وقتی کیم تصمیم به عملی کردن وعده‌هایش می‌گیرد؛ نتیجه جنگ میان دو کره چه خواهد بود؟

به گزارش اکوایران، پس از دهه‌ها تهدید توخالی، زمانی که کره شمالی عهد می‌کند دشمنانش را نابود خواهد کرد، بسیاری از جهان آن را نشنیده می‌گیرند. اما در چند ماه گذشته، برخی از تحلیلگران برجسته شروع به هشدار دادن کردند که کیم جونگ اون ممکن است واقعاً در مورد آماده شدن برای جنگ جدی باشد. بلومبرگ در یادداشتی بررسی این موضوع پرداخته است که در صورت وقوع چنین سناریویی، درگیری میان کره شمالی در یک سو، و کره جنوبی و آمریکا در سوی دیگر، چگونه رقم خواهد خورد. اکوایران این یادداشت را در دو بخش ترجمه کرده است که بخش اول آن را در ادامه می‌خوانید:

اکنون کیم در سیزدهمین سال ریاست خود بر کره شمالی، با شدت بیشتری مرزهای تحمل دشمنانش را آزمایش می‌کند. دیکتاتور 40 ساله با حمایت از پیشرفت سریع در قابلیت‌های هسته‌ای و برنامه موشکی کشورش، سال 2024 را با حذف هدف اتحاد صلح آمیز از قانون اساسی کره شمالی و اعلام حق خود برای «نابودی» کره جنوبی آغاز کرد.

در حالی که معمولاً چنین لفاظی‌های خصمانه‌ای نادیده گرفته می‌شوند – کیم ممکن است در حال لفاظی در آستانه انتخابات کره جنوبی در 10 آوریل باشد- دو تحلیلگر برجسته با مقاله‌ای که نشان می‌دهد این بار کیم بلوف نمی‌زند، دوری از مباحثات را در میان ناظران کره شمالی آغاز کردند.

رابرت کارلین، افسر سابق سیا و زیگفرید هکر، دانشمند هسته‌ای در اوایل سال 2024 در وب سایت «38 شمالی»، که بر کره شمالی تمرکز دارد، نوشتند: «کیم جونگ اون مانند پدربزرگش در سال 1950 تصمیمی استراتژیک برای رفتن به جنگ گرفته است.» آنها پیش‌بینی نکردند که این تا چه زمانی می‌تواند اتفاق بیفتد.

دیدگاه‌های کارلین و هکر همه‌گیر نیستند: اکثر تحلیل‌گران استدلال می‌کنند که هر حمله‌ای در مقیاس تمام عیار می‌تواند اقدامی از روی ناامیدی یا قصد خودکشی باشد و کره جنوبی و ایالات متحده را به واکنشی دعوت کند که به حکومت تقریباً هشت دهه‌ای خانواده کیم پایان دهد. اما با درگیری‌های متعدد در اوکراین و خاورمیانه، این جنگ همان جنگی است که جهان می‌تواند در آن فرو بیافتد – با پیامدهای بالقوه ویرانگر نه تنها برای شبه جزیره کره، بلکه برای اقتصاد جهانی و به‌ویژه زنجیره تامین تراشه.

پاسخ سئول به همه این گمانه زنی‌ها صریح بوده است. وزارت دفاع کره جنوبی در ژانویه اعلام کرد که اگر پیونگ‌یانگ جنگ همه جانبه را دنبال کند: «رژیم کیم به پایان خود خواهد رسید.»

اگر کیم جونگ اون تصمیم بگیرد تهدیدهای خود برای حمله به کره جنوبی را عملی کند، در اینجا سناریوهای احتمالی برای آن وجود دارد.

چگونه آغاز می‌شود؟

در سال 1950، نیروهای کره شمالی به کره جنوبی حمله کردند و ایالات متحده را غافلگیر کردند. نیروهای کیم ایل سونگ - پدربزرگ کیم جونگ اون - قبل از حمله متقابل نیروهای ایالات متحده و کره جنوبی، بیشتر شبه جزیره را تصرف کردند. مداخله چین جنگ را به بن بست رساند که منجر به آتش بس شد اما معاهده صلح رسمی حاصل نشد و شبه جزیره کره از آن زمان تاکنون در حدود مدار سی و هشتم موازی تقسیم شده است.

بعید است که کیم جونگ اون خطر تهاجم مشابهی را بپذیرد. اما او اشتهای خود را برای تحریکات کوچکتر نشان داده است که می تواند از کنترل خارج شود – یک ویژگی مشترک با پدرش، کیم جونگ ایل.

خطوط تقسیم

یکی از نقاط اشتعال جزایر مرزی دریای زرد است که بخشی از کره جنوبی هستند اما در آب های مورد ادعای پیونگ یانگ واقع شده‌اند. در سال 2010، حدود دو سال قبل از به قدرت رسیدن کیم جونگ اون، جزیره یئون پیونگ صحنه بمباران مرگبار توپخانه‌ای بود که در آن دو سرباز کره جنوبی و دو غیرنظامی کشته شدند و خانه‌ها نیز به آتش کشیده شدند. حدود شش ماه قبل از آن، کره جنوبی کره شمالی را متهم کرد که کشتی جنگی اش، چئونان را در نزدیکی جزیره با اژدر هدف قرار داده و 46 ملوان را کشته است - ادعایی که پیونگ یانگ آن را رد کرد.

کره جنوبی از آن زمان متعهد شده است که حمله دیگری در دریای زرد با واکنش شدیدتری مواجه خواهد شد و احتمال اشتباهات محاسباتی هر دو طرف را که می تواند به سرعت منجر به تشدید شود، افزایش می‌دهد.

یون سوک یول، رئیس جمهور محافظه کار کره جنوبی در ژانویه پس از انجام تمرینات توپخانه‌ای توسط کره شمالی در نزدیکی یک جزیره مرزی، گفت: «اگر کره شمالی اقدامی تحریک آمیز انجام دهد، ما آن را چندین برابر مجازات خواهیم کرد». رهبر کره جنوبی موضع سختی با رژیم کیم در پیش گرفته و به تحریکات آن با مانورهای نظامی پاسخ داد و اغلب ایالات متحده را در نمایش‌های قدرت خود شریک کرد.

حمله به سئول

هر گونه حمله پیرامونی که منجر به تشدید شود، فوراً کانون توجه را به سئول بزرگ معطوف می‌کند که حدود نیمی از جمعیت 51 میلیونی کشور در آن زندگی می‌کنند،. کره شمالی ده‌ها سال را صرف ذخیره میلیون‌ها گلوله توپ و هزاران موشک در مناطق شمال منطقه غیرنظامی شده مرزی کرده است، منطقه‌ای که حدود 40 کیلومتر دورتر از بزرگترین شهر کره جنوبی قرار دارد.

این منطقه مرزی همچنین حدود 70 درصد از اقتصاد 1.67 تریلیون دلاری کره جنوبی را در خود جای داده است که خانه برخی از برترین شرکت‌های تکنولوژی و تولیدی جهان از جمله سامسونگ، ال‌جی و کیا است. حتی یک رویارویی کوتاه هم در سراسر زنجیره تامین جهانی طنین‌انداز خواهد شد و اقتصاد جهانی را مختل می‌کند.

کیم در نمایشی معمول از موضع تهاجمی‌تر خود، نیروهایش را در ماه مارس تماشا کرد که سلاح‌هایی را شلیک می‌کردند که می‌توانستند در حمله به پایتخت کره جنوبی مورد استفاده قرار گیرند. بر اساس تجزیه و تحلیل سال 2020 توسط رند، تنها یک دقیقه رگبار توپخانه و موشکی علیه سئول می‌تواند منجر به نزدیک به 15000 تلفات شود. با یک رگبار یک ساعته این تعداد به بیش از 100،000 افزایش می‌یابد.

در هر صورت، درگیری بزرگتر اجتناب ناپذیر خواهد بود.

جنگ تمام عیار

اگر کیم وارد جنگ شود، احتمالاً آن را با یک رگبار توپخانه علیه اهداف کلیدی نظامی، سیاسی و اقتصادی در سئول آغاز خواهد کرد. کره شمالی هویتزرها، خمپاره‌ها و توپخانه‌های راکتی خود را در مواضع مستحکم نگه می‌دارد و دقیقاً برای همین منظور آماده شلیک در مدتی کوتاه هستند.

به گفته وزارت دفاع کره جنوبی، در همان زمان، حدود 200،000 سرباز در واحدهای عملیات ویژه کیم - بخشی از یک ارتش فعال 1.1 میلیون نفری - سعی خواهند کرد از طریق زمین، دریا، هوا و حتی تونل از مرز عبور کنند. یکی از هدف‌ها حمله به پل‌های روی رودخانه هان است که از مرکز سئول می‌گذرد و شهر را دو نیم می‌کند و فرار میلیون‌ها نفر را به سمت انتهای کم جمعیت‌تر جنوب شبه جزیره دشوار می‌کند.

کیم همچنین به دنبال تحمیل هزینه های اقتصادی هنگفت در کوتاه‌ترین زمان خواهد بود. تجزیه و تحلیل شبیه‌سازی جنگ رند مشخص کرد که حمله توپخانه‌ای پنج دقیقه‌ای کره شمالی به یکی از کارخانه‌های ال جی در پاجو در شمال سئول، سرمایه گذاری 8.9 میلیارد دلاری را به خطر می‌اندازد و هزاران تلفات را به همراه خواهد داشت.

اما مزایای کره شمالی در حمله پیش‌دستانه زیاد طول نخواهد کشید.

کره جنوبی نیز آماده جنگ است: این کشور دارای سیستم‌های دفاعی پاتریوت برای رهگیری موشک‌های ورودی، 555،000 سرباز فعال و یک بودجه نظامی است که از کل اقتصاد ویران کره شمالی بیشتر است. و همچنین 28،500 نیروی آمریکایی مستقر در کره جنوبی به همراه ماهواره‌های جاسوسی آمریکا به طور مداوم شبه جزیره کره را زیر نظر دارند.

موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک در بررسی سال 2023 خود از ارتش‌های جهان اعلام کرد، اگرچه کره شمالی از مزیت نیروی انسانی برخوردار است، اما بخش عمده‌ای از نیروهایش به «تجهیزات منسوخ» متکی هستند که به دوران اتحاد جماهیر شوروی باز می‌گردد.

معدود جنگنده‌های کره شمالی از دوران شوروی و اسکادران‌های هواپیمای تک ملخی An-2 که در دهه 1950 و با حداکثر سرعت حدود 260 کیلومتر در ساعت توسعه یافتند، هدف آسانی برای موشک‌های زمین به هوا و جت‌های مدرن F-35A کره جنوبی خواهند بود که می‌توانند با سرعت حدود 2000 کیلومتر در ساعت حرکت کنند.

مایکل مزار، دانشمند ارشد علوم سیاسی در رند، می‌گوید: «ایالات متحده و کره جنوبی اساساً، از همان لحظات اولیه جنگ، از هر جهتی که بتوان تصور کرد، برتری هوایی مطلق خواهند داشت.»

در مورد سیستم‌های تسلیحاتی دیگر هم همین‌طور است: زیردریایی‌های پیونگ یانگ عمدتاً شناورهایی کوچک هستند که نمی‌توانند از ساحل دور شوند زیرا به راحتی قابل شناسایی هستند. تانک‌های آن متعلق به دوران شوروی است و به راحتی توسط سامانه‌های موشکی جاولین که در اوکراین برای توقف روسیه استفاده می‌شود، نابود می‌شوند.

کره جنوبی می‌تواند طی چند روز تمام اهداف حیاتی شمال را با حملات هوایی و موشکی نابود کند و شهرهای کره شمالی را بی‌دفاع کند - همانطور که در جنگ اصلی کره اتفاق افتاد.

آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا در گزارش اخیر خود اعلام کرد: «در دسترس نبودن سوخت و دارایی‌های حمل‌ونقل، نگهداری ضعیف خطوط ارتباطی زمینی و آموزش ناکافی، همگی توانایی کره شمالی را برای حفظ عملیات تهاجمی متعارف در مقیاس بزرگ محدود می‌کنند».

زخم اول

ادامه دارد...