به گزارش اکوایران، در روزهای اخیر، دیوان عدالت اداری در یک رأی جدید، نظر حقوقی پیشین خود را در خصوص اجباری نبودن اضافه‌کاری برای پرستاران تأیید کرد؛ بر اساس این رأی، پرستاران نمی‌توانند مجبور به انجام اضافه‌کار اجباری شوند.

این تصمیم به‌دنبال تجدیدنظرخواهی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند نسبت به رأی اولیه صادره از سوی دیوان عدالت اتخاذ شده است، اما همچنان اضافه‌کار اجباری برای پرستاران را مخالف قانون دانسته است.

با وجود تصمیمات متعدد دیوان عدالت، برخی دانشگاه‌های علوم پزشکی در استان‌های مختلف همچنان پرستاران را به انجام اضافه‌کار اجباری وادار می‌کنند. در برخی از این دانشگاه‌ها، عدم پذیرش اضافه‌کار اجباری برای پرستاران با پیامدهایی همراه است. در حال حاضر، یکی از مهم‌ترین خواسته‌های پرستاران، حذف اضافه‌کار اجباری و رعایت دقیق قوانین مربوطه است.

پدیده اضافه کاری اجباری پرستاران

رئیس‌کل سازمان نظام پرستاری پیشتر اعلام کرده بود، سقف ساعت‌های اضافه‌کار در حرفه پرستاری به دلیل شرایط سخت کاری، 80 ساعت تعیین شده است، در حالی که برای سایر مشاغل این سقف به 175 ساعت می‌رسد. دولت برای برخی مشاغل، نظیر معلمان، ساعت کاری خاصی مانند 24 ساعت در هفته مشخص کرده تا آنها بتوانند به مطالعه و پژوهش بپردازند. اما پرستاران مجبور به تحمل اضافه‌کار اجباری هستند.

او درباره جزئیات اضافه‌کار اجباری پرستاران گفته بود متوسط ساعت‌های اضافه‌کار اجباری برای پرستاران حدود 50 ساعت است، اما در برخی دانشگاه‌های علوم‌پزشکی این عدد به 70 ساعت نیز می‌رسد. اضافه‌کار نه تنها مشکلات جسمی و روحی برای پرستاران به همراه دارد، بلکه به صورت اجباری و به دلیل کمبود نیروی پرستار اعمال می‌شود که این خود ظلمی آشکار در حق جامعه پرستاری است. یکی از دیگر چالش‌های موجود، تأخیر در پرداخت حقوق اضافه‌کاری است.

او همچنین تأکید کرده بود که 70 درصد از جامعه پرستاری را زنان تشکیل می‌دهند که علاوه بر انجام وظایف شغلی خود، مسئولیت‌های زیادی در خانواده نیز بر عهده دارند.