خاموشی صدای گزارشگر اولین‌ها

به گزارش اکو ایران، اولین بار که صدای اسکویی از رادیو پخش شد، دوره سربازی خود را می‌گذراند. زمانی که می‌خواستند سردوشی بگیرند، 10 نفر را انتخاب کردند. از میان این 10 نفر اسکویی برای گویندگی انتخاب شد. مراسمی که در رادیو اصفهان به صورت مستقیم پخش می‌شد. همان مراسم اولین اجرای او از رادیو شد. اما نگاهی به زندگی‌‌اش نشان می‌دهد که او از دوران مدرسه می‌دانست که صدایی خوش دارد و در همان مسیر حرکت کرد.

متولد سال 1318 بود. پدرش واردکننده عمده پارچه بود. برخلاف آن زمان که بسیاری از جوانان، مسیر کاری پدر خود را دنبال می‌کردند، اسکویی بارها به پدرش گفت که دوست ندارد به بازار برود. از کار در بازار دوری کرد و راهی دیگر را پیش گرفت.

آغاز مسیر حرفه‌ای در تلویزیون

بعد از گرفتن دیپلم و گذراندن دوره سربازی، کارمند بانک رفاه شد. تقریبا بعد از دو سال کار در بانک رفاه بود که متوجه شد برای تلویزیون ملی، گوینده استخدام می‌کنند. امتحان داد و از میان حدود 300 نفر شرکت‌کننده انتخاب و استخدام شد. صبح‌ها کارمند بانک بود و بعدازظهرها در تلویزیون اجرا می‌کرد. 

پس از آن در رشته مدیریت لیسانس گرفت. در واقع شروع کار حرفه‌ای او در تلوزیون قبل از انقلاب بود. او در سال 1345 به استخدام تلوزیون ملی ایران درآمد و از همان هنر اجرا و گویندگی خود را نمایش گذاشت.

اسکویی بیش از پنج دهه سابقه کاری در حوزه گزارشگری و فعالیت در رادیو و تلویزیون ایران دارد و خاطره‌ساز برای چند نسل شد؛ کسانی که با روشن کردن رادیو پیچاندن پیچ رادیو به دنبال برنامه‌های ورزشی و شنیدن اجرای او بودند. 

تحصیلات خود را در مدرسه البرز تهران گذراند. در همان دوره تحصیلی خود در مدرسه البرز، از آنجاکه صدای خوبی داشت، انشای برخی از هم‌کلاسی‌هایش را به جای آنها می‌خواند. اما تحصیلات مدرسه را پایان دوره یادگیری خود ندانست. با شروع کار حرفه‌ای خود همچنان به یادگیری ادامه داد، اما این بار در زمینه تخصصی و کار خود. 

خودش از کلاس‌هایی که شرکت می‌کرد، اینگونه می‌گوید: همزمان با کار، آقای پیمان {که خدا رحمتش کند} برای ما کلاس گذاشت. کلاس‌هایی که اسکویی به آن اشاره دارد، شامل زبان فرانسه و انگلیسی می‌شود تا ادبیات فارسی و گزارشگری.

سه سال این کلاس‌ها را ضمن کار خود ادامه داد. البته اسکویی تنها شرکت‌کننده این کلاس‌ها نبود. تقریبا تمام گوینده‌ها در این کلاس‌ها شرکت می‌کردند. با پایان کلاس‌ها، اسکویی به گروه ورزش رفت. 

بعد از آنکه حوزه تخصصی او در گویندگی مشخص شد و پس از خواندن زبان آلمانی راهی آلمان شد و حدود یک سال در تلویزیون ZDF  این کشور کار کرد. 

اسکویی درباره آن دوره اینطور به «همشهری» توضیح می‌دهد: «قبل از هر کاری درانستیتوی گوته، زبان آلمانی خواندیم و بعد آلمان رفتیم. به اتفاق محمد بزرگ‌نیا، کارگردان کشتی آنجلیکا- دوره دیدیم. این دوره‌ها شامل همه چیز بود. خصوصا اینکه آن روزها تلویزیون تازه رنگی شده بود و خیلی مهم بود که مقابل دوربین چه چیزی بپوشیم. به ما آموزش دادند که موقع خبرخوانی چه لباسی باید پوشید و موقع تهیه گزارش چه لباسی.»

اولین گزارشگر ورزشی و تعصب به رادیو ورزش

او به عنوان اولین گزارشگر ورزشی در برخی رشته‌ها شناخته می‌شود. اسکویی اینگونه از کارنامه کاری خود گفته: «در چند رشته ورزشی اولین گزارشگر در ایران بودم؛ از جمله تنیس، اتومبیل‌رانی، سوارکاری، اسکی و... در ابتدا گوینده تلویزیون بودم و خبر سیاسی می‌خواندم. اما بعد از آنکه گروه ورزشی درست شد، از آنجایی که تعدادمان زیاد نبود همه گروه‌های ورزشی را اجرا می‌کردیم.»

این گزارشگر نام‌آشنا دوره تخصصی گزارشگری در کشورهای اروپایی گذراند؛ کشورهایی چون آلمان و بریتانیا. در ابتدای دهه 70 بود که در دوره تخصصی گزارشگری فینگلی، مدرس ایتالیایی هم شرکت کرد. 

اواسط سال 78 بود که رادیو ورزش افتتاح شد. پیش از آن اسکویی برنامه‌های ورزشی را در رادیو سراسری و تهران اجرا می‌کرد. با چند نفر دیگر رادیو ورزش را راه‌اندازی کردند. اگرچه آن زمان کسی فکرش را نمی‌کرد برای این کانال اختصاصی رادیو بتوان ساعت‌ها محتوای ورزشی تولید کرد، اما اسکویی و همکارانش از پس آن برآمدند.

علاقه بسیاری به اجرا و گویندگی ورزشی داشت؛ تا جایی‌که بعدها اینگونه از تعصب خود به این حوزه گفت: «آنقدر نسبت به رادیو ورزش تعصب پیدا کردم که به هیچ وجه دلم نمی‌خواهد به تلویزیون برگردم.»

چند دهه فعالیت‌های بی‌وقفه و اجرا با صدای خوشی که داشت از او نامی ماندگار در صنعت رسانه‌های ایران بر جای گذاشت. او با استفاده از سبک شخصیت‌پردازی و تحلیل‌های خود، طرفداران زیادی را برای خود جذب کرد. 

اسکویی امروز، 12 اردیبهشت‌ماه 1403 که اخیرا به دلیل شکستگی ناحیه لگن و پا در بیمارستان بستری بود، چشم از جهان بربست.