خواجویی با اشاره به اینکه این مقوله به تنهایی نمی‌تواند یک متغیر کاملا مستقل برای این وضعیت باشد، ادامه داد: «به نظر می‌رسد نبود مکانیزمی برای شکل دادن به نوعی نظم منطقه‌ای مبتنی بر حضور و همکاری همه کشورها در منطقه منجر به آن شده که افزایش قدرت ایران به نوعی تبدیل به یک عامل ترس و نگرانی برای این کشورها شود».

وی افزود: « اگر شاهد مکانیزمی در منطقه باشیم که این افزایش قدرت همسو با نزدیکی با این کشورها باشد، یعنی در عین رقابت، همکاری هم برای پیشبرد طرح‌های توسعه‌ای داشته باشند، طبیعتا افزایش قدرت ایران به این شکل محل نزاع قرار نمی‌گرفت».

نسخه کامل در سایت اکوایران