چشم در برابر چشم در دریای سرخ؛ چگونه محاصره‌گر به محاصره درآمد؟

به گزارش اکوایران، اندکی پس از آغاز جنگ اسرائیل علیه غزه در سال گذشته، انصارالله یمن، که به حوثی‌ها معروف هستند، شروع به شلیک موشک و هواپیماهای بدون سرنشین به سمت کشتی‌های تجاری مرتبط با اسرائیل در خلیج عدن و جنوب دریای سرخ کردند.

این روش انصارالله برای حمایت از فلسطینی‌ها در غزه از طریق «محاصره‌ی محاصره‌گر» بود. چنین اقدامی با رویه «چشم در برابر چشم»  انصارالله در برخورد با دشمنان داخلی و خارجی این جنبش مطابقت دارد.

تردید درباره میزان توفیق ائتلاف دریایی

جورجیو کافیرو، مدیر مؤسسه‌ی مشاوره‌ی ریسک ژئوپلتیک گلف استیت در یادداشتی برای ریسپانسیبل استیت‌کرافت نوشت: ایالات متحده و بریتانیا این رفتار حوثی‌ها در نزدیکی تنگه باب المندب را به عنوان یک تهدید بزرگ برای اقتصاد جهانی تلقی کردند و در 22 دی ماه - با حمایت غیرعملیاتی استرالیا، بحرین، کانادا و هلند - عملیات نظامی علیه انصارالله را آغاز کردند. هدف عملیات بازدارندگی حوثی‌ها از انجام چنین حملات دریایی بوده است.

ائتلاف در پنج ماه گذشته تقریباً به صورت روزانه حملاتی را علیه حوثی‌ها انجام داده است. به گزارش شبکه تلویزیونی المسیره مستقر در بیروت که متعلق به حوثی‌هاست، اخیرا، در 18 خرداد، ایالات متحده و بریتانیا 6 حمله هوایی انجام دادند که چهار مورد از آن‌ها فرودگاه حدیده و بندر سلیف یمن و دو حمله علیه منطقه الثوره بود.

این حملات هشت روز پس از آن انجام شد که دو ارتش غربی به اهداف حوثی‌ها در حدیده و جنوب یمن حمله کردند و دست کم 16 کشته و 35 زخمی برجا گذاشتند که به نظر می‌رسید یکی از بزرگترین حملات واشنگتن و لندن علیه انصارالله از زمان آغاز عملیات مشترک آمریکا و انگلیس در اواسط ژانویه باشد.

تعیین میزان خسارت این حملات به ماشین جنگی حوثی‌ها و توانایی آن‌ها در ادامه حمله به اهداف دریایی دشوار است. با این وجود، این عملیات که بر اساس گزارش اطلاعاتی جدید حدود 1 میلیارد دلار برای ایالات متحده هزینه داشته، در نهایت نتوانسته انصارالله را که به شلیک موشک و پهپاد به کشتی‌ها در سواحل یمن ادامه می‌دهد، بازدارد.

توماس جونو، استاد روابط عمومی و بین‌الملل دانشگاه اتاوا که بر خاورمیانه تمرکز دارد، گفت: «واضح است که [به اهداف حوثی] خساراتی وارد شده، اما نه در سطحی معنی‌دار. حوثی‌ها متحمل خسارات زیادی شده‌اند، اما آن‌ها توانایی مسدود کردن کشتیرانی در دریای سرخ را حفظ کرده‌اند». جونو افزود: «و شاید مهمتر از آن، فراتر از خسارات مادی که آن‌ها متحمل شده‌اند، قصد آن‌ها برای ادامه انسداد کشتیرانی در دریای سرخ متزلزل نشده است.»

نیل کویلیام، همکار برنامه خاورمیانه و شمال آفریقا در اندیشکده چتم هاوس مستقر در لندن، وضعیت کلی را مشابه می‌بیند. او گفت: « همانطور که تداوم حملات علیرغم تلاش‌های مکرر ایالات متحده و بریتانیا برای برهم زدن کارزار این گروه نشان می‌دهد، حوثی‌ها بازداشته نشده‌اند، و حملات ایالات متحده-بریتانیا تأثیر محدودی داشته است. بعید است ادامه عملیات نظامی نیز حوثی‌ها را منصرف کند.»

بی‌میلی آمریکا به رسیدگی به ریشه‌ها

از زمان آغاز عملیات نظامی علیه دولت بلفعل یمن در صنعا در دی ماه، ایالات متحده 450 حمله علیه انصارالله انجام داده است. دلیل خوبی برای زیر سوال بردن میزان پایداری عملیات‌های ایالات متحده و بریتانیا علیه حوثی‌ها وجود دارد. امیلی هاردینگ از مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی اخیراً به وال استریت ژورنال گفت: «تامین تسلیحات آن‌ها از متحدانشان ارزان و بسیار پایدار است، اما تسلیحات ما گران است و مسیر لجستیکی ما طولانی است. ما در حال بازی موش و چکش هستیم در حالی که آن‌ها یک بازی طولانی را انجام می‌دهند.

دولت بایدن از پذیرش ارتباط بین رفتار حوثی‌ها در خلیج عدن و دریای سرخ با جنگ اسراییل علیه غزه تحت حمایت ایالات متحده، خودداری می‌کند. اگرچه انصارالله در وعده‌های خود مبنی بر توقف حملات در سواحل یمن پس از برقراری آتش بس در غزه صریح بوده است، اما کاخ سفید مدعی است که هیچ ارتباطی بین این دو وجود ندارد و ادامه عملیات نظامی علیه حوثی‌ها بهترین واکنش است، نه پرداختن به علت این رفتار.

نمی‌توان انکار کرد که حملات ائتلاف تا حد زیادی جایگاه حوثی‌ها را در داخل یمن و در سراسر جهان عرب ارتقا داده است. با توجه به اینکه احساسات ضد اسرائیلی میان یمنی‌ها در سراسر کشور و طیف سیاسی مشترک است، تعجب آور نبود که شاهد افزایش عضوگیری انصارالله در نتیجه حملات دریایی آن‌ها تحت پرچم دفاع از فلسطینیان باشیم.

در این روند، نیروهای ضد حوثی در یمن نیز تحت فشار فزاینده‌ای قرار گرفته‌اند. این شامل شورای انتقالی جنوب (STC) می‌شود که به حمایت امارات متحده عربی وابسته است، کشور عربی که پیشگام توافقنامه ابراهیم با اسرائیل بود. جونو توضیح داد که حوثی‌ها از این بحران به عنوان فرصتی برای «تقویت موقعیت خود به عنوان قهرمانان آرمان فلسطین استفاده کرده‌اند و به آ‌ن‌ها اجازه داده است اعتبار و نفوذ منطقه‌ای خود را افزایش دهند.»

در نهایت مشخص نیست بازیگران غربی و منطقه‌ای برای تأثیرگذاری بر حوثی‌ها که توانایی خود را برای زندگی تحت فشار شدید غرب و کشورهای عربی ثابت کرده‌اند، چه کاری می‌توانند انجام دهند.

جونو گفت: «واقعیت میدانی در یمن این است که حوثی‌ها در جنگ داخلی پیروز شده‌اند و دولت به رسمیت شناخته شده بین المللی در موقعیتی نیست که آن‌ها را به چالش بکشد. آن‌ها ضعیف، پراکنده و فاسد هستند». او افزود: «به‌علاوه، اکنون که حوثی‌ها در جنگ پیروز شده‌اند، قصد دارند قدرت خود را فراتر از مرزهای یمن نشان دهند. در مواجهه با این واقعیت، ایالات متحده با فهرستی از گزینه‌های بد مواجه است.»