به گزارش اکوایران، امروز -شنبه 15 دی ماه- نشست مشترک فرزانه صادق، وزیر راه و شهرسازی ایران و «رمان استاراویت» وزیر حمل و نقل فدراسیون روسیه به‌صورت ویدیوکنفرانسی برگزار شد. در این نشست که خبر آن را ایرنا منتشرکرد،‌ وزیر راه و شهرسازی با ابراز خوشحالی از برگزاری منظم جلسات بررسی پروژه راه‌آهن رشت- آستارا، به تنظیم تفاهم‌نامه همکاری مشترک و همچنین تدوین نقشه راه ۲۰۲۵ اشاره و پیشنهاد کرد که هر دو مورد در تاریخ مشخصی به‌طور هم‌زمان امضا شوند.

صادق در ادامه به اهمیت گسترش روابط حمل‌ونقلی میان دو کشور در چارچوب کریدور شمال-جنوب اشاره و بر لزوم دستیابی به هدف ترانزیت ۱۰ میلیون تن بار در این مسیر تاکید کرد.

این کریدور با این هدف راه‌اندازی شد که ترانزیت 10 میلیون تنی بار روسیه به ارزش 10 میلیارد دلار، از طریق ایران، ترکمنستان و قزاقستان، به کشورهای اروپایی برسد. بر اساس این گزارش، انتقال ۱۰ میلیون تن کالای روسی از مسیر ایران، میزان ترانزیت را از ۱۰ میلیون به ۲۰ میلیون تن در سال افزایش می‌دهد و درآمدزایی ۲۰ میلیارد دلاری برای ایران به همراه دارد.

صادق همچنین از ضرورت فعال‌سازی ظرفیت ترانزیت ۲۰ میلیون تن در شقوق مختلف کریدور شمال-جنوب (ریلی، جاده‌ای و دریایی) خبر داد.

وزیر راه و شهرسازی همچنین به فعال‌سازی شاخه شرقی این کریدور و ضرورت اقدام سریع در این زمینه، تشکیل کمیته حمل‌ونقل و امور گمرکی سه‌جانبه میان ایران، روسیه و جمهوری آذربایجان، تسهیل صدور ویزا برای رانندگان ناوگان ایرانی، افزایش ظرفیت کشتیرانی تجاری و گسترش خطوط مسافری در دریای خزر تاکید کرد.

صادق نقشه راه جامع حمل‌ونقل بین دو کشور را دستاورد مهمی دانست که وزارتخانه‌های دو کشور در حال پیگیری آن هستند.

در ادامه این نشست، رمان استاراویت، وزیر حمل‌ونقل روسیه، با قدردانی از وزیر راه و شهرسازی ایران به‌خاطر برگزاری جلسات منظم و مثمرثمر گذشته، حمایت خود را از تمامی موارد مطرح‌شده در این جلسه اعلام کرد.

اهمیت ویژه کریدور شمال-جنوب

کریدور شمال-جنوب مسیری چندوجهی (ریلی، جاده‌ای و دریایی) از سن‌پترزبورگ به بندر بمبئی هند به طول ۷.۲ هزار کیلومتر است، که از ایران می‌گذرد و هدف پروژه کریدور حمل و نقل چندوجهی بین‌المللی شمال-جنوب، جذب ترافیک ترانزیتی از هند، ایران و کشورهای حوزه خلیج‌فارس به اروپا از طریق خاک روسیه است.

بنابر گفته کارشناسان، تکمیل کریدور شمال‌-جنوب علاوه بر توسعه ترانزیت بین‌المللی و استفاده از ظرفیت‌های سرزمینی، یک منبع درآمد پایدار برای ایران است و پیش‌بینی می‌شود با عملیاتی‌شدن این کریدور تا حدی وابستگی کشور به درآمدهای نفتی کاهش یابد. همچنین این کریدور در مقایسه با مسیرهای سنتی از نظر مسافت و زمان تا ۴۰ درصد کوتاه‌‌تر و از نظر هزینه تا ۳۰ درصد ارزان‌‌تر است.