به گزارش اکوایران، مایکروسافت از Majorana 1 رونمایی کرد، یک تراشه جدید که برای تسریع توسعه رایانه‌های کوانتومی طراحی شده است؛ رایانه‌هایی که قادرند مشکلات صنعتی در مقیاس بزرگ را در عرض چند سال حل کنند، نه چند دهه. این پیشرفت بر پایه یک ماده جدید بنا شده که امکان ایجاد یک رسانای توپولوژیکی یا تاپوکونداکتور را فراهم می‌کند؛ فناوری‌ که مایکروسافت ادعا می‌کند می‌تواند دنیای محاسبات را همانند نیمه‌رساناها در گذشته، متحول کند.

به نوشته بی‌بی‌سی، رایانه‌های کوانتومی از اصول فیزیک ذرات بهره می‌برند تا مسائلی را حل کنند که رایانه‌های کلاسیک از عهده آن‌ها برنمی‌آیند. در حالیکه بسیاری از متخصصان تصور می‌کردند رایانش کوانتومی کاربردی، دهه‌ها با ما فاصله دارد، مایکروسافت معتقد است فناوری تاپوکونداکتور این زمان‌بندی را به‌طور چشمگیری کوتاه می‌کند. با این حال، رهبران صنعت همچنان محتاطانه به این موضوع نگاه می‌کنند و معتقدند چالش‌های زیادی پیش رو باقی مانده است.

استراتژی مایکروسافت با رقبای خود متفاوت است. در حالیکه اکثر شرکت‌ها به روش‌های مرسوم محاسبات کوانتومی متکی هستند، مایکروسافت به دنبال ایجاد ذرات ماجورانا بوده است تا کیوبیت‌های توپولوژیکی پایدار بسازد. مایکروسافت توانسته است هشت کیوبیت از این نوع را بر روی تراشه جدید خود قرار دهد؛ عددی کمتر از طراحی‌های رقبا، اما این شرکت ادعا می‌کند که فناوری‌اش مقیاس‌پذیرتر است و مسیری بالقوه برای رسیدن به یک میلیون کیوبیت دارد.

شرکت‌هایی مانند گوگل و انویدیا نیز به‌شدت در حال رقابت برای ساخت رایانه‌های کوانتومی کاربردی هستند. گوگل در اواخر سال 2024 از تراشه کوانتومی Willow رونمایی کرد، در حالیکه مدیرعامل انویدیا تخمین می‌زند که رایانش کوانتومی «بسیار کاربردی» هنوز دو دهه با ما فاصله دارد. اما مایکروسافت بر این باور است که تحقیقات و پیشرفت‌های جدید این روند را شتاب خواهد بخشید.

متخصصان، پیشرفت مایکروسافت را تحسین می‌کنند، اما همچنان محتاط هستند. در حالیکه این دستاورد گامی مهم محسوب می‌شود، آزمایش‌های بیشتر و بررسی مقیاس‌پذیری از چالش‌های کلیدی باقی مانده‌اند. پروفسور پاول استیونسون از دانشگاه سارِی (Surrey University) این دستاورد را گامی مهم خواند اما توصیه کرد که با خوش‌بینی محتاطانه به آن نگاه شود. پروفسور کریس هونن از دانشگاه ادینبورگ نیز نقشه راه مایکروسافت را «پیشرفت امیدوارکننده» توصیف کرد.

در صورت موفقیت، رایانش کوانتومی می‌تواند حوزه‌هایی مانند پزشکی، شیمی و علم مواد را متحول کند و راه‌حل‌هایی را ارائه دهد که رایانه‌های کلاسیک هرگز قادر به دستیابی به آن‌ها نخواهند بود.