به گزارش اکوایران، محدباقر قالیباف، در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری در شبکه خبر سیما مدت زمان صاحبخانه شدن طبق برنامه هفتم توسعه را ۷.۵ سال عنوان کرد. او در ادامه تصریح کرد: معنای ۷ سال و نیم این است که اگر کارگر یا کارمند ما همه درآمد خود را برای مسکن هزینه کند، باید در مدت زمان ۷.۵ سال همه درآمد وی قادر باشد که صاحب مسکن شود. این شاخص در کشور حدود ۱۳ تا ۱۴ سال است و باید این عدد را به نصف کاهش دهیم و برای این هدف باید مسکن ارزان‌تر تولید شود.

در عدد اعلام شده توسط محمدباقر قالیباف، متراژ مسکن، میانگین قیمتی هر مترمربع و میزان درآمد شخص لحاظ نشده است. در این گزارش با درنظر گرفتن مقوله‌های فوق، نگاهی به شاخص «دسترسی به مسکن» انداخته‌ایم تا ببینیم عدد بدست آمده چه میزان تفاوتی با عدد اعلام شده توسط قالیباف خواهد داشت؟

خبر مرتبط
سرنوشت مسکن در دولت چهاردهم
سرنوشت مسکن در دولت چهاردهم

چند هفته بیشتر تا زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری باقی نمانده است. با نزدیک شدن به زمان برگزاری انتخابات، بازارهای مختلف دارایی هر یک حال و هوایی خاص پیدا کرده اند. از این رو یک سوال مهم آن است که مسکن در فصل انتخابات چه حال و‌احوالی دارد؟

شاخص «دسترسی به مسکن» مدت زمان خانه‌دار شدن را چند سال برآورد کرده است؟

بر اساس تعریف استاندارد جهانی، شاخص «دسترسی به مسکن» از نسبت میانگین قیمت یک واحد مسکونی مصرفی و متعارف در بازار به درآمد سالانه خانوار به دست می‌‌‌آید. در واقع این عدد نشان می‌دهد یک خانوار با فرض ثابت ماندن قیمت مسکن یا مقدار برابر تورم مسکن و رشد درآمد خانوار، با احتساب پس‌‌‌انداز کل درآمد خود بعد از چند سال می‌تواند صاحبخانه شود.

طبق اعلام بانک مرکزی در اسفند ماه 1402 قیمت متوسط هر مترمربع در پایتخت، 81.4 میلیون اعلام شده است. همچنین حداقل حقوق یک فرد متاهل با یک فرزند در سال 1403 توسط شورای عالی کار 10 میلیون تومان اعلام شده است.

با فرض این موارد (قیمت هر مترمربع مسکن 80 میلیون و متراژ آن 100 متر درنظر گرفته شده است.) در شاخص «دسترسی به مسکن»، شاخص بدست‌آمده عددی معادل 66 سال است.

حال اگر درآمد سالانه دو شخص از خانواده را برای رسیدن به مسکن اول در نظر بگیریم، این شاخص به عدد 33 سال تقلیل می‌یابد.

در عین حال شاخص دیگری نیز با عنوان «زمان انتظار برای خانه‌‌‌دار شدن» وجود دارد که مفروضات اولیه متفاوتی دارد. زمان انتظار برای خانه‌‌‌دار شدن با فرض پس‌‌‌انداز خانوارها که به طور معمول می‌تواند یک‌‌‌سوم درآمد سالانه خانوار باشد، محاسبه می‌شود. سطح نرمال جهانی شاخص مدت زمان انتظار، 10 سال برآورد شده است. 

در بررسی‌های روزنامه «دنیای اقتصاد» دولت‌‌های پنج رییس‌‌جمهور در شاخص «زمان انتظار برای خانه‌دار شدن» زوج‌‌های خانه‌‌اولی بیانگر این است که، عدد این شاخص در دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی، کمترین حالت بوده است. در آن دوره، با پس‌‌انداز یک‌سوم درآمد سالانه، در تهران امکان صاحب‌‌خانه شدن پس از 12 سال وجود داشت. در دولت‌‌های خاتمی، احمدی‌‌نژاد و روحانی این شاخص به ترتیب به عددهای 22 سال، 36 سال و 60 سال رسید. این شاخص در دولت سید ابراهیم رئیسی به 150 سال افزایش پیدا کرد.

در بخشی از گزارش فوق، میانگین رشد سالانه قیمت مسکن که تحت عنوان متوسط تورم سالانه مسکن از آن یاد می‌شود -در دولت‌های مختلف- بررسی شده است.

این شاخص در دولت خاتمی (سال‌های76 تا 83)، رقمی معادل 19‌ درصد بود. این نرخ در سه سال گذشته اما 46‌ درصد ثبت شد. متوسط تورم سالانه مسکن در سه دولت دیگر، بین این دو نرخ قرار داشته است. به‌طوری که این نرخ برای دولت رفسنجانی (سال‌های 68 تا 75) رقم 22 درصد، دولت احمدی‌‌نژاد (84 تا 91) رقم 25‌درصد و برای دولت روحانی (92 تا 99) رقم 32‌درصد ثبت شد.