به گزارش اکوایران، عملکرد جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده در مناظره تلویزیونی خود با دونالد ترامپ در 8 تیر ماه، به سختی می‌توانست بدتر از این باشد. در شرایطی که چهره‌های دموکرات به دنبال راهی برای جایگزینی او به عنوان نامزد انتخابات در ماه نوامبر هستند، چه گزینه‌هایی وجود دارد؟ مشکل اصلی این است که او به راحتی آرای کافی برای کسب نامزدی حزبش را به دست آورده است. این بدان معناست که تنها یک نفر می‌تواند نامزد دموکرات‌ها برای رویارویی با دونالد ترامپ را تغییر دهد: خود آقای بایدن.

قوانین اجازه برگزاری مجدد انتخابات درون حزبی مردمی را نمی‌دهد. برای این‌که یک کاندیدا نامزد حزب شود، باید رای اکثریت نمایندگان کنگره ملی دموکرات‌ها را به دست آورد. تعداد مورد نیاز 1968 نفر است و بایدن رای 3894 نفر را جمع آوری کرده است، زیرا تقریباً بدون رقیب در انتخابات شرکت کرد. هیچ کس، از جمله نمایندگان کنگره دموکرات، نمی‌تواند رئیس جمهور را مجبور به کناره گیری کند. اما اگر او را متقاعد به کناره‌گیری کنند (چه توسط همسرش و چه توسط برخی از بزرگان دموکرات)، این نمایندگان آزاد خواهند بود که به نامزد انتخابی خود رأی دهند.

به نوشته اکونومیست، این امر انتخابات را به رقابتی برای جلب حمایت نخبگان تبدیل می‌کند تا رقابتی که قرار بوده مردمی باشد. نامزدهای جانشینی بایدن باید نظر بزرگان حزب را جلب کنند.

بنابراین، کنوانسیون ملی دموکرات‌ها در شیکاگو در 29 مرداد ماه از شکل مدرن خود - یک گردهمایی چهار روزه مجلل - به شیوه قدیمی کار خود باز می‌گردد: چهار روز چانه زنی پشت درهای بسته. پس از چنین آشفتگی‌ای، حزب به راحتی می‌تواند عمیقاً چند دسته شود. آمریکا از سال 1976 شاهد چنین کنوانسیون حزبی مناقشه‌آمیزی نبوده است، زمانی که رهبران حزب جمهوری‌خواه به جای رونالد ریگان، جرالد فورد را به عنوان نامزد خود انتخاب کردند.

فرض کنید آقای بایدن با وجود تشدید تردیدها در مورد او، نامزدی خود را حفظ کرد، اما پس از آن بیمار شود و نتواند در انتخابات شرکت کند. سپس کمیته ملی دموکرات، که متشکل از چند صد نفر از عوامل حزب است، تصمیم می‌گیرد که چه کسی را در جایگاه نامزد قرار دهد. این احتمال وجود دارد که در این مورد نامزدی به معاون رئیس جمهور، کامالا منتقل شود.

آقای بایدن به هریس به‌عنوان معاون خود وفادار مانده است و حمایت بایدن از هر نامزد جایگزین بسیار مهم است. با این حال تصور می‌شود که سست بودن جایگاه او به عنوان یک نامزد یکی از دلایلی است که آقای بایدن تمایلی به تسلیم شدن ندارد. خانم هریس که در سال 2020 کمپین فاجعه‌باری برای نامزدی ریاست‌جمهوری به راه انداخت، مطمئناً رقبایی را جذب خواهد کرد، به‌ویژه اگر بایدن قبل از برگزاری کنوانسیون نامزدی خود را پس بگیرد. بر اساس یک نظرسنجی در ماه می 2024، تنها یک سوم آمریکایی‌ها فکر می‌کنند که هریس می‌تواند ترامپ را شکست دهد. اگرچه تلاش برای دور زدن اولین معاون رئیس جمهور سیاه‌پوست و زن آمریکا برای حزبی که به این مسائل اهمیت می‌دهد کار سختی است، برخی از رقبا احتمالاً برای این کار تلاش خواهند کرد.

این‌ها چه کسانی ممکن است باشند؟ اولین جایی که باید نگاه کرد، جمع فرمانداران دموکرات است. گاوین نیوسام، فرماندار کالیفرنیا، آشکارا دوست دارد رئیس جمهور شود و یک ماشین سیاسی قدرتمند ساخته است. فرماندار ایلینویز، جی بی پریتزکر، به همین ترتیب جاه‌طلب است و ثروتی به ارزش میلیاردها دلار برای کمک به هر کمپینی دارد. فرمانداران میانه‌رو که بسیاری از دموکرات‌ها آن‌ها را بهترین گزینه برای مقابله با ترامپ می‌دانند - مانند اندی بشییر از کنتاکی، جاش شاپیرو از پنسیلوانیا یا گرچن ویتمر از میشیگان - ممکن است برای جمع‌آوری پول و سازمان‌دهی برای راه‌اندازی یک کمپین مؤثر با مشکل مواجه شوند. سایر رقبای بالقوه ممکن است شخصیت‌های ارشد دولت بایدن باشند. چشمگیرترین استعدادهای سیاسی در کابینه او شامل پیت بودجج، وزیر حمل و نقل و جینا ریموندو، وزیر بازرگانی هستند. رافائل وارناک، سناتور جورجیا، کاریزماتیک، یک سخنران با استعداد و نماینده یک ایالت نوسانی است.

انتخاب جایگزین برای آقای بایدن چه قبل و چه (به ویژه) بعد از کنوانسیون حزب، آشفته و بحث برانگیز خواهد بود. برای دموکرات‌هایی که به سمت یک انتخابات حیاتی می‌روند، چنین نمایش‌های جنجالی اصلا ایده‌آل نیست. اما این یکی از راه‌های دستیابی به چیزی است که در سال‌های اخیر بسیار دشوار بوده است: برداشتن توجه از روی آقای ترامپ.