به گزارش اکوایران، روسیه که در حال پیشروی در اوکراین است، اخیراً در خاورمیانه دچار شکست‌های تاکتیکی شده است. سقوط حلب به دست شورشیان سوری صرفاً آخرین مورد از یک رشته تحولاتی است که با حوادث 7 اکتبر سال گذشته آغاز شد و برای کرملین مشکل‌ساز شده است.

به نوشته فایننشال تایمز، در بحبوحه جنگ جاری در غزه، اسرائیل با شریک روسیه، ایران و متحدان آن در «محور مقاومت»، در یک تقابل طولانی بوده است. در بهار، عملیات اسرائیل در سوریه تشدید شد. اسرائیل در ماه سپتامبر، عملیات گسترده‌ای را علیه حزب‌الله به راه انداخت که به ترور رهبران آن منجر شد. در اواخر اکتبر، تعدادی مراکز نظامی در ایران هدف قرار گرفتند.

در حالی که اسرائیل نشان داده است که در تقابل با ایران جدی است، مسکو، که جنگ در اوکراین اولویت اصلی آن است، نه پهنای باند و نه تمایلی برای ظهور به عنوان حامی ایران نداشته است. مهمتر از همه، کمپین‌های اسرائیل احتمالاً بر ظرفیت ایران برای همکاری نظامی با روسیه - حداقل در کوتاه‌مدت - تأثیر گذاشته است. همزمانی نبرد در اوکراین و خاورمیانه ممکن است تمایل روسیه و ایران برای همکاری را افزایش داده باشد، اما در عین حال حمایتی که آن‌ها می‌توانند به یکدیگر بدهند را محدود کرده است.

حمله برق آسای شورشیان سوری اکنون بر مشکلات منطقه‌ای روسیه افزوده است. سوریه داستان موفقیت روسیه بود. ولادیمیر پوتین با مداخله در جنگ داخلی در سال 2015، بشار اسد، رئیس جمهور سوریه را نجات داد و تصویر یک متحد وفادار را به نمایش گذاشت. تصرف حلب توسط دولت سوریه در اواخر سال 2016 بسیار مهم بود و راه را برای روسیه هموار کرد تا روند آستانه را با ایران و ترکیه آغاز کند. از سال 2017، این روند مسیر مناقشه را دیکته کرده است و ظهور یک تعادل نامطمئن میان بازیگران داخلی و خارجی سوریه را تسهیل کرده است.

شورش سوریه

تنظیم مجدد مسکو در سوریه

پس از تهاجم تمام عیار خود به اوکراین در سال 2022، روسیه محاسبه کرد که می‌تواند با تلاش محدود، وضعیت را در سوریه حفظ کند. مسکو حضور نظامی خود در سوریه را دوباره تنظیم کرد و برای احیای منطقه‌ای و بین المللی دولت اسد فشار آورد، اما با امتناع رهبر سوریه از عقب نشینی در برابر رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، با مشکل مواجه شد. در همین حال، پیشرفت به سمت یک راه حل سیاسی واقعی برای درگیری به طور کامل متوقف شد و روسیه تشکیل کمیته قانون اساسی در سوریه را متوقف کرد.

هفته گذشته، روس‌ها به سختی آموختند که درگیری‌های منجمد شده‌ای مانند سوریه تنها تا یک مقطع منجمد می‌مانند. مسکو ماه‌ها نگران بود که سوریه در پس لرزه‌های منطقه‌ای 7 اکتبر درگیر شود و به نظر می‌رسید که از مقیاس و سرعت تهاجم شورشیان مبهوت شده است.

درست است که پویایی‌های پس از 7 اکتبر با منحرف کردن توجه و منابع غرب از اوکراین به خاورمیانه، منافعی برای روسیه به همراه داشته است. اما خطرات قابل توجهی نیز برای روسیه به همراه داشته‌اند. موقعیت ایران نسبت به یک سال پیش تا حدی تضعیف شده است. کارزار اسرائیل علیه حزب الله به ایجاد شرایط مساعد برای حمله به حلب کمک کرد. و ترکیه، شریک روسیه در روند آستانه، فرصتی برای حل و فصل امور ناتمام در سوریه احساس کرد.

تا کنون، شکست‌های منطقه‌ای روسیه عمدتاً تاکتیکی بوده و پیامدهای محدودی برای کمپین اوکراینی آن داشته است. این که آیا آن‌ها به دردسرهای استراتژیک تبدیل می شوند یا نه به پویایی میدان جنگ در سوریه، تمایل اسرائیل برای مقابله بیشتر با ایران و دولت آینده ترامپ در ایالات متحده بستگی دارد.

روسیه اکنون در حال تلاش برای خنثی کردن پیشروی‌های بیشتر شورشیان بدون ارسال نیروی کمکی به سوریه است. مسکو ممکن است در محافظت از نفوذ خود موفق شود. اما اگر اسرائیل یا آمریکا فشار بر ایران را افزایش دهند، توانایی روسیه برای حمایت از شریک خود محدود خواهد شد.