تشویق دولت‌ها به افزایش مخارج و تعهدات، در شرایطی که اقتصادها در رکود به سر می‌برند، نتیجه‌ای جز بی‌کاری بیشتر و انباشت بدهی‌ ندارد. عادت دادن اقتصاد به کمک‌های دولتی، انگیزه‌های کار کردن را به مقادیر قابل توجهی کاهش می‌دهد، و نتیجه‌ی مورد نظر سیاست‌گذار برای کمک به افراد کم‌درآمد را نیز محقق نخواهد کرد. نویسنده سرمقاله به دولت‌ها پیشنهاد می‌دهد که به جای افزایش هزینه‌های رفاهی، بر روی فناوری‌های جدید سرمایه‌گذاری کنند، چرا که بر مبنای مفهوم تخریب خلاقانه، این فناوری‌ها هستند که منجر به ارتقای کیفیت زندگی می‌شوند.