اکونومیست| واقعیت‌های جدید جهان پیش رو

نشریه هفتگی اکونومیست در سرمقاله شماره جدید خود با عنوان «وضعیت نرمال جدید از قبل اینجاست. به آن عادت کنید» نوشت: دوران غیرقابل پیش بینی بودن، قابل پیش بینی نیست.

عصر غیرقابل پیش‌بینی

آیا تقریباً تمام شده است؟ در سال 2021 مردم آرزوی چیزی مانند ثبات را داشتند. حتی آنهایی که پذیرفتند که هرگز زندگی قبلی خود را باز نخواهند گرفت، به یک حالت عادی جدید امیدوار بودند. با این حال، با نزدیک شدن به سال 2022، زمان مواجهه با غیرقابل پیش بینی بودن جهان فرا رسیده است. الگوی بقیه دهه 2020، روال آشنای سال های پیش از کووید نیست، بلکه آشفتگی و گیجی دوران همه گیری است. نرمال جدید در حال حاضر اینجاست.

به یاد بیاورید که چگونه حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001 سفرهای هوایی را به صورت موجی تغییر داد. در سال‌های بعد، هر طرح جدید، ضعفی پیش‌بینی‌نشده را آشکار می‌کرد که نیازمند قانون جدیدی بود. ابتدا درهای کابین خلبان قفل شده بود، مارشال های هوایی مسلح بیشتر و ممنوعیت اشیاء تیز، بعداً مشکوک به بطری های مایعات، کفش ها و لپ تاپ ها شد. پرواز به حالت عادی بازنگشت و روال جدیدی را ایجاد نکرد. درعوض، همه چیز به طور دائمی مورد بازبینی بود.

جهان امروز به طور مشابه غیرقابل پیش بینی است و همه گیری بخشی از دلیل آن است. تقریباً دو سال است که مردم با تغییر رژیم‌های پوشیدن ماسک، آزمایش‌ها، قرنطینه، ممنوعیت سفر، گواهی واکسیناسیون و سایر مدارک اداری زندگی کرده‌اند. از آنجایی که شیوع موارد جدید و انواع جدید کم می شود، می توان انتظار داشت که این رژیم ها نیز بیایند و بروند. این بهای زندگی با بیماری است که هنوز در حالت بومی خود قرار نگرفته است.

و کووید-19 ممکن است تنها عفونتی از این دست نباشد. اگرچه یک قرن بین ویرانی آنفولانزای اسپانیایی و ویروس کرونا می گذرد، پاتوژن بعدی که سیاره را تسخیر می کند، می تواند خیلی زودتر به آن حمله کند. میکروب ها در عصر سفرهای جهانی و شهرهای شلوغ رشد می کنند. نزدیکی افراد و حیوانات منجر به رشد بیماری های جدید در انسان می شود. چنین زئونوزهایی که هر چند سال یک بار ظاهر می شوند، قبلاً در اقلیت بودند. حداقل برای یک دهه آینده، می‌توانید انتظار داشته باشید که هر شیوع جدید باعث بروز حملات احتیاطی شود.

شتاب تغییرات

کووید همچنین به شکل غیرمستقیم با تسریع تغییرات اولیه به ایجاد دنیای غیرقابل پیش‌بینی امروز کمک کرده است. این بیماری همه گیر نشان داده است که چگونه صنایع می توانند به طور ناگهانی با تغییرات تکنولوژیک منحرف شوند. خرید از راه دور، کار از خانه و رونق زوم زمانی مربوط به آینده بود. در زمان کووید، خریدن مواد غذایی یا رفت‌وآمد روزانه به یک کار، آن‌ها به‌سرعت به امر طاقت فرسا تبدیل شدند.

تغییرات بزرگ فناوری چیز جدیدی نیست. اما به جای اینکه قرن ها یا دهه ها طول بکشد تا در سراسر جهان گسترش یابد، مانند چاپخانه و تلگراف، فناوری های جدید در عرض چند سال به یک امر عادی تبدیل می شوند. فقط 15 سال پیش، گوشی های هوشمند مدرن وجود نداشتند. امروزه بیش از نیمی از مردم روی کره زمین حامل یکی از آن هستند.

هر رئیسی که فکر می‌کند صنعتش از چنین پویایی پشتابی مصون است، بعید به نظر می‌رسد که برای مدت طولانی دوام بیاورد.

پایان دوران تورم پایین جهانی؟ 

این بیماری همه گیر ممکن است به دوران تورم پایین جهانی که در دهه 1990 آغاز شد و پس از بحران مالی 09-2007 با ضعف اقتصادی ریشه دوانده بود، پایان دهد. دولت‌ها که در آن زمان نتوانستند به بهبودی سریع دست یابند، نزدیک به 11 تریلیون دلار هزینه کردند تا اطمینان حاصل کنند که آسیب ناشی از ویروس گذرا است.

آنها به طور گسترده موفق شدند، اما محرک های مالی و زنجیره های تامین مخدوش، تورم جهانی را به بالای 5 درصد رسانده است. قدرت ظاهری مخارج کسری، نحوه مبارزه با رکود را تغییر خواهد داد. با افزایش نرخ بهره برای مقابله با تورم، بانک های مرکزی ممکن است خود را در تضاد با دولت های بدهکار بیابند. در میان انبوهی از نوآوری ها در مورد کریپتوکوین ها، ارزهای دیجیتال بانک مرکزی و فین تک، نتایج بسیاری ممکن است. بازگشت به ارتدوکس های اقتصاد کلان راحت دهه 1990 یکی از غیرمحتمل‌ترین هاست.

تقابل ویروسی دو ابرقدرت

این بیماری همه گیر همچنین روابط بین دو قدرت بزرگ جهان را تیره کرده است. آمریکا حزب کمونیست مخفی چین را به دلیل ناکامی در مهار ویروسی که در پایان سال 2019 از ووهان پدیدار شد، سرزنش می کند. برخی ادعا می کنند که این ویروس از یک آزمایشگاه چینی در آنجا آمده است - ایده ای که چین اجازه داده است از طریق مقاومت خودباخته خود در برابر تحقیقات باز، تقویت شود. به نوبه خود، چین که کمتر از 6000 کشته را به ثبت رسانده است، دیگر به خود زحمت نمی دهد که تحقیر خود را نسبت به آمریکا پنهان کند، با تعداد زیاد کشته ها. در اواسط دسامبر این رقم رسماً از 800000 گذشت (اکونومیست کل را تقریباً 1 میلیون تخمین می زند).

تحقیر چین و آمریکا نسبت به یکدیگر تنش ها را بر سر تایوان، دریای چین جنوبی، حقوق بشر در سین کیانگ و کنترل فناوری های استراتژیک افزایش خواهد داد.

وابستگی متقابل

به جز تغییرات آب و هوایی، همه‌گیری به عنوان نمادی از وابستگی متقابل عمل کرده است. علیرغم بهترین تلاش ها برای مهار آنها، ذرات ویروس تقریباً به آسانی مولکول های متان و دی اکسید کربن از مرزها عبور می کنند. دانشمندان از سراسر جهان نشان دادند که چگونه واکسن ها و داروها می توانند جان صدها میلیون نفر را نجات دهند. با این حال، تردید و عدم تقسیم متناسب دوزهای واکسن، برنامه های آنها را ناکام گذاشت. به همین ترتیب، در جهانی که با گرمایش جهانی دست و پنجه نرم می کند، کشورهایی که همه چیزشان را از همکاری مداوم با یکدیگر به دست می آورند، کوتاهی می کنند.

حتی در خوش‌بینانه‌ترین سناریوها، انباشت طولانی‌مدت گازهای گلخانه‌ای در اتمسفر به این معنی است که جریان‌های شدید آب و هوایی و بی‌سابقه‌ای که در سال 2021 دیده شده است، اینجا باقی خواهد ماند.

عبور از در یک‌طرفه پاندمی

میل به بازگشت به جهانی باثبات تر و قابل پیش بینی ممکن است به توضیح احیای دهه 1990 کمک کند. می‌توانید جذابیت بازگشت به دهه‌ای را درک کنید که در آن رقابت ابرقدرت‌ها ناگهان به پایان رسیده بود، لیبرال دموکراسی پیروز شد، کار وقتی مردم دفتر را ترک کردند به پایان می‌رسید، اینترنت هنوز صنایع دنج و مستقر را مختل نکرده بود یا ماشین خشمگینی را که جایگزین گفتمان عمومی شده است، تحریک نکرده بود.

این آرزو خیلی نوستالژیک است. شایان ذکر است که برخی از مزایایی که با پیش‌بینی‌ناپذیریِ قابل پیش‌بینیِ امروزی به وجود می آیند، ارزشمند است. بسیاری از افراد دوست دارند از خانه کار کنند. خدمات از راه دور می توانند ارزان‌تر و در دسترس‌تر باشند. انتشار سریع فناوری می تواند پیشرفت‌های غیرقابل تصوری را در پزشکی و کاهش گرمایش جهانی به همراه داشته باشد.

با این حال، در عمق آن این ایده نگران کننده نهفته است که وقتی یک سیستم از آستانه ای عبور کرد، هر حرکتی تمایل دارد آن را از تعادل قدیمی دورتر کند. بسیاری از نهادها و نگرش هایی که ثبات را در دنیای قدیم به ارمغان آوردند، برای دنیای جدید نامناسب به نظر می رسند.

همه گیری مانند یک در یکطرفه است. وقتی از آنجا عبور کردی دیگر راه برگشتی نیست.