به گزارش اکوایران، رهبران سیاسی مالزی در حالی در تلاش برای تشکیل یک دولت ائتلافی هستند که پس از برگزاری انتخابات پارلمانی به شدت دوقطبی، هیچ گروهی قادر به کسب اکثریت نشد.

بنا بر گزارش خبرگزاری رویترز، انور ابراهیم، ​​رهبر اپوزیسیون قدیمی و محی‌الدین یاسین، نخست وزیر سابق، هر کدام گفتند که می توانند با حمایت احزاب دیگری که آنها را مشخص نکرده‌اند، دولت تشکیل دهند. محی الدین گفت که امیدوار است مذاکرات تا بعدازظهر یکشنبه به پایان برسد، اگرچه مذاکرات ممکن است روزها طول بکشد.

چه اتفاقی افتاد؟

ائتلاف چند قومیتی پاکاتان هاراپان به رهبری انورابراهیم 82 کرسی در مجلس سفلی به دست آورد که کمتر از 112 کرسی مورد نیاز برای اکثریت است، اما بالاتر از ائتلاف ملی پریکتان محی‌الدین یاسین با 73 و باریسان ناسیونال به رهبری اسماعیل صبری یعقوب با 30 کرسی است.

اتحاد محی‌الدین، که شامل یک حزب اسلام‌گراست که قوانین شریعت را برای مردم آسیای جنوب شرقی تبلیغ می‌کند، به عنوان سومین بلوک بزرگ ظاهر شد و آرا را بیش از آنچه انتظار می‌رفت پراکنده کرد.

نتایج پایه‌های قدرت باریسان ناسیونال را که از دیرباز نیروی سیاسی غالب مالزی بود به لرزه درآورده و آن‌ها بدترین نمایش خود را نشان داده‌اند.

بعد چه؟

تحلیلگران می گویند محتمل‌ترین دولت دوباره ائتلافی از بلوک محی الدین، باریسان و گروهی دیگر خواهد بود. محی الدین که گفته بود برای همکاری با هر حزبی به جز حزب انور آماده است، روز یکشنبه اعلام کرد  در مورد مشارکت با احزاب منطقه ای در ایالت های صباح و ساراواک در جزیره بورنئو بحث خواهد کرد.

photo_2022-11-20_07-01-03

اما انور نگفته که با چه کسی کار خواهد کرد. او در مصاحبه ای با رویترز در این ماه، شراکت با ائتلاف محی‌الدین و اسماعیل را رد کرد و به اختلافات اساسی اشاره کرد.

ائتلاف محی الدین و اسماعیل منافع اکثریت قومی مالایی را در اولویت قرار می دهند، در حالی که ائتلاف انور چند فرهنگی است. نژاد و مذهب در مالزی مسائلی تفرقه‌انگیز است، جایی که اکثریت مالایی‌های مسلمان با اقلیت‌هایی از قوم چینی و هندی تشکیل می‌شوند.

نقش پادشاه

ملک السلطان عبدالله احتمالاً می تواند در تعیین نخست وزیر بعدی نقش‌آفرینی کند. پادشاه در این کشور تا حد زیادی نقش تشریفاتی دارد، اما قانون اساسی به او این اختیار را می‌دهد تا قانون‌گذاری را به عنوان نخست‌وزیر منصوب کند که فکر می‌کند می‌تواند اکثریت پارلمان را به دست آورد.

پادشاهان مالزی - پستی که در میان سلاطین ایالت ها می چرخد ​​- به ندرت از این قدرت استفاده کرده اند، اما در سال های اخیر در بحبوحه کشمکش های سیاسی تأثیرگذارتر شده اند.

در سال 2020، زمانی که دولت ماهاتیر محمد، رهبر کهنه‌کار این کشور سقوط کرد، ملک السلطان پس از گفتگو با نمایندگان برای تصمیم گیری در مورد اینکه چه کسی از اکثریت حمایت می کند، محی الدین را به عنوان نخست وزیر انتخاب کرد. وقتی بلوک محی الدین نیز فروپاشید، اسماعیل را برگزید.

محی الدین روز یکشنبه گفت که او دستورالعمل هایی را از کاخ برای تشکیل دولت دریافت کرده است اما آنها را فاش نکرد. انور گفت که نامه ای به شاه ارائه خواهد کرد که در آن جزئیات حمایت خود را شرح می دهد.

پیامدها؟

انتظار می‌رود که بی‌ثباتی سیاسی برای مالزی ادامه یابد، مالزی که در طول سال‌های گذشته سه نخست‌وزیر را به دلیل جنگ قدرت به خود اختصاص داده است. این کشور در حال انطباق با قدرت رو به کاهش ائتلاف باریسان است که به مدت 60 سال از استقلال تا سال 2018 بدون وقفه حکومت می کردند.

ائتلاف بعدی اکثریت قانع کننده ای نخواهد داشت و ممکن است با درگیری های داخلی بیشتری مواجه شود و به اقتصاد آسیب برساند. رای دهندگانی که از بی ثباتی ناامید شده اند، در صورتی که دولت جدید شامل احزاب ناکام شود، ممکن است به شدت به سمت دولت جدید برسند.

شگفتی انتخابات

از شگفتی‌های این دوره از انتخابات نیز این که ماهاتیر محمد، رهبر کهنه کار مالزی، در رای‌گیری روز شنبه سرانجام اولین شکست انتخاباتی خود را در ۵۳ سال گذشته متحمل شد؛ ضربه‌ای که می‌تواند پایان هفت دهه فعالیت سیاسی او باشد. ماهاتیر محمد ۹۷ ساله که برای بیش از دو دهه در دو دوره نخست وزیر مالزی بود، نتوانست کرسی پارلمانی خود را در حوزه انتخابیه جزیره لنکاوی حفظ کند و در میان پنج نفر، چهارم شد.

این اولین شکست ماهاتیر محمد در انتخابات از سال ۱۹۶۹ بود. ماهاتیر رهبری ائتلافی را بر عهده دارد که قول داده دولت فعلی باریسان ملی را به دلیل اتهامات فساد سرنگون کند. اما اتحاد او به عنوان یک رقیب کلیدی در نظر گرفته نمی‌شود و  درمیان رقابت باریسان با  بلوک محی الدین و بلوک انور ابراهیم، کاملا در حاشیه قرار دارد. ماهاتیر در مصاحبه‌ای در این ماه به رویترز گفته بود در صورت شکست، از سیاست بازنشسته خواهد شد. او گفت: «خودم را تا ۱۰۰ سالگی در عرصه سیاست نمی‌بینم. مهمترین چیز انتقال تجربیاتم به رهبران جوان حزب است».