به گزارش اکوایران، جنگجویان حوثی در روز یکشنبه یک کشتی باری را در دریای سرخ سواحل یمن توقیف کردند.

به نوشته الجزیره، ناو گلکسی لیدر به طول ۱۸۹ متر که از ترکیه به مقصد هند در حال حرکت بود، توسط قایق‌های تندروی کوچک رهگیری و توسط پرسنل یونیفرم‌پوش و مسلح تسخیر شد. افرادی از یک هلیکوپتر به عرشه فرود آمده و به خدمه دستور دادند مسیر خود را به سمت بندر حدیده یمن تغییر دهند.

کشتی توقیف‌شده یک کشتی غیرنظامی است که بین کشورهای بی‌طرف در جنگ در حال حرکت بود و حتی در جریان توقیف، هیچ گلوله‌ای شلیک نشد؛ اما همچنان این حادثه پتانسیل ایجاد تشدید جدی در جنگ اسرائیل و حماس را دارد.

بدترین سناریو

در بدترین سناریو، این ماجرا می‌تواند اولین قدم در کشاندن ایالات متحده و ایران به سمت دخالت مستقیم در جنگ باشد.

یحیی سریع، سخنگوی حوثی‌ها تأیید کرد که این کشتی به دلیل «مالکیت اسرائیل» توقیف شده است. این گروه قبلاً اعلام کرده بود که از هدف قرار دادن هر کشتی اسرائیلی در دریای سرخ یا هر مکانی که بتوان به آن دسترسی پیدا کند، دریغ نخواهد کرد. اسرائیل هرگونه ارتباط با این کشتی را رد کرده است؛ اگرچه جزئیات مالکیت در پایگاه داده‌های حمل‌ونقل عمومی نشان می‌دهد که این کشتی متعلق به یکی از ثروتمندترین مردان اسرائیل است.

بیشتر دریای سرخ عریض‌تر از ۲۰۰ کیلومتر است، اما انتهای جنوبی آن، گذرگاه باب المندب نقطه‌ای است با عرض کمتر از ۲۰ کیلومتر که هر ساله بیش از ۱۷ هزار کشتی از آن عبور می‌کنند که تقریباً ۵۰ فروند در روز است.

بسیاری از آن‌ها کشتی‌های معمولی هستند؛ مانند ناو گلکسی لیدر که با پرچم باهاما سفر می‌کرد و توسط یک شرکت ژاپنی اداره می‌شود و دارای یک ناخدای بلغاری و خدمه‌ای از حداقل پنج کشور دیگر است که هیچ یک از آن‌ها اسرائیلی نیستند. در دنیای پیچیده کشتیرانی، مالکیت یک کشتی از پرچم کشتی که نشان‌دهنده کشور شناسنامه‌ای آن و شرکت عامل آن است، اهمیت کمتری دارد.

پرچم باهاما به عنوان «پرچم راحتی» شناخته می‌شود. این کشور مالیات کم و سیاست‌های سخت‌گیرانه کمتری دارد که آن را برای اپراتورهای کشتیرانی جذاب می‌کند. نیپون یوسن کابوشیکی کایشا یک شرکت ژاپنی است که با نام NYK Line شناخته می‌شود و ۸۱۸ کشتی را اداره می‌کند.

در میان تقریباً ۱۵۰۰ کشتی که هر ماه از این منطقه عبور می‌کند، ممکن است تعداد زیادی از آن‌ها با اسرائیل مرتبط بوده و بنابراین، در برابر توقیف آسیب‌پذیر باشند.

همه گزینه‌های پیش رو

کشتی‌رانی هم‌چنان ادامه پیدا می‌کند، بنابراین آیا همه کشتی‌های «مرتبط با اسرائیل» در اختیار حوثی‌ها قرار خواهند گرفت؟

احتمالاً نه، اما راه‌های جلوگیری از توقیف کشتی‌ها به سه گزینه محدود می‌شود. ارسال کشتی‌های مسلح برای همراهی ناوهای تجاری، تخریب یا محدودکردن شدید ظرفیت تهاجمی حوثی‌ها در دریا یا متقاعدکردن آن‌ها برای خودداری از حمله.

محدودیت‌های بزرگ گزینه اول  

برای گزینه اول، این سؤال مطرح می‌شود که چه کسی می‌تواند گشت‌های دریایی مسلح در دریای سرخ را فراهم کند؟

عربستان سعودی و مصر، کشورهای حاشیه دریای سرخ دارای نیروی دریایی قوی و پیشرفته‌ای هستند. اما عربستان سعودی در آتش‌بس متزلزلی با حوثی‌ها قرار دارد که از برهم زدن آن بیزار است. مصر تلاش می‌کند بی‌طرف بماند و نمی‌خواهد وارد تنش با حوثی‌ها شود. اسرائیل نیز نمی‌تواند از کشتی‌های خود را به کار دیگری مشغول کند.

آیزنهاور

تنها نیروی باقی‌مانده برای مقابله با حوثی‌ها نیروی دریایی ایالات متحده خواهد بود. از ۷ اکتبر، ایالات متحده دارایی‌های نظامی بسیاری را در خاورمیانه مستقر کرده است که در اطراف دو ناوگروه ضربتی هواپیمابر (CSGs) متمرکز شده‌اند. دو ناوگروه ضربتی ۱۲ که در دریای مدیترانه قرار دارد، توسط یواس‌اس جرالد آر فورد، جدیدترین و مدرن‌ترین ناو هواپیمابر هسته‌ای هدایت می‌شود. ناوگروه ضربتی ۲ که در حال حاضر در خلیج عمان حضور دارد، توسط ناو یواس‌اس دوایت دی آیزنهاور رهبری می‌شود. هر ناو هواپیمابر با یک رزم‌ناو موشک هدایت‌شونده، دو یا سه ناوشکن و ناوگان کمکی مانند تانکرها، کشتی‌های باری و پایگاه‌های تعمیر متحرک همراه است.

هر یک از دو ناوگروه ضربتی وظیفه مشخصی دارند؛ ناوگروه ضربتی ۱۲ نظارت بر منطقه اسرائیل، فلسطین، لبنان، سوریه و عراق و اقدام در برابر هرگونه تهدیدی است که می‌تواند درگیری را تشدید کند. ناوگروه ضربتی ۲ برای زیر نظر داشتن ایران و اقدام در صورت تشدید تنش‌هاست.

ناوگروه ضربتی آیزنهاور در خارج از تنگه هرمز نگهداری حضور دارد تا پیامی مستقیم به ایران باشد مبنی بر اینکه ایالات متحده هنوز قصد خصمانه‌ای ندارد. بنابراین، ناوگروه ضربتی ۲ موضع تهاجمی کمتری نشان داده و در خلیج عمان باقی می‌ماند، جایی که هواپیماهایش همچنان می‌توانند در صورت نیاز به اهدافی در داخل ایران برسند.

فارغ از ناوگروه ضربتی، نیروی دریایی ایالات متحده همچنین دارای کشتی‌های فردی است که پرتاب موشک‌های حوثی‌ها را زیر نظر دارند. در ۱۹ اکتبر، ناو یواس‌اس کارنی چندین موشک و پهپاد حوثی را که اسرائیل را هدف قرار داده بودند، سرنگون کرد.

با داشتن وظایف خاص همه این دارایی‌ها، گزینه‌های آمریکایی محدود است. تنها کشتی‌هایی که می‌توانند برای اسکورت کشتی‌های تجاری مورد استفاده قرار گیرند، آن‌هایی هستند که در اطراف ناو دوزیست یو‌اس‌اس بِتان که در حال حاضر در جنوب سوئز قرار دارد، گروه‌بندی شده‌اند. انتقال آن به جنوب دریای سرخ پتانسیل ایالات متحده برای پاسخ به هرگونه تشدید تنش در اطراف غزه را تضعیف می‌کند.

مخاطرات گزینه دوم

این جا پای گزینه دوم باز می‌شود. حوثی‌ها به آمادگی خود برای مقابله با دشمنان قوی‌تر معروف هستند. اگر آمریکا مستقیماً آن‌ها را هدف قرار دهد، می‌تواند خطر تشدید تنش بزرگ را به همراه داشته باشد. واشنگتن می‌تواند از اسرائیل بخواهد که بنادر حوثی‌ها را با موشک‌های دوربرد هدف قرار دهد، اما حتی این نیز خطرناک است.

حوثی‌های یمن

راه‌گشایی گزینه سوم؟

بنابراین، به گزینه سوم یعنی تنش‌زدایی می‌رسیم.

به نظر می‌رسد که باز هم ایران کلید است. اگر تصرف کشتی گلکسی لیدر یک اقدام مستقل حوثی‌ها بود که توسط تهران تحریک نشده، ایالات متحده می‌تواند وارد دیپلماسی آرام شود تا ایران را وادار به اعمال نفوذ در نیروهای متحد خود کرده و اجتناب از توقیف‌های بیشتر جلوگیری کند.

این ممکن است واقع‌بینانه‌ترین راه برای خروج باشد، اما تنها در صورتی که همه طرف‌های درگیر خویشتن‌داری نشان دهند.

مخاطرات بالا هستند. یک هواپیماربایی دیگر می‌تواند اثر گلوله برفی داشته باشد و کشورهای دیگر را فعال‌تر به یک درگیری ویرانگر بکشاند و آن را به نقطه‌ای بی‌بازگشت سوق دهد.