به گزارش اکوایران، متاورس در حقیقت جهان مجازیِ سه‌بعدی است که انسان‌ها می‌توانند همه کارهایی که در دنیای واقعی انجام می‌دهند را در آن انجام دهند، از زندگی کردن گرفته تا کار کردن. حتی قرار است در دنیای متاورس، کارهایی را انجام دهیم که در دنیای واقعی نمی‌توان انجام داد، مثل سفر به سیاره‌های دیگر.

اما واقعیت این است که مفهوم جهان مجازی و دنیایی فراتر از واقعیت، مفهوم تازه‌ای نیست. برای مثال بسیاری از بازی‌هایی که توسط چند بازیکن به صورت آنلاین انجام می‌شوند هم جهان مجازی به شمار می‌آیند.

در بازی‌هایی مثل ماین‌کرفت، بازیکن می‌تواند به صورت ناشناس وارد دنیای مجازی شود و بازی کند. همین ناشناس بودن به جاذبه‌های این بازی تبدیل شده چرا که افراد می‌توانند خودِ واقعی‌شان را در دنیای واقعی بگذارند و با شخصیتی جدید قدم به دنیای مجازی بگذارند.

اما مشکل در دنیای متاورس از همین‌جا آغاز می‌شود. وقتی افراد بتوانند به صورت ناشناس فعالیت کنند یعنی این امکان وجود دارد که فعالیت‌های غیرقانونی و مجرمانه را هم به صورت ناشناس در پیش بگیرند. این امر باعث شده دنیای متاورس را دنیای آشفتگی هم بدانند.

البته ظرفیت‌هایی وجود دارد که به کمک آن می‌توان محیطی امن هم ایجاد کرد. اما بهره‌گیری از این ظرفیت‌ها به کنترل زیادی نیاز دارد. چنین مسائلی نشان می‌دهد که این دنیای تازه به استانداردهای خاص خودش نیاز دارد و هنوز خبری از این استانداردها نیست.

به هر حال فناوری دنیاهای مجازی پیشرفت بسیاری داشته و در مسیر موفقیت قرار دارد. اما همیشه مخاطرات و تهدیدهایی وجود دارد.

دنیای متاورس، دنیای نسل جوان است اما موفقیت آن مشروط به ایجاد استانداردهایی است که بتواند این محیط را امن نگه دارد.