به گزارش اکوایران، پس از گذشت چندین سال از آزادسازی پشه‌های حامل وُلباچیا - یک باکتری که از انتقال ویروس‌ها توسط حشرات جلوگیری می‌کند - سه شهر کلمبیا شاهد کاهش قابل توجه موارد ابتلا به بیماری تب دِنگی بوده‌اند.

به نوشته نیچرز، در مناطقی که تعداد قابل توجهی از پشه‌های ولباچیا حضور دارند، موارد ابتلا به این بیماری بین 94 تا 97 درصد کاهش پیدا کرده است.

این پشه‌های اصلاح‌شده توسط سازمانی به نام «برنامه جهانی پشه» رها سازی شده‌اند؛ سازمانی که در حال انجام آزمایشات مشابهی در استرالیا، برزیل، اندونزی، ویتنام و دیگر کشورها است.

در کلمبیا، پشه‌های اصلاح‌شده در پرجمعیت‌ترین مناطق این کشور رها شدند. زمانی که پشه‌ها به باکتری ولباچیا آلوده می‌شوند، احتمال اینکه این پشه‌ها به انتقال بیماری‌هایی نظیر تب دنگی و زیکا بپردازند، بسیار پایین می‌آید، چراکه باکتری یاشده به رقابت با ویروس‌های دنگی و زیکا می‌پردازد و مانع از ورود آن‌ها به بدن حشرات می‌شود.

این باکتری به نسل بعدی پشه‌ها نیز منتقل می‌شود و محققان امیدوارند جمعیت پشه‌های اصلاح‌شده در نهایت از تعداد پشه‌های بدون باکتری ولباچیا فراتر رود.

سازمان یادشده نخستین‌بار در سال 2015 این پشه‌ها را به کلمبیا انتقال و به تدریج آزادسازی آن‌ها را تا پایان سال 2020 افزایش داد. به تدریج پشه‌های حاوی ولباچیا در تمام مناطق سه شهر «بییو»، «مدئین» و «ایتاگوئی» پخش شدند. این سه شهر در مجموع مساحتی در حدود 135 کیلومتر مربع را در برمی‌گیرند و بیش از سه میلیون نفر را در خود جای داده‌اند.

محققان برنامه جهانی پشه زمانی یک منطقه را به طور کامل «ایمن» اعلام می‌کنند که دست‌کم 60 درصد از جمعیت پشه‌های آن منطقه حامل باکتری ولباچیا باشند.

هنگامی که محققان تعداد موارد کنونی تب دنگی را با 10 سال قبل از اجرای پروژه برنامه جهانی پشه مقایسه کردند، به این نتیجه رسیدند که شهرهای بییو و مدئین با کاهش 95 درصدی و ایتاگوئی با کاهش 97 درصدی موارد ابتلا به تب دِنگی همراه شده‌اند.

از زمان آغاز این پروژه، هیچ شیوع گسترده‌ای از تب دنگی در این شهرها گزارش نشده است.

تب دنگی یا تب استخوان‌شکن از طریق پشه‌ای به نام آئدس منتقل می‌شود و این بیماری عمدتا در مناطق جغرافیایی شایع است، اما گستره جغرافیایی آن در دهه‌های اخیر بیشتر شده است.    

طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی، میزان موارد ابتلا به تب دنگی در سال 2000 تنها نیم میلیون نفر بوده، اما این آمار در سال 2022 به بیش از چهار میلیون نفر رسیده است.

درد عضلانی شدید، تب، سردرد، کمردرد و خارش از علائم این بیماری هستند. در واقع این بیماری در مجموع علائمی مانند آنفولانزا دارد و در صورت ابتلای شدید به آن، حتی ممکن است بیمار دچار خونریزی داخلی نیز بشود.

سرعت گسترش تب دنگی بیش از هر بیماری دیگری در جهان است، با این حال این بیماری هیچ درمان مشخصی ندارد و واکسنی نیز برای آن در دسترس نیست.