کشور‌ منتخب 2021 از نگاه اکونومیست

به گزارش اکوایران، نشریه هفتگی اکونومیست هر سال "کشور منتخب" خود را انتخاب می کند. این جایزه به بزرگترین، ثروتمندترین یا شادترین ها تعلق نمی گیرد، بلکه به آن‌هایی تعلق می گیرد که از نظر ما در سال 2021 بیشترین پیشرفت را داشته اند. ازبکستان (برای لغو برده داری)، کلمبیا (برای برقراری صلح) و تونس (برای در آغوش گرفتن دموکراسی) از برندگان سال گذشته بودند.

امسال سال سختی بود. کووید-19 به گسترش بدبختی ادامه داد، زیرا واکسن های با طراحی درخشان به طور نابرابر توزیع شدند و انواع جدیدی مانند Omicron ظهور کردند. در بسیاری از کشورها آزادی های مدنی و هنجارهای دموکراتیک از بین رفته است. رهبر اصلی مخالفان روسیه به زندان افتاد. حامیان دونالد ترامپ به ساختمان کنگره آمریکا یورش بردند. جنگ های داخلی اتیوپی و میانمار را فرا گرفت. با این حال، در میان تاریکی، چند کشور درخشیدند.

در دادگاه‌های کوچک ساموآ بحران قانون اساسی را خنثی کردند، حزب حاکم 33 ساله و نخست‌وزیری را که ادعا می‌کرد از سوی خدا انتخاب شده است را کنار زدند، و یک اصلاح‌طلب را برگزیدند، اولین زنی که این سمت را بر عهده گرفت.

مولداوی، یکی از فقیرترین کشورهای اروپا، مدتهاست که در غرق پولشویی روسیه بوده است. اما در اواخر سال 2020، مایا ساندو را به عنوان رئیس جمهور برگزید و در سال 2021 کنترل پارلمان را به حزب او واگذار کرد.

زامبیا دموکراسی خود را بازیافت. یک سال پیش کشور فاسد و شکسته شده بود. در ماه اوت، حاکمان آن تلاش کردند در انتخابات تقلب کنند، اما زامبیایی‌ها به هاکاینده هیچیلما، یک تاجر لیبرال، با اختلاف زیادی رأی دادند که تقلب شکست خورد. آقای هیچیلهما از آن زمان با صندوق بین المللی پول به توافق رسید، قول داد یارانه های بیهوده سوخت و برق را کاهش دهد، و شروع به تحقیق در مورد فساد کرد.

لیتوانی نیز از ارزش‌های دموکراتیک دفاع کرد. اگر این ایالت بالتیک یک شهر بود، به سختی در بین 40 شهر برتر چین از نظر جمعیت قرار می گرفت. با این حال، با اجازه دادن به تایوان برای افتتاح دفتر نمایندگی در ویلنیوس، پایتخت لیتوانی، دولت در پکن را به چالش کشید. این کشور همچنین به شهروندان خود توصیه کرد که گوشی‌های هوشمند ساخت چین را دور بیندازند، زیرا این نرم‌افزار نرم‌افزار سانسور نامیده می‌شود که می‌تواند بدون هشدار فعال شود.

لیتوانی در مقابل دیگر رژیم های استبدادی نیز ایستادگی کرد. به مخالفان بلاروس و روسیه پناهگاه داد، از جمله زنی که احتمالاً در انتخابات اخیر بلاروس پیروز شد، سوتلانا تیخانوفسکایا.

الکساندر لوکاشنکو، مستبدی که آن انتخابات را دزدیده بود، سعی کرد با وادار کردن جمعیت پناهجویان به سوی مرز لیتوانی انتقام بگیرد. لیتوانی قاطعانه و در عین حال انسانی‌تر از لهستان که با همین مشکل‌آفرینی از سوی بلاروس مواجه بود، پاسخ داد.

چین مصمم است برای تسلیم لیتوانی، قلدری کند. یک روزنامه چینی اندازه آن را مسخره کرد و آن را به "یک موش یا حتی یک کک" تشبیه کرد. دموکرات‌ها در همه جا، انبوه آن را تحسین می‌کنند. با این حال، برنده ما نیست.

درخشش دراگی در ایتالیا

این افتخار نصیب ایتالیا می شود. نه به خاطر مهارت فوتبالیست‌هایش، که جام بزرگ اروپا را بردند، و نه به خاطر ستاره‌های پاپ آن، که برنده مسابقه آهنگ یوروویژن شدند، بلکه به خاطر سیاستش.

اکونومیست اغلب از ایتالیا به دلیل انتخاب رهبرانی مانند سیلویو برلوسکونی انتقاد کرده است. ایتالیایی‌ها در سال 2019 به دلیل حکومت‌داری ضعیف نسبت به سال 2000 فقیرتر بودند. اما امسال، ایتالیا تغییر کرد.

ایتالیا با ماریو دراگی، نخست وزیر شایسته، احترام بین المللی را به دست آورد. برای یک بار هم که شده، اکثریت وسیعی از سیاستمداران این کشور اختلافات خود را برای حمایت از یک برنامه اصلاحات کامل که باید به این معنی باشد که ایتالیا بودجه‌ای را که تحت طرح بهبود پس از همه‌گیری اتحادیه اروپا است، دریافت می‌کند، مدفون کردند. نرخ واکسیناسیون کووید در ایتالیا یکی از بالاترین ها در اروپا است. و پس از یک سال سخت 2020، اقتصاد آن سریعتر از فرانسه یا آلمان در حال بهبود است.

این خطر وجود دارد که این انفجار غیرعادی حکمرانی معقول بتواند معکوس شود. آقای دراگی می‌خواهد رئیس‌جمهور شود، یک شغل تشریفاتی‌تر، و ممکن است یک نخست‌وزیر کمتر شایسته جانشین او شود.

اما نمی توان انکار کرد که ایتالیا امروز مکان بهتری نسبت به دسامبر 2020 است. به همین دلیل، این کشور سال ما است.