمات، تامین شود. در شرایطی که ذخایر جهانی به دلیل حجم انبوه گلوله‌های شلیک شده در این جنگ تحت فشار قرار گرفته‌اند، ایالات متحده و متحدانش در حال افزایش تولید هستند، اما این یک رقابت است. روسیه، به‌ویژه، در حال افزایش تولید داخلی خود است و برای کمک‌های بیشتر به شرکای خود روی می‌آورد.

ارزیابی ضدحمله اخیر ضروری است، اما بحث درباره شکست‌های اوکراین پیامدهای سیاسی دارد. سیاستمداران، به‌ویژه جمهوری‌خواهان در واشنگتن، کمک‌های ایالات متحده به اوکراین را به موضوعی حزبی تبدیل کرده‌ و آن‌ها را مسدود کرده‌اند.

باروس گفت: «این هنوز یک مبارزه وجودی برای اوکراینی‌ها است. اوکراین و شرکای غربی آن موفقیتی را که انتظارش را داشتند در حمله متقابل ندیدند، اما اگر از شکست‌ها درس بگیرند، می‌توانند بعداً در این جنگ تفاوت ایجاد کنند، که نتیجه نهایی آن را باید منتظر ماند و دید.»