در واقع نصیری اقدم معتقد است مجلس تمام برنامه‌ریزی‌های مهم اجرایی در کشور را در دست گرفته بدون اینکه مانند دولت بخواهد پاسخ‌گوی نهاد دیگری باشد.

از نظر نصیری نقش مجلس این است که قوانینی که دولت قصد اجرای آن را دارد تایید یا رد کند نه اینکه خود را در جایگاه تنظیم‌کننده قراردهد. نصیری معتقد است همین خلط مسئولیت باعث شده ایران از مسیر توسعه عقب بماند و دولت کارآمدی کافی را نداشته باشد.