تورم مناطق روستایی استان‌ها؛ تهران در کنار کمترین ها

به گزارش اکوایران تورم سالانه در مناطق روستایی کشور 46.2 درصد برآورد شده به عبارت دیگر میانگین قیمت کالا و خدمات در دوازده ماه منتهی به مهر امسال در مناطق روستایی نسبت به میانگین قیمت کالا و خدمات در دوازده ماه منتهی به مهر سال گذشته بالغ بر 46 درصد افزایش یافته است. این در حالیست که تورم در مناطق شهری کشور حدود 42 درصد بوده، بر این اساس فشار تورمی بر روستا های ایران در یکسال گذشته نسبت به فشار تورم بر شهر ها بیشتر بوده است. در یکسال گذشته تقریبا تورم سالانه خوراکی ها دو برابر تورم غیر خوراکی ها و خدمات بوده و بیشتر تورم رقم خورده از سمت مواد غذایی به ثبت رسیده است. به طور کلی سهم و وزن اقلام خوراکی در سبد مصرفی گروه ها کم درامد جامعه به نسبت اقشار ثروتمند بیشتر است و هر زمان که تورم بیشتر از سمت مواد غذایی باشد تورم اقشار فقیر تر بالا به ثبت خواهد رسید. با توجه به این مسئله که روستائیان به طور متوسط از شهر نشینان کم درآمد تر هستند، وزن خوراکی ها در سبد تقاضایشان بیشتر بوده و متحمل فشار تورم بالاتری نسبت به شهر ها شده اند.

تورم سالانه مناطق روستایی استان قزوین در مهر ماه 51.6 درصد برآورد شده، این نرخ بالاترین تورم سالانه رقم خورده در میان تمامی استان ها محسوب می شود. جایگاه دوم بیشترین تورم مناطق روستایی نیز به روستاهای استان کهگیلویه و بویر احمد با نرخ 50.6 درصدی تعلق دارد. مناطق روستایی استان هرمزگان نیز در زمره مناطقی قرار دارد که در یکسال گذشته تورم بالایی را به ثبت رسانده است. تورم سالانه در روستا های استان همدان 39.9 درصد بوده که این نرخ پایین ترین تورم سالانه مناطق روستایی در کل کشور محسوب می شود. استان های خوزستان و تهران نیز با ثبت تورم سالانه 40.7 درصد و 42.7 درصد به تریتب در جایگاه کمترین تورم سالانه مناطق روستایی کشور قرار دارند. بر این اساس می توان بیان کرد میان بیشترین و کمترین تورم سالانه رقم خورده در روستا های کشور حدود 12 درصد اختلاف وجود دارد که نشان دهنده عدم تعادل در فشار تورم میان مناطق روستایی ایران است.