شانس بیکاری در چه سنی بیشتر است؟

به گزارش اکوایران، جدیدترین آمار منتشر شده توسط مرکز آمار ایران حاکی از آن است که افراد حاضر در سن کار، در گروه سنی 20 تا 24 سالگی بیشترین نرخ بیکاری را به ثبت رسانده اند. به بیان دقیق تر از میان افراد 20 تا 24 ساله ای که تمایل به فعالیت در بازار کار داشته و در این زمینه به جست و جوی شغلی پرداخته اند، 20 درصد بیکارمانده و موفق به پیدا کردن شغل نشده‌اند. دلیل این امر را می‌توان تمایل کمتر کارفرمایان به استخدام این افراد به دلیل شرایط تحصیلی آن‌ها عنوان نمود.

شواهد نشان می‌دهد که نرخ بیکاری در میان دیگر رده‌های مختلف سنی، با بالارفتن سن کمتر شده است. به بیان دیگر جمعیت حاضر به مشارکت در بازار نیروی کار در سنین بالاتر، به میزان کمتری بیکار مانده اند. به طوری که افراد 65 ساله و بیشتر که مسن ترین بازه سنی افراد مشارکت کننده در بازار کار را تشکیل می‌دهند، کمترین نرخ بیکاری را داشته اند. دلیل این امر کمتر بودن شمار افراد مسنی است که در جست و جوی شغل بوده و تمایل به مشارکت در بازار کار داشته اند. بدین ترتیب به دلیل کم بودن تعداد آن‌ها، شمار بیشتری از جست و جوگران شاغل شده اند.

آنچه تاکنون مطرح شده تصویر کلی از شرایط نرخ بیکاری در گروه‌های مختلف سنی بوده است. این قاعده به صورت مجزا در خصوص زنان و مردان نیز صادق بوده است. البته نرخ بیکاری زنان 15 تا 50 ساله تقریبا 2 برابر مردان اعلام شده است. در ادامه به بررسی نرخ بیکاری در گروه های مختلف سنی به تفکیک جنسیت در زمستان 1402 پرداخته شده است.

ثبت بالاترین مقادیر نرخ بیکاری در سنین تحصیل افراد

مرکز آمار در آخرین گزارش خود اقدام به انتشار داده‌های نرخ بیکاری در 11 گروه سنی کرده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که در زمستان 1402 افراد حاضر در رده سنی 20 تا 24 ساله بیشترین جمعیت بیکاران را به خود اختصاص داده‌اند. به بیان دقیق‌تر شواهد آماری نشان می‌دهد که در زمستان 1402 از مجموع افراد حاضر در این رده سنی که توان و تمایل به مشارکت در بازار کار داشته و در این راستا به جست و جو پرداخته‌اند، 23.7 درصد بیکار مانده‌اند.

 شاید بتوان گفت یکی از دلایل بالا بودن نرخ بیکاری برای افراد حاضر در این رده سنی، آن باشد که کافرمایان به دلیل تحصیل اغلب افراد این دسته، حاضر به استخدام آن‌ها به منظور فعالیت در بازار کار نبوده‌اند. چرا که برقراری تعادل بین  زمان تحصیل و ساعات کار دشوار است. افراد 19 تا 15 ساله نیز با ثبت نرخ بیکاری 19.2 درصدی در رده دوم بالاترین نرخ بیکاری گروه‌های سنی در زمستان 1402 بوده‌اند. زنان ومردان 25 تا 29 ساله نیز نرخ بیکاری 18.9 درصدی را در زمستان 1402 تجربه کرده‌اند.

ثبت کمترین نرخ بیکاری در سنین سالمندی

در سوی دیگر این طیف افراد 65 ساله و بیشتر، کمترین میزان نرخ بیکاری را داشته اند. به بیان دقیق تر از هر 100 نفر فرد 65 ساله و بیشتری که تمایل به مشارکت در بازار کار داشته و در این راستا به جست و جو پرداخته تنها نزدیک به 1 نفر بیکار مانده است. دلیل اصلی این امر آن است که شمار 65 ساله و بالاترهای حاضر به مشارکت در بازار کار بسیار کمتر از افراد حاضر در گروه های سنی دیگر است. لذا به دلیل کم بودن تعداد افراد متقاضی کار، تعداد سالمندانی که بیکار مانده اند کم بوده و شمار بیشتری از آن‌ها موفق به اشتغال شده‌اند.

آنچه تاکنون مطرح شده، تصویر نرخ بیکاری گروه های مختلف سنی در کل کشور بوده است. شواهد آماری نشان می دهد که این نرخ در میان زنان و مردان حاضر در گروه‌های سنی مختلف یکسان نبوده است.

قاعده بیکاری مردان بالاتر از 30 سال/ عمر بیشتر،‌ نرخ بیکاری کمتر

بررسی نرخ بیکاری مردان حاضر در 11 گروه سنی نشان می‌دهد که از مجموع افراد حاضر به مشارکت در بازار کار که در سن 15 تا 19 سالگی قرار داشته‌اند، 18.2 درصد بیکار مانده و موفق به پیدا کردن شغل نشده‌اند. با افزایش سن و قدم گذاشتن آقایان به رده سنی 20 تا 24 سالگی، احتمال بیکار ماندن آن‌ها افزایش پیدا کرده است. به بیان دقیق تر از مجموع مردان 20 تا 24 ساله‌ای که به دنبال مشارکت در بازار کار بوده‌اند، 20 درصد نتوانسته‌اند برای خود شغلی دست و پا کنند.

از سن 25 تا 29 سالگی بازار کار تمایل بیشتری به جذب مردان نشان داده و شمار آقایان بیکار در این رده سنی کاهش یافته است. پس از این برهه سنی نیز با افزایش سن مردان نرخ بیکاری آن‌ها کمتر شده است. به طوری که مردان 65 ساله و بیشتر با ثبت نرخ بیکاری 0.9 درصدی، کمترین میزان رقم مذکور را در زمستان 1402 به ثبت رسانده اند. اما آیا این قاعده در خصوص زنان نیز صادق بوده است؟

نرخ زنان بیکار در هر گروه سنی، نزدیک به 2 برابر مردان

نگاهی به داده‌های نرخ بیکاری زنان حاضر در سن کار و مقایسه آن با همین رقم در گروه مردان نشان می‌دهد که نسبتی از زنان که تمایل به مشارکت در بازار کار داشته و بیکار مانده اند، بیشتر از این نسبت در گروه مردان بوده است. به بیان دیگر نرخ بیکاری زنان در سطوح بالاتری نسبت به مردان قرار داشته و تقریبا دو برابر آن برآورد شده است.

البته زنان با رسیدن به سن 50 تا 54 سالگی تقریبا نرخ بیکاری برابر با مردان داشته اند. در سنین بالاتر از 55 سال نیز نرخ بیکاری زنان سطح کمتری نسبت به مردان داشته است. دلیل این امر کاهش نرخ مشارکت زنان حاضر در این رده سنی نسبت به مردان است. به عبارت دیگر توان و تمایل و جست و جوی زنان در این بازه سنی کمتر از مردان بوده است.  

شواهد همچنین نشان می دهد که نرخ بیکاری زنان در گروه 60 تا 64 ساله و 65 ساله ها و بیشتر صفر اعلام شده است. این بدان معناست که تمامی زنان حاضر در این دو گروه سنی که تمایل به فعالیت در بازار کار داشته اند، موفق به یافتن شغل شده اند.

در سوی دیگر این طیف زنان 20 تا 24 ساله نیز همانند مردان این گروه، بالاترین نرخ بیکاری را به ثبت رسانده و این رقم در میان افراد در گروه های سنی بالاتر و زنان کم سن و سال تر، کمتر اعلام شده است. به نظر می رسد دلیل این امر آن باشد که به دلیل سخت بودن ایجاد تعادل بین کار و تحصیل، شمار کمتری از کارفرمایان تمایل به استخدام این دسته از بانوان داشته‌اند. لذا نرخ بیکاری در میان جوانان متمایل به مشارکت در بازار کار در این رده سنی بیشتر بوده است.