او درخصوص این که چه پیشنهادهایی در این خصوص دریافت شد هم می‌گوید:‌  روزها و مناسبت‌های زیادی به ما پیشنهاد شده بود که در جلسه‌‌ای که از «روز تهران» دفاع کردم، به تک تک آنها پرداختم. در این بیش از یک سال، بسیاری از مناسبت‌ها با این رویکرد که تهران پایتخت ایران است، بررسی شد و آن را محور قرار دادیم چون شاخصه‌ای بود که با شهرهای دیگر تفاوت ایجاد می‌کرد. تهران در زمان آغامحمدخان پایتخت شد و در ابتدا به نظر می‌رسید بتوانیم آن روز را ملاک قرار بدهیم اما به این برخوردیم که اولین روزی که تهران به عنوان پایتخت درنظر گرفته شد مصادف با نوروز بوده و از آنجا که نوروز خودش یک مناسبت ملی است، دیگر نمی‌تواند هیچ‌چیز دیگر در کنارش قرار بگیرد چرا که نوروز، همه‌چیز را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. پس از محور قرار دادن ریشه پایتخت‌شدن تهران عبور کردیم. در مرحله بعد پیشنهاد اختصاص روز ورود امام (ره) به ایران به عنوان روز تهران را بررسی کردیم و آنجا هم به این نتیجه رسیدیم که این روز، خود یک روز مستقل است و هیچ‌چیز نمی‌تواند در کنارش قرار بگیرد.

در نهایت رسیدیم به روزی که در قانون اساسی مشروطیت، تهران به عنوان پایتخت به تصویب می‌رسد و آن را به عنوان «روز تهران» اعلام کردیم. البته از آنجا که پیش از ما هم روزهایی در حدود روز تهران نام‌گذاری شده بود، به‌تدریج این مناسبت‌ها آنقدر زیاد شد که به هفته‌ تهران رسیدیم.