به گزارش اکوایران، عربستان سعودی به ارتش آمریکا اجازه نداده که از پایگاه‌های خود در خاک عربستان برای انجام حملات هوایی به یمن استفاده کند و این کار باعث شده که یک ناو هواپیمابر نیروی دریایی آمریکا به تنهایی مسئولیت این کارزار در دریای سرخ را بر عهده بگیرد.

به نوشته المانیتور، ساعت ۳.:۲۴ بامداد پنجشنبه گذشته، صدای آرامی از سیستم هشدار عمومی ناو هواپیمابر آیزنهاور، ناو هواپیمابر آمریکایی مستقر در جنوب دریای سرخ پخش شد.

ظرف نیم ساعت، یک فروند جنگنده سوپر هورنت اف/اِی-۱۸ای از روی عرشه به سمت آسمان شب اوج گرفت و اولین جنگنده از چندین پرنده‌ای بود که برای رهگیری نیم دوجین پهپاد حوثی که از یمن به سمت کشتی‌های جنگی آمریکا و ائتلاف شلیک شده بودند، به پرواز درآمد.

در چند هفته اخیر، خلبانان نیروی دریایی ایالات متحده در اسکادران هواپیمابر ۳ آیزنهاور و ناوهای همراه ده‌ها پهپاد و موشک بالستیک ضدکشتی را که توسط حوثی‌ها به سمت آب‌های بین‌المللی سواحل یمن شلیک شده بود، سرنگون کرده و رکورد تاریخ جنگ‌های ضدپهپادی را به نام خود زدند.

این تلاش کشتی‌های تجاری غیرنظامی و کشتی‌های جنگی ائتلاف را از اصابت موشک و پهپادهای بالقوه مرگبار نجات داده است. اما فرماندهان نیروی دریایی آمریکا که بر عملیات دفاعی نظارت می‌کنند، می‌گویند ارزیابی پیشرفت کار دشوار بوده و حوثی‌ها در حال تشدید حملات خود هستند.

دریادار دوم مارک میگز، فرمانده ناوگروه ضربتی هواپیمابر ۲ به المانیتور گفت: «ما دچار شکاف اطلاعاتی هستیم و اطلاعات زیادی در مورد اینکه آن‌ها چقدر سلاح انبار کرده‌اند، نداریم».

چهار ناوشکن همراه، یک رزم‌ناو و تعداد نامعلومی از هواپیماهای شناسایی سرنشین‌دار و بدون سرنشین آیزنهاور به فرماندهان آمریکایی توانایی پوشش حدود ۲.۵ میلیون مایل مربع از فضای دریایی را می‌دهد.

اما حتی پروازهای شبانه‌روزی هم نمی‌توانند همه‌چیز را رهگیری کنند.

حدود دو ساعت پس از بازگشت جنگنده‌های اف/اِی-۱۸ای به عرشه کشتی و درست قبل از طلوع آفتاب روز پنجشنبه هفته گذشته، حوثی‌ها دو موشک بالستیک را به سمت خلیج عدن پرتاب کردند.

یکی از موشک‌ها به انبار باری یک کشتی تجاری با مالکیت انگلستان و پرچم پالائو اصابت کرد و آتش‌سوزی به راه انداخت و باعث شد خدمه آن درخواست کمک کنند. گروه یمنی همچنین یک موشک کروز به سمت اسرائیل شلیک کرد که به گفته ارتش اسرائیل، توسط سامانه‌های دفاع موشکی آن رهگیری شد.

در اوایل هفته، یک موشک ضدکشتی حوثی‌ها یک کشتی متعلق به انگلستان که حامل ۴۱ هزار تن کود بود را در جنوب دریای سرخ از کار انداخت. کشتی روبی‌مار که اکنون رها شده و در سواحل اریتره لنگر انداخته است، با ادامه نفوذ آب، لکه نفتی ۲۹ کیلومتری ایجاد کرده است که خطر آسیب جدی به محیط‌زیست را به همراه دارد.

پس از تشدید حملات اواخر هفته گذشته، سابرینا سینگ، سخنگوی معاون مطبوعاتی پنتاگون اذعان کرد: «ما قطعاً در ۴۸ تا ۷۲ ساعت گذشته شاهد افزایش حملات حوثی‌ها بوده‌ایم». سینگ افزود: «اگر کاری نکنیم، این کشتی‌ها هر روز مورد اصابت قرار می‌گیرند».

حتی بیش از یک ماه پس از اینکه دولت بایدن مجوز یک کارزار هوایی تهاجمی‌تر برای نابودی پیشگیرانه تسلیحات، رادارها و سیستم‌های ارتباطی حوثی‌ها را صادر کرد، این گروه همچنان به شناسایی و حمله به کشتی‌های تجاری در ده‌ها مایلی از سواحل یمن ادامه داده‌اند.

دریادار دوم جورج ویکوف، ارشدترین فرمانده نیروی دریایی آمریکا در خاورمیانه در مصاحبه‌ای با المانیتور گفت: «این حملات نتوانست حوثی‌ها را باز دارد». او اعتراف کرد: «در حال حاضر، هدف ما این است که تا حد امکان، از تجارت دریایی محافظت کنیم».

با پیش‌بینی نیروی دریایی آمریکا مبنی بر ورود ناوهای جنگی متحد بیشتری به منطقه، ظاهراً دولت بایدن در مسیر بی‌انتهایی گرفته است.

تیموتی لندرکینگ، فرستاده ارشد بایدن برای یمن به اعضای کمیته روابط خارجی سنای ایالات متحده گفت: «ما از طریق چندین کانال در حال انجام مذاکره هستیم تا به حوثی‌ها اعلام کنیم که باید حملات خود را بلافاصله متوقف کنند».

دن شِپیرو، معاون دستیار وزیر دفاع در امور سیاسی خاورمیانه نیز در همان جلسه گفت: «تا زمانی که حوثی‌ها حملاتشان را متوقف نکنند، ما کارمان تمام نشده است».

شپیرو اذعان کرد که نمی‌توان برای این مسئله مدت‌زمانی خاصی تعیین کرد.

تطبیق‌پذیری

با خروج نیروهای آمریکایی از خاورمیانه و پایان حمایت واشنگتن از کمپین به رهبری عربستان در یمن، تصویر اطلاعاتی ارتش آمریکا از فعالیت حوثی‌ها در سال‌های اخیر کمرنگ شده است.

این بدان معناست که خلبانان نیروی دریایی آمریکا که روی آیزنهاور مستقر هستند، مجبور شده‌اند تا به معنای واقعی کلمه، در حین پرواز با تکیه بر پهپادهای شناسایی ام‌کیو-۹ و همچنین حسگرهای هدف‌گیری روی هواپیماهای خود برای رهیابی موشک‌هایی که یمنی‌ها در سراسر کشور پنهان کرده‌اند، اطلاعات کسب کنند.

این امر باعث بروز پدیده «منحنی یادگیری» برای خلبانان باتجربه عملیات عراق و افغانستان شده است.

کاپیتان ماروین اسکات، فرمانده اسکادران هواپیمابر ۳ آیزنهاور گفت: «این جنگ کاملاً متفاوت از چیزی است که در گذشته تجربه کرده‌ایم».

اسکات به المانیتور گفت: «نکته جالب در مورد نیروی دریایی این است که این دقیقاً همان چیزی بوده یک ناوگروه ضربتی برای آن طراحی شده است. می‌توان این ناوگروه را هرجایی مستقر کرد و ما توانایی مقابله و مدیریت این موقعیت‌های پویا را به دست خواهیم آورد».

علاوه بر ناوهای جنگی و هواپیماهای جنگنده، آیزنهاور مجموعه‌ای از دارایی‌های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی (ISR) را به همراه توانایی‌های جنگ الکترونیک جهت مختل‌ساختن رادارهای حوثی‌ها به کار گرفته است.

میگز به المانیتور گفت: «ما همه چیز را تحت نظر داشته و توانایی انجام آن را داریم».

ایالات متحده در کنار نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا (تایفون) تاکنون در چهار مرحله حمله برای نابودکردن انبارهای موشک‌های حوثی‌ها، تأسیسات ذخیره‌سازی و فرماندهی زیرزمینی، رادارهای ساحلی، پهپادها و سیستم‌های ارتباطی در یمن شرکت کرده است.

این هفته، مقامات پنتاگون گفتند که تا یک‌شنبه هفته گذشته، آن‌ها بیش از ۲۳۰ هدف حوثی را در سراسر کشور از بین برده‌اند؛ از جمله بیش از ۱۵۰ موشک و پرتابگر زمینی.

اسکات خاطرنشان کرد: «پس از انجام حملات اولیه، بسیاری از رادارهای نظارتی حوثی‌ها، تواناییشان در شناسایی ما و برقراری ارتباط در مورد شناسایی ما را از بین برد».

او افزود: «این به خلبانان آمریکایی آزادی عمل بیشتری برای تحرک در یمن داده است».

با این حال، تغییر هدف سایر تجهیزات اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی (ISR) پایگاه‌های آمریکا در منطقه نظارت روزانه بر فعالیت‌های ایران در خلیج فارس را کاهش داده است.

در ضربه‌ای دیگر، حوثی‌ها برای دومین‌بار از ماه نوامبر به بعد، یک پهپاد ام‌کیو-۹ آمریکایی را در نزدیکی الحدیده سرنگون کردند که نشانه‌ای کامل‌نبودن برتری ایالات متحده بر یمن است.

موشک‌های زمین‌به‌هوای حوثی‌ها همچنان برای هواپیماهای کندتر آمریکایی خطرناک هستند. اسکات می‌گوید: «ما این نگرانی را خیلی جدی می‌گیریم».

در هر صورت، حوثی‌ها خود را وفق داده و پهپادهای شناساییشان که پیش از این، توسط خلبانان آمریکایی سرنگون می‌شدند را عقب کشیده‌اند. علی‌رغم ضعف نظارت هوایی برای شناسایی کشتی‌های تجاری و شناورهای ائتلاف، یمنی‌ها به طور فزاینده‌ای به استفاده از انبوهی از پرتابه‌ها برای ضربه‌زدن به اهداف خود روی آورده‌اند که چالش جدیدی برای ایالات متحده محسوب می‌شود.

میگز خاطرنشان کرد: «آن‌ها کمیت را بر کیفیت ترجیح داده‌اند. به عبارت دیگر، تلاش می‌کنند تا پرتابه‌های بیشتری را برای کنترل یا مقابله با ما به هوا بفرستند».

افسران نیروی دریایی که بر این حملات نظارت دارند نیز می‌گویند که حوثی‌ها موشک‌های هدایت‌شونده دقیق و پهپادهای خود را در پناهگاه‌های زیرزمینی پنهان کرده‌اند.

اسکات اذعان کرد: «فکر می‌کنم تقریباً می‌دانیم از مکان تونل‌ها آگاهیم؛ اما لزوماً نمی‌دانیم که چه چیزی درون آن‌هاست».

اما خلبانان آمریکایی و خدمه ناوچه‌ها نیز در حال تطبیق بوده و تاکتیک‌هایی را بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده در مناطق دیگر برای سرنگون‌کردن پهپادها و موشک‌های بالستیک به کار گرفته‌اند. این کارزار اولین تجربیات جدیدی در نبرد دریایی، از جمله استفاده از موشک‌های بالستیک ضدکشتی به همراه داشته است.

کاپیتان کریستوفر هیل از ناو هواپیمابر می‌گوید: «مدت‌هاست که ما انتظار چنین جنگی را داشتیم. هشت ماه تمرین را سپری کردیم. ما قبلاً چنین سناریوهایی را در تمرین پشت سر گذاشته‌ایم». او افزود: «البته انتظار نداشتیم که مجبور شویم این کار را به طور واقعی انجام دهیم».

میگز نیز خاطرنشان کرد: «در حال حاضر، ما قابلیت‌های خوبی برای دفاع در برابر همه تهدیداتی که حوثی‌ها می‌توانند به سمت ما پرتاب کنند، در اختیار داریم».

هزینه گزاف بلندمدت به کار گیری جنگنده‌های سرنشین‌دار برای سرنگونی پهپادهای فایبرگلاس، موضوعی است که از دید فرماندهان آمریکایی که بر این نبرد نظارت دارند، پنهان نمانده است.

هیل اذعان دارد: «از دیدگاه من، اگر یکی از آن‌ها به نیروی دریایی آمریکا برخورد کند، هزینه گزافی به همراه خواهد داشت».

مقامات دفاعی آمریکا می‌گویند حوثی‌ها تاکنون از تجدید حملات گذشته خود به کشورهای عربی همسایه خودداری کرده‌اند، اما همچنان از توانمندی‌های قابل‌توجهی برخوردارند.

لندرکینگ گفت که هرگونه تشدید گسترده حملات توسط حوثی‌ها می‌تواند منجر به ازسرگیری جنگ داخلی یمن شود؛ جنگی که بیش از یک سال است به طور غیررسمی متوقف شده است.

هیل خاطرنشان کرد: «برای حوثی‌ها کافی است که تنها یک‌بار موفق شوند. اما ما باید هر بار درست عمل کنیم. بنابراین، تا الان در هر جایی که درگیر بوده‌ایم، ۱۰۰ مؤثر عمل کرده‌ایم».

وزنه سنگین

برای دولت بایدن که تا حدی به خاطر رویارویی احتمالی با چین طی دهه‌های آینده قصد دارد تا با خارج‌کردن نیروی نظامی آمریکا از خاورمیانه، تجدید قوا کرده و نیروهایش را مدرن سازد، بحران دریای سرخ اتفاق خوشایندی نبوده است.

دولت بایدن که قصد مهار گسترش جنگ غزه و جلوگیری از یک درگیری منطقه‌ای تمام‌عیار با ایران و نیروهای مقاومت را دارد، تاکنون درخواست‌های مقامات ارشد سابق ارتش آمریکا برای هدف قرار دادن مستقیم رهبری حوثی‌ها را نادیده گرفته است.

این موضوع ناوگروه یو‌اس‌اس آیزنهاور را به یک کارزار فرسایشی بی‌پایان در دریای سرخ کشانده است.

نیروی دریایی آمریکا به دنبال گسترش همکاری با یک مأموریت دفاعی به رهبری اروپا با نام «اسپیدس» است تا عملیات نگهبان سعادت را تکمیل کند. ویکوف به المانیتور گفت: «تنها چالش دردسترس‌بودن منابع است. برخی از کشورها توانایی یا نیروهای ذخیره کافی برای اعزام به منطقه را ندارند».

با ورود تدریجی کشتی‌های جنگی متحد بیشتر به منطقه، یو‌اس‌اس آیزنهاور همچنان بار اصلی این کارزار را به دوش می‌کشد.

استقرار آیزنهاور در دریای سرخ که به اختصار «آیک» نامیده می‌شود، اولین‌باری است که از حداقل اوایل دهه ۱۹۹۰ تاکنون، یک ناو هواپیمابر آمریکایی برای مدتی طولانی در این آبراه مستقر شده است.

آیک دومین ناو هواپیمابر قدیمی در ناوگان آمریکا است و اکنون قرار است فراتر از عمر ۵۰ساله اولیه خود که در سال ۲۰۲۷ به آن می‌رسد، مورد استفاده قرار گیرد.

در حالی که خدمه آن همچنان خوش‌بین و کاملاً مجهز هستند، بسیاری از آن‌ها نمی‌دانند که استقرار طولانی‌مدت آن‌ها چه زمانی به پایان می‌رسد.

موضوع با امتناع دولت عربستان سعودی از اجازه استفاده نیروی نظامی آمریکا از پایگاه‌های هوایی این کشور برای انجام حملات هوایی به یمن در جریان کارزار کنونی، پیچیده‌تر می‌شود. این موضوع را چندین مقام واشنگتن و منطقه نیز برای المانیتور تأیید کردند.

میگز در پاسخ به این سؤال که چرا ناوگروه هواپیمابر برای استقرار انتخاب شده، به المانیتور گفت: «این مرگبارترین، قابل‌بقاترین و تطبیق‌پذیرترین هواپیمابر ارتش ایالات متحده است. من نیازی به کسب اجازه برای عملیات در حریم هوایی بین‌المللی ندارم».

ممانعت عربستان از دسترسی آمریکا به حریم هواییش، دولت بایدن را در موقعیت دشواری قرار داده است.

با قطع حمایت از تلاش جنگی به رهبری عربستان سعودی علیه حوثی‌ها که یکی از اولین اقدامات سیاست خارجی دولت بایدن به شمار می‌رود، دولت اکنون به دنبال کسب حمایت بیشتر از کشورهای خلیج فارس در مبارزات نظامی خود جهت متوقف‌کردن حملات دریایی حوثی‌ها است.

روز سه‌شنبه، لندرکینگ در پنل روابط خارجی سنا به قانون‌گذاران گفت: «ما نیاز داریم تا شرکای خلیج فارس را بسیار بیشتر در این ماجرا دخیل ببینیم».

لندرکینگ گفت: «هیچ کشوری در خلیج فارس وجود ندارد که اقدامات حوثی‌ها را تأیید کند.» او افزود: «این نباید تنها بر عهده آمریکا و بریتانیا باشد».

در این جلسه، دموکرات‌های کمیته فرعی سنا در امور خاورمیانه سؤالات دقیقی در مورد دامنه و توجیه قانونی این کارزار مطرح کردند.

سناتور کریس مورفی پرسید: «اگر ۲۳ هزار حمله هوایی سعودی‌ها در تغییر روند نظامی و بازگرداندن بازدارندگی مؤثر نبوده، چگونه می‌توانیم مطمئن باشیم که کارزار حملات هوایی ما نتیجه متفاوتی خواهد داشت»؟

مقامات آمریکایی اذعان دارند که رسیدن به این هدف عمدتاً به این بستگی دارد آیا نفوذ دیپلماتیک بتواند حوثی‌ها را متقاعد سازد تا محاسبات خود را تغییر دهند.

لندرکینگ گفت: «فکر می‌کنم این واقعیت که آن‌ها به حملات خود ادامه می‌دهند و علناً گفته‌اند که تا زمانی که آتش‌بس در غزه برقرار نشود، متوقف نخواهند شد، نشان می‌دهد که متأسفانه هنوز به نقطه‌ای نرسیده‌ایم که آن‌ها قصد کاهش حملات را داشته باشند».

هیل، کاپیتان آیزنهاور در پاسخ به این سؤال که چه زمانی حملات متوقف خواهند شد، با ابراز تردید گفت: «هیچ چیزی بدون راه‌حل سیاسی پایان نمی‌یابد. جنگ ادامه سیاست با ابزارهای دیگر است. اما سیاست قطعاً همچنان دخیل خواهد بود».