به گزارش اکوایران، هنگامی که ریشی سوناک، نخست وزیر بریتانیا روز چهارشنبه اعلام کرد که این کشور در 4 ژوئیه انتخابات سراسری برگزار خواهد کرد، بسیاری از ناظران با تعجب پرسیدند چرا اکنون؟

به گفته سی‌ان‌ان، به طور دقیق‌‌تر، چرا نخست وزیر انتخاباتی را اعلام کرده است که تقریباً شکست در آن قطعی است؟ ماه‌هاست که نظرسنجی‌ها حزب محافظه‌کار سوناک را از حزب مخالف کارگر عقب‌تر نشان می‌دهد و در شرایط فعلی، رهبر حزب کارگر نه تنها قدرت را به دست می‌آورد، بلکه اکثریت گسترده‌ای در پارلمان خواهد داشت.

پاسخ به این سوال ساده است: بعید است زمان بهتری وجود داشته باشد. به نظر می‌رسد تقریباً هر کاری که سوناک انجام می‌دهد نتیجه معکوس داشته باشد، و دور از ذهن نیست که پیش از پایان سال، میزان رضایت از او نزد مردم بدتر شود.

یکی دو روز گذشته برای سوناک نسبتا خوب بوده است. به نظر می‌رسد که اقتصاد در حال بهبود است، صندوق بین المللی پول (IMF) پیش بینی رشد بریتانیا را به روز کرد و تورم در نهایت به چیزی شبیه به سطح عادی بازگشت.

در هفته گذشته در آستانه برگزاری انتخابات هیچ چیز به طرز فاجعه باری رخ نداد. از زمان ریاستش، تاکنون او احتمالاً پایدارترین پایگاه را برای راه‌اندازی کمپین دارد.

آنطور که یکی از مشاوران کلیدی سوناک به سی‌ان‌ان گفت: «نخست‌وزیر با یک سری چالش‌های کلیدی روی کار آمد: تورم، عدم رشد، مهاجرت. و او برخورد با آنها را مأموریت اصلی خود می‌دانست و پیشرفت واقعی و قابل توجهی در این زمینه داشته است. روز سه‌شنبه، صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی‌های رشد ما را ارتقا داد، دیروز شاهد بازگشت تورم به سطح عادی بودیم، امروز شاهد کاهش مهاجرت در نتیجه اصلاحات هستیم.»

او در ادامه افزود: «بنابراین ما یک شالوده محکم داریم که بگوییم کارها در مسیر درست پیش می‌رود، و دیدگاه این بود که اکنون بهترین زمان برای گفتن این مسئله است که این کارهایی است که ما انجام داده‌ایم، برنامه ما موفقعمی می‌کند. اکنون به نظر شما چه کسی برنامه و ظرفیت لازم برای انجام اقدامات جسورانه برای پیشبرد این کشور به سمت آینده‌ای امن‌تر را دارد.»

دوران تصدی آنها چندان چشمگیر آغاز نشد. در سال 2010، پس از 13 سال حکومت حزب کارگر، دیوید کامرون در انتخابات عمومی پیروز شد اما اکثریت پارلمان را به دست نیاورد. او مجبور به تشکیل یک دولت ائتلافی با لیبرال دموکرات‌های میانه رو شد.

کامرون، برخلاف تصورات، ائتلاف را تا انتخابات 2015 حفظ کرد، که در آن اکثریت غافلگیرکننده را به دست آورد و اولین دولت کاملا محافظه‌کار از سال 1997 را به دست آورد.

جشن‌ها البته زیاد طول نکشید. برگزاری همه پرسی برگزیت در سال 2016 حزب او را به دو قسمت تقسیم کرد و حکومت را برای چهار (بله، چهار) جانشین او تقریباً غیرممکن کرد. اولی ترزا می بود.

یک انتخابات زودهنگام ناموفق و ناتوانی در تصویب توافق برگزیت به دلیل نفرت حزبش، به دوره تصدی می پایان داد و بوریس جانسون در سال 2019 جایگزین او شد. جانسون زمانی که تحت فشار رسوایی قرار گرفت اکثریت خود را از دست داد -  از جمله مهمانی‌های غیرقانونی در خیابان داونینگ در طول همه گیری کووید 19- او مجبور شد در سال 2022 استعفا دهد.

لیز تراس به مدت 45 روز مسئولیت را بر عهده گرفت و در این مدت توانست به اندازه‌ای ویرانی اقتصادی ایجاد کند که پوند در برابر دلار به پایین‌ترین سطح خود در تاریخ سقوط کرد، نرخ‌های بهره افزایش یافت و تورم شدیدتر شد. در نهایت، حزب محافظه کار با حدی از هرج و مرج مواجه شد که سوناک را به عنوان یک فرد امن در راس کار قرار داد.

این که آیا او چنین فردی بود یا نه محل مناقشه است. علیرغم آنچه که منابع محافظه کار ممکن است در مورد سوابق او در سمت نخست وزیری بگویند، وضعیت وخیم او در نظرسنجی‌ها را نمی‌توان انکار کرد.

سیاست اصلی مهاجرتی او، که باعث می‌شود مهاجران غیرقانونی برای رسیدگی به درخواست‌های پناهندگی‌شان به رواندا فرستاده شوند، تاکنون میلیون‌ها هزینه داشته است، علی‌رغم اینکه تنها یک نفر - داوطلبانه و برای گرفتن پول- این سفر را انجام داده است.

طرح پیشرو ممنوعیت دخانیات او، که باعث آبروریزی بزرگ سوناک شد، زیرا نمایندگان خود او آن را تایید نکردند، به دلیل انتخابات مسکوت گذاشته شده است.

اینها فقط دو نمونه اخیر هستند از اینکه چگونه اوضاع برای سوناک بد پیش می‌رود. اما آسیب‌رسان‌ترین مسئله پیرامون او این احساس عمومی است که او بی‌عرضه است و حزب خودش اعتقاد چندانی به او ندارد.

این احساس که چیزی اجتناب ناپذیر است در سیاست قدرتمند است و برای سوناک، شکست اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد.

البته اینطور نیست. این احتمال وجود دارد که نظرسنجی‌ها ما را گمراه کنند و این احتمال وجود دارد که کمپین محافظه کاران کار کند.

آن‌ها مسئله را شخصی می‌کنند: یک انتخاب روشن بین استارمر رهبر حزب کارگر و سوناک. محافظه‌کاران ادعا می‌کنند که استارمر در امنیت ملی قابل اعتماد نیست، یک فرصت طلب بی‌شرم است که اصول و برنامه‌ای ندارد.

در حال حاضر احتمالاً بهترین زمان برای اثبات این ادعاست. حزب کارگر باید با عجله مانیفست خود را منتشر کند، که ناگزیر توسط مفسران انتخاب خواهد شد.

سوناک وضعیت آشفته‌ای را به ارث برده است، هیچ کس نمی‌تواند آن را انکار کند. در حال حاضر بعید به نظر می‌رسد که او آن قدر این آشفتگی را درست کرده باشد که بتواند یک دوره دیگر را برای محافظه کاران به ارمغان بیاورد. اما با توجه به بزرگی وظیفه‌ای که پیش رو دارد، منطقی است که او از این دوره نادر از اخبار خوب استفاده کند و به بهترین‌ها امیدوار باشد.