پیشروی به سرعت برق و باد؛ پشت پرده حمله غافلگیرانه اوکراینی‌ها به خاک روسیه

به گزارش اکوایران، سربازان در حال پیشروی دعای ربانی را می‌خواندند و مهره‌های تسبیح را بین انگشتانشان می‌چرخاندند. برای ایوان 43 ساله، یکی از کهنه‌کاران تیپ 103 اوکراین، جنگ در داخل روسیه کاری مانند کار روزهای دیگر بود. «نارنجک‌ها و خمپاره‌ها هر جا که باشید شبیه به هم به نظر می‌رسند.»

به نوشته اکونومیست، جدیدترین نیروهای استخدام شده تقریباً از ترس فلج شده بودند. اما مردان با هم، 10 کیلومتر در روز، از زمین‌ها و خطوط راه‌آهن عبور می‌کردند و هر شب در سنگرهایی که عجولانه حفر شده بودند، جایگزین واحدهای جلو می‌شدند. سه روز، سه پیاده روی، سه چرخش. در شب سوم، بمب‌‌‌‌های گلاید روسیه رسیدند. «همه چیز در حال سوختن بود. دست‌ها اینجا، پاها آنجا». 12 مرد بلافاصله جان باختند. ایوان در ناحیه کشاله ران و قفسه سینه‌اش ترکش خورد و به بیمارستانی در منطقه سومی اوکراین منتقل شد.

عملیات شش روزه اوکراین در داخل روسیه سریع‌تر از آن چیزی که بسیاری باور داشتند پیشرفت کرده است. یک منبع امنیتی اوکراینی می‌‌‌گوید که تا روز شنبه 10 اوت، برخی از یگان‌ها 40 کیلومتر کامل در داخل روسیه به سمت مرکز منطقه کورسک حرکت کرده‌‌‌‌‌ بودند. این حمله که پنهانی بود، کرملین را غافلگیر کرد. حدود 76000 نفر از مردم محلی گریخته‌‌‌اند و مقامات روسیه در آنجا وضعیت فوق العاده اعلام کرده‌‌اند. عدم وجود یک تخلیه سازماندهی شده خشم بسیاری را برانگیخته است. ولادیمیر پوتین این حمله را یک «تحریک» در مقیاس بزرگ خواند. ولادیمیر آرتیوخ، رئیس اداره نظامی اوکراین در سومی، می‌گوید موفقیت اوکراین برای روس‌ها «دوش آب سرد» بود. «آنها همان احساسی را دارند که ما سال‌هاست داریم، از سال 2014. این یک رویداد تاریخی است.»

اما گزارش‌های مجروحان اوکراینی نشان می‌دهد که عملیات ساده‌ای نبوده است و همچنان خطرناک است. بخش بیمارستان بوی قربانی می‌دهد: بوی خاک، خون و عرق مانده. پانسمان‌های فویل مخصوص سوختگی راهرو را پوشانده‌اند. در حیاط، بیماران، که برخی مانند مومیایی از سر تا پا در باند پیچیده شده‌اند، با عصبانیت سیگار می‌کشند. آنگول، چترباز 28 ساله از تیپ 33، شبیه درخت کریسمس است.

دست چپ او در یک دستگاه فیکس کننده بی‌حرکت است. لوله‌ها، کیسه‌‌ها و سیم‌ها از بدنش بیرون زده‌اند. وقتی شانس از او رو برگرداند حدود 30 کیلومتر در خاک روسیه بود. مطمئن نیست که حمله توپخانه بوده یا بمب که به او اصابت کرده است. شاید آتش خودی بود. زیاد اتفاق افتاده بود. تنها چیزی که به یاد دارد افتادن روی زمین و فریاد زدن «300»، رمز مجروحان است. او اصرار دارد که روس‌ها تا آن زمان در حال فرار بودند و تجهیزات و مهمات را تا آنجا که می‌توانستند رها کردند.

سربازان دیگر در حیاط، صدای اهریمنی آسمان روسیه را به یاد می‌‌‌آورند. اوکراین تجهیزات دفاع هوایی و جنگ الکترونیکی بسیاری را در این منطقه مستقر کرده است، اما هواپیماهای بدون سرنشین راه‌هایی برای عبور از این منطقه پیدا می‌کنند. مایکولا، یک پیاده نظام که می‌گوید در میان اولین گروهی بود که از مرز روسیه عبور کرد، می‌گوید خلبانان به محض ورود به اولین دهکده روسیه به آن‌ها حمله کردند. در روستای دوم، گروه مورد هدف هلیکوپترها قرار گرفت. میکولا به یاد می‌آورد که خود را به زمین انداخت و سپس صدای سقوط یک هلیکوپتر که توسط یک موشک ضد هوایی اوکراینی سرنگون شد. اما قسر در رفتن عواقبی دارد. میکولا می‌گوید مشکل پرتاب کردن خود روی زمین در شب این است که نمی‌توانید ببینید کجا در حال سقوط هستید. دنده اش شکست و مجبور شدند او را برگردانند.

به نظر می‌رسد برخی از جنبه‌های عملیات اوکراین با دقت برنامه‌ریزی شده است. امنیت عملیاتی عنصر غافلگیری را که یک جنبه حیاتی از جنگ بود، به ارمغان آورد. یک منبع ستاد کل مستقر در منطقه می‌گوید: «ما آماده‌ترین واحدهای خود را به ضعیف‌ترین نقطه مرزی فرستادیم. سربازان وظیفه با چتربازان روبرو شدند و به سادگی تسلیم شدند.»

اما جنبه‌های دیگر عملیات حاکی از عجله خاصی در آماده سازی است. هر سه سربازی که در این مقاله به آنها اشاره شد، بدون هیچ گونه استراحتی، از خطوط مقدم تحت فشار در شرق در کمتر از یک روز بیرون کشیده شدند.

هدف نهایی عملیات اوکراین هنوز نامشخص است: آیا هدف آن پیشروی بیشتر به سمت شهر کورسک است؟ آیا طرح اشغال دائمی بخشی از خاک، شاید به عنوان یک ابزار چانه‌زنی در مذاکرات است یا پس از ایجاد بی‌آبرویی حداکثری ولادیمیر پوتین، قصد عقب‌نشینی دارد؟ به نظر نمی‌رسد که اوکراین مواضع خود را به معنای جدی تقویت کند.

به نظر می‌رسد حداقل هدف، بیرون کشیدن نیروها از فشار شدید روسیه در خارکف و دونباس است که کانون اصلی جنگ هستند. بر اساس شواهد اولیه، نتایج غیرقطعی هستند.

روسیه نیروهای خود را از جبهه خارکف جابجا کرده است، اما تاکنون به مراتب کمتر از جبهه حیاتی دونباس حرکت کرده است. منبع ستاد ارتش اوکراین می گوید: «فرماندهان آنها احمق نیستند. آنها در حال حرکت نیروها هستند، اما نه به آن سرعتی که ما می‌خواهیم. آنها می‌دانند که ما نمی‌توانیم از نظر لجستیکی 80 یا 100 کیلومتر پیش برویم.»

این منبع در مورد مقایسه تهاجم کورسک با بازپس‌گیری سریع موفقیت‌‌‌‌‌‌‌آمیز بخش زیادی از استان خارکف توسط اوکراین در اواخر سال 2022 هشدار می‌دهد.»

او می‌گوید روسیه حالا جنگ را جدی‌تر می‌گیرد. «خطر این است که ما در یک تله بیفتیم و روسیه دندان‌هایمان را خرد خواهد کرد.»

روز یکشنبه، وزارت دفاع روسیه، البته نه برای اولین بار، مدعی شد که تلاش‌های نیروهای اوکراینی برای نفوذ به عمق روسیه را خنثی کرده است.

ریاضیات جنگ هرگز به نفع اوکراین نبوده است، اوکراینی که باید منابع محدود خود را تامین کند، و حمله به اعماق خاک بی‌دفاع روسیه خطر را بدتر می‌کند. اما این عملیات همین حالا هم یکی از المان‌های ناملموس‌ حیاتی را بهبود بخشیده است - روحیه - که برای سه سال به اوکراین اجازه داده است از شانس‌ها استفاده کند. چه در ادارات دولتی در کیف، چه در بیمارستان‌های خط مقدم که مجروحان را درمان می‌کنند، ملت معتقد است که ضعف را در زره ولادیمیر پوتین برملا کرده است. سربازان خسته، کثیف و از پا درآمده می‌گویند که از هیچ بخشی از عملیات مخاطره‌‌‌آمیز که تاکنون تعداد زیادی از همرزمانشان را کشته است پشیمان نیستند: آنها با سرعت دوباره به آن می‌پیوندند. آنگول می‌گوید: «برای اولین بار پس از مدت‌ها در حال حرکت هستیم. احساس یک ببر را داشتم.»