بازتاب بیکاری جوانان ایرانی در آینه آمار

به گزارش اکوایران، نرخ مشارکت و نرخ بیکاری دو شاخص کلیدی برای تحلیل وضعیت بازار کار و فعالیت اقتصادی یک جامعه به شمار می‌روند. نرخ مشارکت میزان جمعیتی که در سن کار قرار دارند و به صورت فعال در بازار کار مشغول هستند، اعم از شاغلین و جویندگان کار، را نشان می‌دهد. در مقابل، نرخ بیکاری به درصدی از افراد در بازار کار اشاره دارد که در جستجوی شغل هستند اما شغلی پیدا نکرده‌اند. اخیرا مرکز آمار داده‌های تازه‌ای را در خصوص وضعیت بیکاری و مشارکت در بازار کار برای گروه‌های سنی مختلف  در تابستان 1403 منتشر کرده است.

بالاترین نرخ مشارکت در بازار کار در آستانه 30 سالگی

میانگین نرخ مشارکت در میان تمامی گروه‌های سنی در تابستان ۱۴۰۳، ۴۱.۷ درصد بوده است. گروه سنی ۲۵-۲۹ سال با ۵۷ درصد بالاترین میزان مشارکت را به خود اختصاص داده است، در حالی که افراد ۶۵ سال و بیشتر با ۸.۹ درصد پایین‌ترین نرخ مشارکت را دارا بوده‌اند. این الگو به وضوح نشان‌دهنده‌ی نقش پررنگ جوانان در اقتصاد و کاهش مشارکت با افزایش سن و نزدیک شدن به دوران بازنشستگی است. این روند معمولاً ناشی از ورود جوانان به بازار کار و به تدریج کاهش توانایی افراد مسن‌تر برای فعالیت اقتصادی است.

نرخ بیکاری نیز نشان‌دهنده تفاوت‌های چشمگیری در گروه‌های سنی مختلف است. بیشترین نرخ بیکاری در گروه سنی ۲۰-۲۴ سال مشاهده می‌شود که ۲۱.۱ درصد از افراد این گروه در جستجوی شغل هستند. در مقابل، کمترین نرخ بیکاری در گروه ۶۵ سال و بیشتر با تنها ۱ درصد ثبت شده است. این داده‌ها بر چالش‌های عمده‌ای که جوانان در ورود به بازار کار تجربه می‌کنند و همچنین کاهش تقاضا برای اشتغال در سنین بالاتر، دلالت دارد. در گروه سنی 20 تا 24 سال، همزمان هم نرخ مشارکت نسبتا پایین و نرخ بیکاری بالاست؛ این وضعیت می‌تواند نشانگر این واقعیت باشد که شرایط بازار کار در این گروه سنی نامناسب‌تر از سایر گروه‌هاست چرا که هم افراد کمی در این سن در بازار کار به صورت فعال حضور دارند و هم از میان این افراد حاضر، درصد بالاتری بیکار هستند.

روندهای مشاهده‌شده در گروه‌های سنی میانسال

برای گروه‌های میانسال مانند ۳۵-۳۹ سال و ۴۰-۴۴ سال، نرخ بیکاری به ترتیب به حدود ۵.۳ درصد و ۳.۵ درصد کاهش می‌یابد. این در حالی است که نرخ مشارکت در این گروه‌ها نسبتاً بالا باقی می‌ماند. تجربه و سابقه کار در این سنین، افراد را به نیروی کاری با ثبات و پایدار تبدیل می‌کند و جستجوی شغل جدید در این گروه‌ها کمتر مشاهده می‌شود. این الگو نشان‌دهنده پایداری نسبی در وضعیت شغلی گروه‌های میانسال است.

به‌طور کلی، مشارکت مردان در بازار کار بیشتر از زنان است و این تفاوت در بسیاری از گروه‌های سنی قابل مشاهده است. با وجود تلاش‌ها برای بهبود وضعیت حضور زنان در بازار کار، همچنان اختلافات قابل ملاحظه‌ای در زمینه مشارکت و بیکاری میان دو جنس وجود دارد. عوامل مختلف فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در شکل‌گیری این وضعیت نقش دارند و نیازمند بررسی و سیاست‌گذاری‌های خاص خود هستند.

داده‌های ارائه‌شده تصویری جامع از وضعیت بازار کار در تابستان ۱۴۰۳ را به تصویر می‌کشند و به وضوح نشان می‌دهند که گروه‌های جوان با چالش‌های بزرگ‌تری برای ورود به بازار کار مواجه هستند. این امر نیازمند توجه ویژه و ایجاد برنامه‌هایی هدفمند برای کاهش بیکاری و تقویت فرصت‌های شغلی آنان است.