به گزارش اکوایران، اقدامات اخیر دولت چین نشان می‌دهد که پکن برای تصرف نظامی تایوان آماده می‌شود. قانون جدید ارتش، سن بازنشستگی افسران ذخیره را از ۵۵ سال به ۶۰ سال به افزایش می‌دهد. از ابتدای مارس، دفاتر بسیج دفاع محلی در حداقل ۱۰ استان ایجاد شده تا به آمادگی جنگی دولت کمک کنند. در بیستمین کنگره ملی حزب در سال گذشته نیز دفتر سیاسی مرکزی پنج دبیر استانی حزب را که در صنایع دفاعی تجربه داشتند، ارتقا داد.

این لزوماً به معنای قریب‌الوقوع بودن تهاجم نظامی نیست. این طرح نقشه دوم حزب کمونیست چین خواهد بود. سناریوی محتمل‌تر تصاحب کم‌هزینه تایوان از طریق یک استراتژی موفق به نام «جبهه متحد» است. از نشانه‌های اولویت جبهه متحد برای حزب کمونیست، انتخاب وانگ هونینگ، معاون گروه رهبری مرکزی در مسئله تایوان به عنوان رئیس کمیته ملی کنفرانس مشورتی سیاسی خلق چین است که مسئول مدیریت طرح جبهه متحد در پکن است.

جبهه متحد که عبارت است از نفوذ و همکاری با جریان اپوزیسیون، در خیزش حزب کمونیست پس از جنگ داخلی با حزب ملی‌گرای چین (کومینتانگ) نقش بسزایی داشت. در ابتدا، کومینتانگ بسیار قدرتمندتر از حزب کمونیست بود؛ اما کمونیست‌ها با نفوذ به نیروهای کومینتانگ و جذب بسیاری از ژنرال‌ها به هواداری خود یا گماشتن جاسوس در دفاتر آن‌ها، پیروز شدند.

در سال ۱۹۴۹ و پس از به دست‌گرفتن قدرت در سرزمین اصلی، حزب کمونیست اداره‌های جبهه متحد را در سراسر حزب ایجاد کرد. به لطف روابط زیاد تایوان با سرزمین اصلی چین، این حزب در تجارت، رسانه، گروه‌های مذهبی، احزاب سیاسی و حتی ارتش تایوان نفوذ کرده است. توانایی پکن برای نفوذ و عمل از این طریق را نباید دست‌کم گرفت.

تاکتیک‌های ارعاب شی جین‌پینگ مانند پرواز هواپیماهای جنگی در نزدیکی تایوان را می‌توان بخشی از استراتژی «جنگ برای صلح» این حزب دانست. او می‌خواهد تایوان باور کند که اگر به خواسته‌های پکن تن ندهد، جنگ نزدیک خواهد بود. اما اگر تلاش جبهه متحد شکست بخورد، شی احتمالاً به زور متوسل خواهد شد. او برخلاف اسلاف خود ضرب‌الاجلی برای تصاحب جزیره تعیین کرده است. در نوزدهمین گزارش کنگره ملی حزب که در سال ۲۰۱۷منتشر شد، سال ۲۰۴۹، صدمین سالگرد جمهوری خلق چین بوده و آخرین مهلت برای دستیابی به «جوان‌سازی بزرگ» ملت چین است که به عنوان رویای کشور نیز شناخته می‌شود. در آن همان سند آمده که «اتحاد مجدد سرزمین مادری» پیش‌نیاز این جوان‌سازی است.

عُقَلا معتقدند که شی رویای اتحاد مجدد جمهوری خلق چین و تایوان را در سر دارد. یکی از معاونان کنگره ملی خلق و یک افسر بازنشسته ارتش آزادی‌بخش خلق گفته‌اند که شی با وعده بازپس‌گیری تایوان توانست قانون اساسی را اصلاح کند و قوانین حزب را که مانع انتخاب مجدد برای دوره سوم می‌شد را تغییر دهد. آنها افزودند که این به طور رسمی در هیچ سند حزبی نوشته نشده است، اما برخی مقامات بلندپایه از آن اطلاع دارند. آنها اذعان کردند که اگر شی نتواند تایوان را تصرف کند، باید با شرمندگی کناره‌گیری کند.

غرب چگونه متوجه خواهد شد که شی به طرح جبهه متحد پایبند بوده یا به زور متوسل خواهد شد؟ یکی از مهم‌ترین رویدادها انتخابات ریاست‌جمهوری تایوان در ژانویه ۲۰۲۴ است. اگر کومین تانگ در برابر حزب استقلال‌گرای ترقی‌خواه دموکرات قدرت شکست بخورد، پکن ممکن است شانس اتحاد صلح‌آمیز را از دست‌رفته ببینید. حزب کمونیست سعی خواهد کرد با القای این ترس که انتخاب مجدد نامزد حزب ترقی‌خواه دمکرات باعث وقوع جنگ می‌شود، بر نتیجه انتخابات تأثیر بگذارد.

برخی از کارشناسان نظامی بر اساس این قاعده کلی که معمولاً یک کشور قبل از اقدام نظامی از خود نشانه‌هایی بروز می‌دهد، حمله چین به تایوان در چند سال آینده را بعید می‌دانند. جان کالور، کارشناس مسائل چین و افسر سابق سیا گفته است که چین احتمالاً ۱۸ تا ۲۴ ماه قبل، با اقداماتی مانند افزایش مهمات مهم و تسلیحات هدایت‌شونده دقیق، قصد خود از حمله را نشان خواهد داد.

البته شاید هم نه؛ افسر بازنشسته چینی که دهه‌ها در ارتش آزادی‌بخش خلق خدمت کرد و نقشه‌های جنگی حمله علیه تایوان را تهیه می‌کرد، گفت که آمادگی‌های کلی برای جنگ با تایوان، از جمله تولید گسترده تسلیحات، تا حد زیادی از مدت‌ها قبل انجام شده است. از زمانی که حزب در سال 1949 قدرت را به دست گرفت، پکن خود را آماده کرده است. ارتش ممکن است نهایتاً به چند ماه آماده‌سازی نیروها از شلیک اولین گلوله نیاز داشته باشد.

همچنین ممکن است شی پنجره فرصت خود برای بازپس‌گیری تایوان را محدود ببیند. در حالی که اتحاد غرب اوج می‌گیرد، اقتصاد چین در حال افول است؛ این‌که حزب کمونیست چین طرح جبهه متحد را پیش بگیرد یا رویارویی نظامی را انتخاب کند، به زودی مشخص می‌شود.