وداع با منوچهر والی‌زاده؛ صدای خاطره‌ساز ایران خاموش شد

«تنها صداست که می‌ماند». جمله‌ای که یکی از مظاهر آن بدون شک منوچهر والی‌زاده است.

والی‌زاده، مردی که در عرصه‌ی دوبله، نه‌فقط یک صدا، بلکه روح و زندگی به شخصیت‌ها بخشید. صدایش جزئی جدانشدنی از خاطرات کودکانه‌ی بسیاری از ما بود.

صدای گرم و نافذ او برای کاراکترهای متعددی در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف شناخته شده است. بدون شک یکی از اولین شخصیت‌هایی که به ذهن همه ما می‌آید، «لوک خوش‌شانس» در انیمیشن معروف لوک خوش‌شانس است که با صدای او به یکی از خاطرات ماندگار در دنیای انیمیشن تبدیل شد. لوک، همان مرد شجاع و دلیر، با صدای والی‌زاده نه تنها به یک قهرمان دلی و جسور تبدیل شد، بلکه به یادگارهای نوستالژیک دوران کودکی بسیاری از ما پیوست.

اما تنها «لوک خوش‌شناس» نبود که والی‌زاده با صدای خود به آن جان بخشید؛ یکی دیگر از شخصیت‌های ماندگار انیمیشنی «وودی» در سری فیلم‌های داستان اسباب‌بازی‌ها بود.

«وودی»، شخصیت محبوب و وفادار داستان، که همواره نقش رهبر گروه اسباب‌بازی‌ها را ایفا می‌کرد، در دوبله والی‌زاده به‌واقع جان گرفت. صدای گرم و دوست‌داشتنی او به «وودی» شخصیت‌هایی بخشید که نه تنها کودکانه و بامزه بودند، بلکه در لحظات حساس و تراژیک، عمق و احساس را به خوبی منتقل می‌کردند. شنیدن صدای والی‌زاده در کنار لحظات پرخطر و هیجان‌انگیز این انیمیشن، برای بسیاری از ما تبدیل به یادگاری شده است که همچنان در ذهن‌مان زنده است.

دوبلوری برای تمامی ژانرها

والی‌زاده با هر کلمه‌ای که بر زبان می‌آورد، به شخصیت‌ها روح می‌بخشید و با هر لحظه‌ای که در پشت میکروفن دوبله می‌گذراند، دنیای داستان را حقیقتی ملموس‌تر می‌کرد. در دنیای پرهیاهوی سینما و تلویزیون، او از پس هر نقشی به‌راحتی برمی‌آمد، انگار که در ذهن و روح شخصیت‌ها سیر می‌کرد و آن‌ها را از دل داستان بیرون می‌کشید. از لحن آرام و متین در نقش‌های ملایم گرفته تا انرژی بی‌پایان و تند در شخصیت‌های شجاع و ماجراجو، منوچهر والی‌زاده هیچ مرزی برای خود نمی‌شناخت.

یکی از نکات برجسته در کارنامه‌اش، توانایی او در تغییر لحن و حالات صدایش بر اساس شخصیت‌هایی بود که در آن‌ها زندگی می‌کرد. شخصی که عادت داشتیم به جای «جیم کری» در آثار طنز و کمدی، «جیسون استاتهام»، «جان تراولتا» و «تام کروز» در آثار اکشن و هیجانی، «تام هنکس» در آثار درام و «شاهرخ خان» در سینمای هند صحبت کند.

این دوبلور پیشکسوت در دل شخصیت‌هایی چون « بتمن؛ شوالیه تاریکی» و «آیرون من» در دنیای سینمایی ابرقهرمانی نیز زندگی بخشید. تصور صداپیشگی شخصی دیگر به جز منوچهر والی‌زاده به جای «مایکل اسکافیلد» در مجموعه تلویزیونی «فرار از زندان» و یا «افسر مین جانگو» در مجموعه تلویزیونی «جواهری در قصر» غیر ممکن است.

صدایی ماندگار در یاد مخاطبان

این که صدای او هر بار به گوش می‌رسید، حس یک نوستالژی دلنشین را در دل‌ها زنده می‌کرد، از ویژگی‌های خاص او بود که در هر شخصیت، حتی در لحظات تراژیک و دراماتیک، توانست شکوه و جلالی به کلام ببخشد. او برای بسیاری از ما نه تنها یک صدای آشنا، بلکه یک دوست و یک همنشین در دنیای داستان‌ها بود.

منوچهر والی‌زاده که زاده 4 تیر 1319 در خیابان لاله‌زار تهران بود، امروز در اولین روز از اسفند 1403 به علت عارضه قلبی درگذشت. او امروز در میان ما نیست، اما صدایش همیشه در آثارش باقی خواهد ماند. والی‌زاده در یادها و خاطرات‌مان همچنان زنده است؛ چرا که هنرش، همچون صدایش جاودان است.