به گزارش اکوایران، اگر سیاست چینِ دونالد ترامپ با عدم قطعیت و تناقض تعریف می‌شود، استراتژی شی جین‌پینگ با وضوح و عزم راسخ تعریف می‌شود. رویکرد رئیس‌جمهور چین به رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده بر کسی پوشیده نیست. پکن از زمان انتخابات به روشنی دیدگاه‌ها و پاسخ‌های احتمالی خود را بیان کرده است.

به گزارش اوان مِدِیروس در فایننشال‌تایمز، شی قصد دارد نه تنها واکنش نشان دهد، بلکه از حرکت‌های ترامپ بهره‌برداری کند. در دورۀ اول ترامپ، پکن واکنش‌های آشفته‌ای نشان می‌داد، اما مصمم است که این اشتباه را تکرار نکند. شی از پیش آماده‌سازی‌های خود را انجام داده و این موضوع را به وضوح نشان داده است.

بیشتر تحلیل‌گران چینی از انتخاب ترامپ غافلگیر نشدند و بازگشت او را به موج جهانی پوپولیسم و ناسیونالیسم مرتبط دانستند. پکن بر این باور است که اکنون بازی‌های ترامپ را درک کرده و می‌تواند دولت او را به نفع خود دست‌کاری کند. اعتماد چین بر اساس این نتیجه‌گیری است ــ‌چه درست باشد چه نه‌ــ که چین سال ۲۰۲۵ با چین ۲۰۱۷ متفاوت است، همان‌طور که ایالات متحده و جهان نیز تغییر کرده‌اند.

بسیاری از چینی‌ها معتقدند که شی از نظر سیاسی قوی‌تر شده و اقتصاد چین حتی با وجود چالش‌های اخیر، خودکفاتر و مقاوم‌تر شده است. تحلیل‌گران چینی اقتصاد ایالات متحده را شکننده‌تر و سیاست آمریکا را به شدت دچار شکاف می‌دانند. از نظر ژئوپلیتیکی، پکن نفوذ ایالات متحده را در سراسر جنوب جهانی و آسیا در حال کاهش می‌بیند ــ‌و حمایت از چشم‌انداز چین را در حال افزایش.

شی از پیش نشان داده است که روابط خود با ترامپ را صرفاً به‌عنوان یک رابطه تجاری در نظر خواهد گرفت، البته به سبک «دن کورلئونه». او شخصاً ترامپ را در آغوش نخواهد گرفت و زود و به‌شدت تلافی خواهد کرد تا اهرم فشار ایجاد کند. در واقع، پکن دعوت ترامپ برای حضور شی در مراسم تحلیف را رد کرد.

اما پکن همچنین نشان می‌دهد که خواهان گفتگو است و آمادگی توافق برای جلوگیری از تعرفه‌های جدید را دارد. با این حال، چینی‌ها که ترجیح می‌دهند از کانال‌های پشت‌پرده استفاده کنند، در یافتن راهی مناسب برای درک آنچه ترامپ «واقعاً» می‌خواهد، دچار مشکل هستند. فرض پایه‌ای پکن این است که واشنگتن و متحدانش در آیندۀ قابل پیش‌بینی همچنان نسبت به چین خصمانه خواهند ماند. بنابراین، شی به مذاکرات گشوده است زیرا می‌خواهد در جبهۀ اقتصادی کمی فضای تنفس ایجاد کند تا چین بتواند نیروهای خود را برای یک رقابت بلندمدت بسیج کند.

پکن نگران است که تیم ترامپ بر جداسازی عمیق‌تر اقتصادی، تغییر رژیم در چین و حمایت از استقلال تایوان، همگی به‌عنوان ابزارهایی برای مهار و بی‌ثبات کردن چین، تمرکز کند. به همین دلیل، شی در یک نشست در ماه نوامبر با رئیس‌جمهور جو بایدن در پرو، چهار «خط قرمز» خود را به وضوح به دولت جدید اعلام کرد.

پاسخ‌های برنامه‌ریزی‌شدۀ پکن به ترامپ در سه دسته قرار می‌گیرد: تلافی، انطباق و تنوع‌بخشی. مشابه سیاست‌های ایالات متحده، پکن در سال‌های اخیر مجموعه‌ای از محدودیت‌های صادراتی، محدودیت‌های سرمایه‌گذاری و تحقیقات نظارتی ایجاد کرده که می‌تواند به شرکت‌های آمریکایی آسیب برساند. از آنجا که پکن نمی‌تواند تعرفه‌ها را به همان میزان جبران کند، به دنبال تحمیل هزینه‌هایی به شیوه‌هایی است که بیشترین درد را ایجاد می‌کنند. برای چین، عدم تلافی نشانۀ ضعف داخلی خواهد بود و فقط ترامپ را تشویق خواهد کرد.

این اقدامات از قبل آغاز شده‌اند. در اواخر سال ۲۰۲۴، پکن صادرات مواد معدنی حیاتی مورد استفاده در ساخت تراشه‌ها به ایالات متحده را مسدود کرد، زنجیره تأمین پهپادهای ساخت آمریکا را تحت فشار قرار داد، تهدید کرد یک شرکت برجستۀ پوشاک آمریکایی را تحریم کند و یک تحقیق ضدتراست در مورد شرکت انویدیا آغاز کرد. با انجام چنین اقداماتی، پکن توانایی‌های خود را پیش‌نمایش می‌دهد و ابزارهای چانه‌زنی آینده را ایجاد می‌کند.

استراتژی دوم چین انطباق است. از پاییز ۲۰۲۳، پکن یک بستۀ محرک مالی و پولی قوی را برای کمک به کسب‌وکارها و سپس مصرف‌کنندگان آغاز کرد. این تغییر سیاست تأثیرات مثبتی، اگرچه ناهمگون، ایجاد کرده است. این اقدامات نه‌تنها به شدت مورد نیاز بود، بلکه دامنه و ماهیت آن‌ها با در نظر گرفتن احتمال جنگ تجاری طراحی شده است.

استراتژی سوم پکن شامل گسترش روابط اقتصادی‌اش است. این کشور در حال بررسی کاهش تعرفه‌های یک‌جانبه برای واردات از شرکای غیرآمریکایی است. در سفر خود به پرو، شی یک بندر عمیق دریایی افتتاح کرد که می‌تواند تجارت چین با آمریکای لاتین ــ‌یک منبع کلیدی مواد غذایی، انرژی و مواد معدنی غیرآمریکایی‌ــ را تغییر دهد. در اواخر سال ۲۰۲۴، شی همچنین برای اولین بار در نشست‌هایی با رؤسای ۱۰ سازمان اقتصادی بزرگ بین‌المللی شرکت کرد. پیام او واضح بود: چین نیروی پیشرو در ثبات، شکوفایی و گشایش اقتصادی جهانی خواهد بود و با همه اشکال حمایت‌گرایی مخالفت می‌کند.

ممکن است مشکلات بسیاری پیش بیاید. اعتماد به نفس پکن با اعتماد به نفس تیم ترامپ برابر است. هر دو طرف معتقدند که دست برتر را دارند، می‌توانند هزینه‌های بیشتری تحمیل کنند و درد بیشتری را تحمل کنند. شرایط برای یک پویایی پیچیده و بی‌ثبات‌کننده آماده است که در بهترین حالت، به یک آتش‌بس منجر می‌شود. و این تنها در مورد مسائل اقتصادی است، نه در مورد تایوان، دریای جنوبی چین، رقابت فناورانه یا مدرن‌سازی نیروی هسته‌ای. رفته رفته، در مقایسه با این وضعیت، جنگ سرد تقریباً ساده به نظر می‌رسد.