سکوت غیرعادی اوکراینی‌ها در جبهه جنوبی؛ نبرد جدیدی در راه است؟

به گزارش اکوایران، کیلومترها زمین‌ خالی در جایی که ممکن است انتظار جمع‌شدن خودروهای زرهی را داشته باشید، مسیرهای تانک که یک شبه در گل پدید می‌آیند، دوئل‌های توپخانه‌ای در دوردست که محلی‌ها می‌گویند بعضی روزها شدیدتر و بعضی روزها خفیف‌تر اند.

به نوشته سی‌ان‌ان، این سکوت می‌تواند نشانه‌ی اتفاقات پیش‌رو باشد. اوکراین تلاش‌های خارق‌العاده‌ای برای پنهان کردن شروع ضدحمله – از نظر استراتژیکی حیاتی- خود انجام داده است. مانند حرکت سریع و هوشمندانه آن‌ها در اطراف ایزیوم و خارکف در اواخر تابستان سال گذشته، ممکن است تنها زمانی از موفقیت‌هایشان مطلع شویم که اوکراین به طور قطعی به آن‌ها دست پیدا کرده باشد.

هانا مالیار، معاون وزیر دفاع اوکراین هفته گذشته اعلام کرد که حمله متقابل از پیش اعلام نخواهد شد. روسیه نیز به نوبه خود تمایلی به صحبت از تحرکات اوکراین ندارد، شاید به این خاطر که می‌خواهد روحیه -هرچند ضعیف- در میان نیروهای خود را حفظ کند. البته اطلاعات کمی از گوشه و کنار بیرون آمده است. همین روز یکشنبه، مؤسسه مطالعات جنگ مستقر در آمریکا اظهارات وبلاگ نویسان نظامی روسی را گزارش داد که نشان می‌دهد نیروهای اوکراینی از رودخانه دنیپرو در نزدیکی خرسون عبور کرده‌اند - در تعداد کم، اما در نقاطی که مسکو ترجیح می‌دهد فکر کند که در آن‌ جا نیستند.

مشخص نیست که عبور نیروهای ظاهراً کم‌تعداد اوکراینی از این رودخانه در خط مقدم، چقدر پایدار یا بی‌سابقه بوده است، یا چگونه با طرح گسترده‌تر اوکراین مطابقت دارد. فرماندهی جنوبی اوکراین چیزهای کمی گفته، اما به طور مبهم خواستار «صبر» شده است. سخنگوی آن، ناتالیا هومنیوک، گفت: «شرایط عملیات نظامی مستلزم سکوت اطلاعاتی است تا زمانی که وضعیت به اندازه کافی برای ارتش ما ایمن باشد.»

در طول 10 روز گذشته، اوکراین به طور قابل توجهی در کل منطقه زاپوریژیا، جایی که بسیاری انتظار دارند ضد حمله این کشور در آن صورت گیرد، سکوت کرده است. تنها در آنجا است که ارتش این کشور می‌تواند شبه جزیره اشغالی کریمه را از سرزمین‌های اشغالی در شرق اوکراین و سرزمین اصلی روسیه جدا کند.

تنها نظرات پراکنده‌ای از لشکر وبلاگ نویسان نظامی روسیه وجود دارد -که با توجه به امنیت عملیاتی شدیدی که کی‌یف به کار گرفته- اغلب اولین منبع اطلاعات در مورد مانورهای اوکراین در حملات گذشته بوده‌اند. کوپانی، مارفوپیل، کامیانسکه، پولوهی، همه اینها مکان‌هایی هستند که وبلاگ‌نویسان طرفدار روسیه، برای پیشروی اوکراین پیش‌بینی کرده‌اند. شواهد این ادعاها به طرز ناامیدکننده‌ای نامشخص است و وبلاگ نویسان سابقه ضعیفی در پیش‌بینی روند جنگ دارند.

نیروی هوایی روسیه همچنین در تلاش است تا اهدافی را که فکر می‌کند اوکراینی هستند، هدف قرار دهد. شهر اوریکیو، در حدود 30 کیلومتری جنوب شرقی زاپوریژیا، شاهد بمباران مکرر هر چیزی بوده است که ممکن است شبیه یک مرکز نظامی باشد: یک مدرسه ورزشی، یک انبار کشاورزی - ساختمان‌های خالی که اکنون یک حفره در میانشان است. شهرک کوچک ولهدار، در انتهای شرقی جایی که اوکراین ممکن است ضد حمله خود را در جنوب انجام دهد، در 48 ساعت گذشته هدف چندین حمله هوایی سنگین قرار گرفته است.

قدرت آتش شدید و بی رویه روسیه حاکی از خطرات بالای هفته‌های آینده است. این نبردی است که مسکو از شش ماه پیش می‌دانست که در راه است.

روس‌ها زمان زیادی برای آماده شدن داشته اند. حتی خود ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه هفته گذشته از صحنه جنگ بازدید کرد و با میخائیل تپلینسکی، فرمانده نیروهای هوابرد ملاقات کرد که چتربازانش در خط مقدم هر دفاعی خواهند بود. آنها شبکه‌هایی از سنگرهای پرپیچ‌وخم حفر کرده‌اند که احتمالاً سربازان اوکراینی یا به آنها برخورد می‌کنند یا فقط آن‌ها را دور می‌زنند.

این یک لحظه تعیین کننده در جنگ برای کرملین است. رهبران روسیه منابع اندکی را که همچنان در اختیار دارند، برای تلاش‌های ناموفق برای شهر کم‌اهمیت باخموت -در منطقه دونتسک در شرق اوکراین- هزینه کرده‌اند.

تلفات هنگفت هر دو طرف، در زمستانی مرگبار که طی آن، این شهر غیرقابل شناسایی شده است، مزیت کوچکی را که روسیه ممکن است از آن به دست آورد را منعکس نمی‌کند. هنوز این اتفاق نیوفتاده است، اما در صورت تصرف باخموت، روسیه پیروز آوارهای غیرقابل سکونت خواهد بود.

با این حال، دستاوردهای نیروهای اوکراینی در زاپوریژیا می‌تواند ضربه قوی‌تری به کارزار گسترده‌تر روسیه وارد کند. این کریدور، تنها مسیر زمینی به کریمه اشغالی است و این شبه جزیره را -که مسکو در سال 2014 ضمیمه خود کرد- به سرزمین اصلی روسیه متصل می‌کند.

از دست دادن این منطقه به شدت مواضع ارتش روسیه در کریمه را به خطر می‌اندازد و قلمرو اشغالی تحت کنترل آن را به دو قسمت تقسیم می‌کند. همچنین اگر روسیه قادر به جلوگیری از رسیدن اوکراین به واضح‌ترین اهدافش نباشند، بی کفایتی استراتژیک ارتش –بیش از پیش- آشکار خواهد شد.

این همچنین لحظه‌ای تعیین کننده برای کی‌یف است. ناتو در حمایت و تسلیح اوکراین به طور غیر معمولی متحد و جسور بوده است. این نوع مصمم بودن در هدف، در دموکراسی‌های غربی چیزی دور از ذهن است و انتخابات، متغیرهای اقتصادی و سایر عوامل حواس‌پرتی ممکن است در سال پیش رو، این حمایت را کمرنگ کند. اوکراین نمی‌تواند برای همین زمان در سال آینده روی این سطح از حمایت حساب کند، هر چه که بیانیه‌های حال حاضر متحدان خلاف آن را بگوید.

اوکراینی‌ها با دشمنی روبرو هستند که از چند ماه پیش ضعیف‌تر است. روس‌ها حتی مجروحان خود را برای جنگ به خط مقدم می‌فرستند. نیروهای کیف تسلیحات و آموزش‌های بهتری نسبت به قبل، از ناتو دریافت می‌کنند. و آنها مطمئناً اطلاعات خوب و بلادرنگی از متحدان غربی خود دریافت می‌کنند تا هر گونه مزیتی را کشف و از آن استفاده کنند.

و سکوتی که اکنون در میدان‌های جنگ جنوبی می‌بینیم، ممکن است واضح‌ترین نشانه‌ از این باشد که این گام حیاتی در راه است.