به گزارش اکوایران، در حالی که روسیه و کره شمالی با یک پیمان دفاعی جدید به یکدیگر نزدیک‌تر می‌شوند که می‌تواند توازن قدرت را در میان سه کشور مستبد تغییر دهد، به نظر می‌رسد چین بدون هیچ گزینه آشکاری فاصله خود را از این دو کشور حفظ کرده است.

کارشناسان می‌‌گویند که رهبران چین احتمالاً از از دست دادن نفوذ احتمالی بر کره‌شمالی پس از امضای توافقنامه بین کیم جونگ اون و رئیس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین و این که چگونه این امر می‌تواند بی‌‌ثباتی در شبه جزیره کره را افزایش دهد، نگران هستند.

به گزارش آسوشیتدپرس، پکن همچنین ممکن است در تلاش باشد تا پاسخی به آنچه که می‌تواند قوی‌ترین مشارکت روسیه و کره شمالی از زمان جنگ سرد باشد ارائه دهد، زیرا اهداف متضادی دارد: حفظ صلح در کره و در عین حال مقابله با ایالات متحده و متحدان غربی آن در صحنه جهانی.

پکن تاکنون در مورد این توافق - که هر دو کشور را ملزم به ارائه کمک‌های دفاعی در صورت حمله به دیگری می‌کند - اظهار نظر نکرده است و تنها اظهارات خود را تکرار کرده است که به دنبال حفظ صلح و ثبات در شبه جزیره کره و پیشبرد راه حل سیاسی در شمال و جنوب است.

ویکتور چا، معاون ارشد آسیا و کره در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی، گفت که واکنش چین «بسیار ضعیف» بوده است و این می‌تواند نشانه‌ای از این باشد که پکن هنوز نمی‌داند باید چه کند.

او گفت: «هر گزینه‌‌ای گزینه بدی است. شما یا به دلیل دیدگاه‌های متضاد بسیار قوی نمی‌‌‌توانید تصمیم بگیرید یا قادر به تصمیم گیری نیستید زیرا نمی‌دانید چگونه وضعیت را ارزیابی کنید.»

برخی در پکن ممکن است از شراکت روسیه و کره‌‌شمالی به عنوان راهی برای عقب راندن سلطه آمریکا در امور جهانی استقبال کنند، اما به گفته چا «ناراحتی زیادی نیز در چین وجود دارد»، چینی که نمی‌خواهد قدرت خود را از دست بدهد. نمی‌خواهد یک قدرت هسته‌‌ای بی ثبات کننده را در همسایگی خود ببیند و نمی‌خواهد درگیری در اروپا را به آسیا بکشاند.

اما چین این نگرانی‌ها را به صورت علنی مطرح نمی‌کند. چا با اشاره به رهبران دو کشور گفت: «آنها نمی‌خواهند کیم جونگ اون را بیشتر به آغوش ولادیمیر پوتین سوق دهند.»

لین جیان، سخنگوی وزارت خارجه چین، از اظهار نظر درباره توافق جدید خودداری کرد. او گفت: «همکاری روسیه و کره شمالی موضوعی بین دو کشور مستقل است. ما اطلاعاتی در مورد این موضوع نداریم.»

جان کربی، سخنگوی امنیت ملی کاخ سفید، به خبرنگاران گفت که پیمان بین روسیه و کره شمالی «باید برای هر کشوری که معتقد است قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد باید رعایت شود، نگران کننده باشد.» شورای امنیت تحریم‌هایی را علیه کره شمالی وضع کرده است تا تلاش کند تولید سلاح‌های هسته‌ای این کشور را متوقف کند.

کربی همچنین گفت که این توافق «باید برای هر کسی که فکر می‌کند حمایت از مردم اوکراین کار مهمی است، نگران کننده باشد. و ما فکر می‌کنیم که این نگرانی با جمهوری خلق چین نیز مشترک خواهد بود.»

الکساندر گابویف، مدیر مرکز اوراسیا کارنگی روسیه گفت: «یکی از زمینه‌هایی که چین می‌تواند نگران آن باشد این است که آیا روسیه با به اشتراک گذاشتن فناوری پیشرفته به برنامه تسلیحاتی کره شمالی کمک خواهد کرد». او گفت: «اگر چین واقعاً نگران است، هم در روسیه و هم در کره شمالی اهرم فشاری دارد و احتمالاً می‌تواند برای ایجاد محدودیت‌هایی برای این روابط تلاش کند.»

دیدار پوتین و کیم آخرین فصل از دهه‌ها روابط پیچیده سیاسی و نظامی در شرق آسیا بود، جایی که حزب کمونیست چین که زمانی ضعیف بود، به عنوان یک قدرت پیشرو که بر کره شمالی و روسیه نفوذ دارد، ظاهر شد.

این مسئله و تحولات دیگر هشدارهایی را در ایالات متحده ایجاد کرده است که پکن که اکنون دومین اقتصاد بزرگ جهان است، می‌تواند نظم جهانی تحت رهبری ایالات‌ متحده را با همسو شدن با کشورهایی مانند روسیه، کره شمالی و ایران به چالش بکشد. پکن این ادعا را رد کرده است.

سون یون، مدیر برنامه چین در مرکز استیمسون، گفت که پکن نمی‌خواهد یک اتحاد سه جانبه با کره شمالی و روسیه تشکیل دهد، زیرا «نیاز دارد گزینه‌های خود را باز نگه دارد.»

او گفت که چنین ائتلافی می‌تواند به معنای جنگ سرد جدید باشد، چیزی که پکن می‌گوید مصمم است از آن اجتناب کند، و وصل کردن خود به پیونگ یانگ و مسکو برخلاف اهداف چین برای حفظ روابط با اروپا و بهبود روابط با ژاپن و کره جنوبی است.

سان اضافه کرد که نزدیکی کره شمالی و مسکو «احتمالات و پتانسیل‌‌های عدم ثبات را ایجاد می‌کند، اما بر اساس آنچه تاکنون رخ داده است، فکر نمی‌کنم که منافع ملی چین تحت تاثیر این موضوع قرار گرفته باشد.»

دنی راسل که دیپلمات ارشد ایالات متحده برای آسیا در دولت اوباما بود، گفت که روابط نزدیک‌تر بین پوتین و کیم می‌تواند قدرت پکن را تضعیف کند و آن را تبدیل به «بزرگ‌ترین بازنده» کند.

او گفت: «علاوه بر عصبانیت از نفوذ پوتین به آنچه که اکثر چینی‌ها آن را حوزه نفوذ خود می‌دانند، هزینه واقعی برای چین این است که نزدیکی روسیه به کره‌شمالی فضای بیشتری برای مانور بدون در نظر گرفتن منافع پکن می‌دهد.»

راسل، معاون امنیت بین‌الملل و دیپلماسی در موسسه سیاست جامعه آسیا، گفت که کیم مشتاق کاهش وابستگی کشورش به چین است.

او گفت: «کمتر شدن قدرت اهرم چین به این معناست که کیم جونگ اون می‌تواند درخواست‌های پکن برای خویشتن‌داری را نادیده بگیرد، و این به احتمال زیاد در زمانی که رهبر چین، شی جین‌پینگ به شدت خواهان ثبات است، هرج‌ومرج ایجاد می‌کند.»