نه بزرگ انتخاباتی به مودی؛ چرا بزرگترین دموکراسی جهان معامله رشد اقتصاد در برابر استبداد را نپذیرفت؟

به گزارش اکوایران، فرید زکریا، خبرنگار شناخته شده آمریکایی-هندی در یادداشتی برای واشنگتن‌پست می‌نویسد: مفسران هندی برای توصیف نتایج انتخابات بزرگترین دموکراسی جهان، کلمه کم‌ آورده‌اند؛ تعجب‌آور، تکان‌دهنده، خیره‌کننده و غیره. نتایج انتخابات به شدت با بیشتر پیش‌بینی‌ها متفاوت است. خود نخست وزیر، نارندرا مودی با اطمینان اعلام کرده بود که حزب بهاراتیا جاناتای او 370 کرسی و ائتلاف وی به 400 کرسی خواهد رسید. در نهایت حزب مودی 240 کرسی و ائتلافش 292 کرسی به دست آورد.

بازار سهام هند پس از اعلام نتایج سقوط کرد. اما بازارها ممکن است اشتباه کنند. این می‌تواند از نظر سیاسی و حتی اقتصادی خبر خوبی برای هند باشد.

چرا مودی اینقدر عقبگرد کرد؟ یکی از دلایل مهم این بود که بسیاری از احزاب اپوزیسیون گرد هم آمدند و یک نامزد مشترک را به عنوان چهره ائتلاف خود معرفی کردند که به این معنی بود که آرای مخالفان بهاراتیا جاناتا (BJP) شکسته نشد. سهم BJP از کل آرا در این انتخابات 37 درصد بود، تقریباً مشابه انتخابات گذشته. با این حال، این بار به معنی 63 کرسی کمتر در پارلمان بود.

تنبیه نخست وزیر

همچنین به نظر می‌رسد رای دهندگان می‌خواستند شخص نخست وزیر را مواخذه کنند. حداقل 20 وزیر او در انتخابات شکست خوردند. پیروزی خود مودی در حوزه پارلمانی‌اش به طرز شگفت‌آوری نزدیک بود. او در بین 240 عضو منتخب BJP، با اختلاف در رتبه 116 قرار گرفت، که یکی از ضعیف‌ترین پیروزی‌ها برای یک نخست‌وزیر مستقر است.

نتایج به ویژه با توجه به مزایایی که مودی داشت قابل توجه است. او نخست وزیر مستقر است. حزب او بسیار بیشتر از مخالفان هزینه کرد و از مکانیزم تأمین مالی انتخاباتی آنچنان وقیحانه به شکل یک جانبه استفاده کرد که حتی دادگاههای غالباً مطیع هند نیز در نهایت آن را تعطیل کردند. آژانسی که مسئول تبلیغ سیاست‌های دولت است، میلیون‌ها دلار را صرف تبلیغاتی کرد که چهره مودی روی آن‌ها بود، و به هندی‌ها «ضمانت‌های مودی» را یادآوری کرد- که اقتصاد اوج خواهد گرفت و زندگی آنها بهبود خواهد یافت. بسیاری از مزایای دولتی در هند، از کارت‌های واکسن گرفته تا کیسه‌های غلات، تصویری از لبخند درخشان مودی دارند، گویی هدایایی شخصی از سوی یک خیرخواه سخاوتمند است.

علاوه بر این، سیاستمداران اپوزیسیون توسط مقامات مالیاتی مورد بازرسی قرار گرفتند، رهبر اپوزیسیون از کرسی پارلمان برکنار شد، دو فرماندار زندانی شدند، و بودجه حزب اپوزیسیون مسدود شد تا سفر یا فعالیت برای آن‌ها عملاً غیرممکن شود.

و با این حال، رای دهندگان هند، که بسیاری از آنها هنوز فقیر، کم تحصیلات و از نظر اقتصادی آسیب پذیر هستند- از هر 4 نفر آنها 1 نفر بی‌سواد است- به مکانیزم‌های کنترل و تعادل، محدودیت بر قدرت و علیه کیش شخصیت افراطی رای دادند.

مودی با شکوه و تشریفات یک پادشاه مبارزات انتخاباتی خود را انجام داد و حتی ادعا کرد که تولد او یک رویداد بیولوژیکی نبوده، به این معنی که منشأ معنوی داشته است. به نظر می‌رسد رای دهندگان هند به او یادآوری کرده اند که او یک انسان است.

افسانه رهبر قدرت‌مند

تحت حکومت مودی، اقتصاد هند رونق گرفته است، اما نهادهای دموکراتیک آن به شدت آسیب دیده‌اند. هر سه سازمان غیردولتی معتبر و مستقلی که سطوح دموکراسی کشورها را ارزیابی می‌کنند، رتبه هند را به‌طور چشمگیری کاهش داده‌اند و موارد متعدد سوء استفاده از قدرت، کاهش استقلال رسانه‌ها، و سیاسی کردن دستگاه قضایی و آژانس‌های مستقل را ثبت کرده‌اند. (این که بسیاری از هندی‌ها در نظرسنجی‌ها دروغ گفته‌اند، به شما می‌گوید که آن‌ها احتمالاً از انتقام جویی می‌ترسیدند.) اما اکنون، مودی با یک اپوزیسیون جسور شده، دولت‌های ایالتی آماده برای ایستادگی قوی‌تر در برابر او، و رسانه و جامعه مدنی مواجه است که ممکن است مایل به عقب نشینی در برابر سوء استفاده‌های دولتی نباشند.

سرمایه‌گذاران و مدیران کسب‌و‌کارها بیشترین نگرانی را از نتایج انتخابات داشته‌اند. آن‌ها مودی را نخست وزیری حامی کسب و کارها، با سابقه خوب در اقتصاد می‌دانند. و آن‌ها ایده یک رهبر قوی را دوست دارند و با اطمینان معتقدند یک کشور در حال توسعه برای پیشرفت به آن نیاز دارد. اما آنها اشتباه می‌کنند.

اولین کشوری که از ردیف کشورهای در حال توسعه خارج شد و ثروتمند شد، ژاپن پس از جنگ بود. و این کار را در دوران یک سری نخست وزیران میانه‌رو انجام داد. دو اقتصاد دیگر که در شش دهه گذشته رشد سرسام آوری داشته‌اند- حتی بیشتر از چین در این بازه بلندمدت- کره جنوبی و تایوان هستند. در بیشتر آن زمان، آن‌ها نیز رهبران ملایمی داشته‌اند که کارها را پیش می‌بردند.

اصلاحات اقتصادی بنیادین خود هند تحت یک دولت ائتلافی به ریاست یک نخست‌وزیر ناشناخته در سطح جهان، ناراسیمها رائو انجام شد، که تنها به این دلیل به این سمت رسید که رهبر حزب کنگره هند، راجیو گاندی، ترور شده بود.

بسیاری از ناظران خبره امور جهان اغلب افراد قدرتمندی را ستایش می‌کنند که کشورهای فقیرتر را اداره می‌کنند و می‌توانند جاده‌ بسازند و کارها را به سرعت انجام دهند. اما به نظر می‌رسد عموم رای دهندگان ​​هندی به طور غریزی درک می‌کنند که در درازمدت، کثرت‌گرایی، همکاری و تنوع، ویژگی‌های متمایز کننده هند و مزیت پایدار آن است.