پارادوکس بازار کار روستایی؛ کاهش همزمان بیکاری و اشتغال

به گزارش اکوایران، شواهد آماری نشان می‌دهد در مناطق شهری در بهار امسال نسبت به بهار سال گذشته،  نرخ مشارکت اقتصادی افزایش داشته و نرخ بیکاری از 9 درصد به 8.5 کاهش یافته که نشان از بهتر شدن شاخص‌های بازار کار در نقاط شهری دارد.

در مناطق روستایی نیز نرخ بیکاری با 0.3 واحد درصد کاهش نسبت به بهار سال گذشته به 5.3 درصد در بهار سال جاری رسیده است. شاید در نگاه اول این امر اتفاق مثبتی تلقی شود ولی به دلیل کاهش نرخ مشارکت اقتصادی  و همچین کاهش نسبت اشتغال  در این مناطق می‌توان گفت برخلاف تصورات وضعیت بازارکار در نقاط روستایی با وجود کاهش بیکاری بهبود پیدا نکرده است.

همچنین مشاهده می‌شود به دلیل ماهیت متفاوت و سنتی‌تر اشتغال در روستا، نرخ بیکاری در این مناطق نسبت به کل کشور و مناطق شهری پایین‌تر و نرخ مشارکت اقتصادی و نسبت اشتغال بالاتر است.

بهبود علائم بازار کار در شهر

نرخ مشارکت اقتصادی در مناطق شهری در بهار امسال نسبت به بهار سال گذشته با افزایش روبرو شده است. به بیان دقیق‌تر در  بهار سال جاری نرخ مشارکت با 0.3 واحد درصد افزایش نسبت به فصل مشابه سال گذشته به 40.8 درصد رسیده است. در واقع افراد بیشتری تمایل به حضور در بازارکار داشته‌اند. نسبت اشتغال مناطق شهری نیز در همین بازه زمانی از 36.8 درصد به 37.4 درصد افزایش یافته که به معنای آن است نسبت بیشتری از جمعیت بالای 15 سال این مناطق در مقایسه با بهار سال گذشته توانسته‌اند به شغل دست یابند.

نرخ بیکاری مناطق شهری نیز در مدت مشابه با کاهش روبرو شده و  8.5 درصد برآورد شده است. در مجموع می‌توان گفت اوضاع بازارکار در بهار امسال در نقاط شهری نسبت به بهار سال گذشته با بهبود همراه بوده است.

وضعیت رکودی در روستا

تغییرات شاخص‌های بازار کار در مناطق روستایی به مانند شهر نبوده است. نرخ مشارکت اقتصادی بهار امسال در این مناطق نسبت به فصل مشابه سال گذشته کاهش داشته و از 43.6 درصد به 42.7 درصد رسیده است. نسبت اشتغال نیز در همین مدت با 0.8 واحد درصد کاهش روبرو شده و 40.4 درصد اعلام شده است. در مدت مشابه نرخ بیکاری مناطق روستایی با کاهش همراه بوده و از 5.6 درصد به 5.3 درصد رسیده است. در واقع کاهش در نرخ بیکاری با توجه به کاهش نسبت اشتغال و نرخ مشارکت اقتصادی نشان از خروج جمعیت متمایل به کار کردن از جمعیت فعال در این مناطق دارد که اتفاق مثبتی تلقی نمی‌شود. به بیان دیگر با وجود کاهش در نسبت اشتغال و نرخ مشارکت طبق انتظار نرخ بیکاری افزایش نداشته که به معنای ناامیدی و خارج شدن افراد علاقه‌مند به کار از جمعیت فعال (مجموع شاغلان و افراد در جستجوی کار) است.