شکست همزمان شی و پوتین؛ شبی که آمریکا از لبه پرتگاه عقب رفت

به گزارش اکوایران، نتایج اولیه انتخابات میان دوره ای کنگره ایالات متحده حکایت از آن دارد که بر خلاف انتظارها موج قرمز این کشور را در ننوردید و بسیاری از چهره های برجسته حامی ترامپ و مقلد او در تکرار ادعای تقلب در انتخابات در راهیابی به کنگره ناکام ماندند. به همین بهانه توماس فریدمن، ستون نویس معروف نیویورک تایمز با انتشار یادداشتی با عنوان «خطری که از بیخ گوش آمریکا گذاشت» این مسئله را مورد تحلیل خود قرار داده است.

مهمترین آزمون آمریکا از زمان جنگ داخلی

اکنون می توانید از مهاجرت به کانادا را منصرف شوید و یا بی خیال تماس با سفارت نیوزلند در مورد چگونگی شهروندی در آنجا شوید. انتخابات روز سه‌شنبه واقعاً مهم‌ترین آزمون از زمان جنگ داخلی بود که آیا موتور سیستم قانون اساسی ما -توانایی برای انتقال مسالمت‌آمیز و مشروع قدرت- دست نخورده باقی می‌ماند. و به نظر می رسد که این چنین است – آزمونی اندکی دشوار، اما خوب.

تیری که قلب دموکراسی آمریکایی را نشانه رفته بود

من هنوز حتی حاضر نیستم همه چیز را تمام شده دانسته و اعلام کنم که هیچ سیاستمدار آمریکایی دیگری برای حضور در یک پلاتفرم انکار انتخابات وسوسه نخواهد شد. اما با توجه به درجه بی‌سابقه‌ای که انکار انتخابات در این دوره رواج یافت و چند جین مقلد ترامپ که انکار انتخابات را در محوریت کمپین‌های خود قرار دادند، شاید یکی از بزرگترین تیرهایی که تا به حال قلب دموکراسی ما را نشانه رفته، به سنگ خورده باشد.

مطمئناً، یک تیر دیگر می‌تواند هر لحظه ما را هدف قرار دهد، اما به نظر می‌رسد کل سیستم انتخاباتی ایالات متحده - در ایالت‌های قرمز و آبی - عملکرد تحسین‌برانگیزی داشته و با دوری از بحث و جدالهای دو سال اخیر روسیاهی را برای بی شرم ترین فرد و شیفتگان و مقلدینش بر جای گذاشت. با توجه به تهدیدی که منکران ترامپ برای پذیرش و مشروعیت انتخابات ما ایجاد می‌کنند، این یک اتفاق بزرگ است(و امیدواریم با شمارش آرای آریزونا تکرار شود).

اتفاقی در بهترین زمان

این اتفاق در زمان بهتری از این نمی توانست رخ دهد، زیرا رهبران روسیه و چین به گونه ای نظام های سیاسی خود را دستکاری کرده اند تا فراتر از دوره های قبلی تعیین شده خود در قدرت باقی بمانند.

یکی از استدلال‌های آنها به مردم خود در انجام این کار این بود که به مواردی مانند شورش 6 ژانویه 2021 در آمریکا و به ظاهر هرج و مرج انتخابات ما اشاره کردند تا به شهروندان خود بگویند: «دموکراسی به این شکل است. آیا این همان چیزی است که شما در اینجا می خواهید؟»

شکست همزمان سه شنبه شبِ شی و پوتین

جو بایدن هنگام سخنرانی ماه می خود در  مراسم فارغ‌التحصیلی آکادمی نیروی دریایی ایالات متحده، یادآوری کرد شی جین پینگ در سال 2020 هنگام تبریک برای انتخاب شدنش  به گفت: «دموکراسی‌ها را نمی‌توان در قرن بیست و یکم حفظ کرد. خودکامگی ها جهان را اداره خواهند کرد. چرا؟ همه چیز به سرعت در حال تغییر است. دموکراسی ها به اجماع نیاز دارند و زمان می برد و شما وقت ندارید».

به همین دلیل، هم شی جین پینگ و هم رئیس جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین سه شنبه شب نیز شکست خوردند. زیرا هرچه سیاست ما خشن‌تر و بی‌ثبات‌تر باشد، توانایی ما در انتقال مسالمت‌آمیز قدرت کمتر باشد، برای آنها توجیه عدول از دموکراسی برایشان آسان‌تر است.

بازگشت حقیقت و اعتماد

اما در حالی که انکار انتخابات در این هفته به عنوان یک شعار پیروز به نظر می رسد، هیچ یک از چیزهایی که هنوز پایه های دموکراسی آمریکایی را مضمحل می کند- و ما را از انجام کارهای سخت بزرگ باز می دارد- از بین نرفته است. من در مورد روشی صحبت می کنم که در آن سیستم اصلی ما با فریبکاری و شبکه های اجتماعی ادغام شده اند تا به طور پیوسته فضای گفتگوی ملی را مسموم کنند، جامعه را به طور پیوسته به قبایل سیاسی قطبی مبدل کنند و به طور پیوسته ستون های دوقلوی دموکراسی ما -حقیقت و اعتماد- را از بین ببرند.

بدون اینکه بتوانیم در مورد آنچه درست است به توافق برسیم، نمی دانیم از کدام راه برویم. و بدون اینکه بتوانیم به یکدیگر اعتماد کنیم، نمی توانیم با هم به آنجا برویم. و همه چیز بزرگ و سخت باید با هم انجام شود.

چرا موج قرمز فراگیر نشد؟

ما به همان اندازه که جان سالم از این انتخابات به در بردیم، دچار اختلاف  شده ایم. اما اگر موج قرمز فراگیر نشد -به ویژه در ایالت‌های نوسانی مانند پنسیلوانیا، جایی که جان فترمن برای کسب کرسی سنا بر دکتر اوز مورد تایید ترامپ غلبه کرد، و در نواحی نوسانی مانند یکی از مراکز ویرجینیا که نماینده دموکرات، ابیگیل اسپانبرگر، با شکست دادن یکی دیگر از نامزدهای مورد حمایت ترامپ، دوباره انتخاب شد - به این دلیل بود که به اندازه کافی رای دهندگان مستقل و جمهوری خواهان و دموکرات های میانه رو حضور یافتند تا فترمن و اسپانبرگر را در صدر قرار دهند.

به گفته دون بائر، سخنگوی کاخ سفید در دوره کلینتون: «هنوز گروهی قابل دوام از رای دهندگان میانه رو وجود دارند که وقتی یک انتخاب معتبر - نه همه جا، نه همیشه، بلکه در برخی مناطق کلیدی - به آنها داده شد، خودشان را نشان می دهند. فکر می‌کنم هنوز رای‌دهندگان زیادی هستند که می‌گویند ما یک مرکز قابل دوام می‌خواهیم، ​​جایی که بتوانیم بفهمیم که چگونه اتفاقاتی بیفتد که می‌تواند واقعاً به مردم کمک کند، حتی اگر بی‌نقص یا یک‌باره نباشد. ما نمی‌خواهیم هر کسی انتخاب شود.» به عقیده او: «چالش مهم این است که چگونه می‌توان این احساسات را افزایش داد و به طور منظم در واشنگتن کار کرد؟»

میانه روی و عقب نشینی از لبه پرتگاه

من درست نمی دانم، اما گر این انتخابات به معنای دور شدن ما از لبه پرتگاه باشد، دلیلش این است که هنوز تعداد زیادی از آمریکایی‌ها در این اردوگاه مستقل یا مرکزگرا قرار می‌گیرند و نمی‌خواهند به عقده‌گشاییها، دروغ‌ها و خیال‌پردازی‌های دونالد ترامپ ادامه دهند، زیرا می‌توانند ببینند که او چگونه جمهوری‌خواهان را دیوانه کرده و کل کشور را به هم ریخته است. آنها همچنین نمی‌خواهند در غل و زنجیر چپ افراطی قرار بگیرند، و از گسترش نوعی خشونت سیاسی بیمار که به تازگی شوهر نانسی پلوسی را هدف گرفته، وحشت دارند.

ما به خاطر زنده نگه داشتن این میانه وری به نمایندگان جمهوری خواه لیز چنی و آدام کینزینگر و نماینده دموکرات الین لوریا بدهکار هستیم. این سه نفر به رهبری تحقیقات 6 ژانویه در کنگره کمک کردند و در نتیجه به اجبار از سمت خود کنار رفتند. اما پیامی که این کمیته به رای دهندگان فرستاد - که هرگز، هرگز، هرگز نباید اجازه دهیم چنین اتفاقی دوباره تکرار شود - مطمئناً به عدم فراگیری موج طرفدار ترامپ در این انتخابات میان دوره ای کمک کرد.