خیز طالبان برای نفوذ در پاکستان/ مارهایی که خودی‌ها را نیش می‌زنند!

به گزارش اکوایران، حمله 3 ژانویه به یک رهبر محبوب، صریح و لیبرال در یکی از آسیب پذیرترین مناطق کشوری که با شورش های ستیزه جویان افراطی درگیر است، نشانه ای است گویا.کشوری که بسیاری از ساکنانش اعتقاد دارند که ارتش برای  قدرت گرفتن نواز شریف به عنوان نخست وزیر بسیار تلاش کرد و رسانه ها صدایش بودند. انتخابات پاکستان آنطور که انتظار می‌رفت، به نتیجه نرسید، زیرا نامزدهای همسو با عمران خان، آرای بیشتری از هر یک از احزاب اصلی - حزب مسلم لیگ پاکستان - ن و حزب خلق پاکستان به دست آوردند –گزاره ای که موجب شد تا احزاب رقیب خان  برای به دست اوردن اکثریت و تشکیل دولت ائتلاف کنند.

خیز طالبان برای نفوذ در پاکستان

به نوشته اقتصاد نیوز، به نقل از فارین پالسی، دو روز پس از انتخابات، در شرایطی که گمانه زنی ها در باب تقلب در انتخابات بالا گرفت، داور و حدود ده تن از هوادارانش هنگامی که نیروهای امنیتی خارج از اتاق رسمی شمارش آرا تجمع می‌کردند، زخمی شدند.حداقل سه نفر بر اثر جراحات جان خود را از دست دادند. بر اساس نظرسنجی حزب سکولار جنبش ملی دموکراتیک، در شمارش نهایی آرا که توسط کمیسیون انتخابات پاکستان فهرست شد، کرسی به مصباح الدین از حزب جمعیت علمای اسلام فضل وابسته به طالبان رسید. آن هم در شرایطی که داور به واسطه زخمی که داشت بستری بود.زادگاه داور بار دیگر میدان نبرد برای گزاره ای بود که او آن را «پروژه طالبان» می‌خواند – جنگی علیه دولت پاکستان.

به نوشته ، جاه طلبی های فراملی طالبان امنیت فراتر از مرزهای افغانستان را تهدید می کند، و این در هیچ کجا به اندازه شمال غرب پاکستان مشهود نیست، جایی که حضور شبه نظامیان از زمان بازگشت این گروه تروریستی به قدرت در اوت 2021 در حال افزایش است. حملات به غیرنظامیان، سربازان و نیروی پلیس افزایش یافته است. این منطقه مملو از پست های بازرسی و پاسگاه های بالای تپه است و ارتش پاکستان و پلیس مرزی مسلح به شدت در زمین و هوا به گشت زنی می پردازند. داور به فارین پالیسی گفت وقتی شب فرا می رسد، داستان متفاوت است.پست های بازرسی ارتش را فقط در طول روز خواهید دید. قبل از غروب آفتاب به پادگان خود می روند و مردم وزیرستان در اختیار طالبان قرار می دهند.پس هرکسی باید خودش از خودش محافظت کند. این همان پروژه طالبانی است.ریشه‌های ستیزه‌جویی و تروریسم در وزیرستان به دوران استعمار برمی‌گردد، زمانی که مردم عمدتا پشتون به‌عنوان مبارزان بی‌باک شناخته می‌شدند و تحت فشار قرار می‌گرفتند تا در خدمت بریتانیایی‌ها باشند. پس از تهاجم مسکو به افغانستان در سال 1979، این منطقه به مرکز استخدام و آموزش مردان جوان برای جنگ با شوروی تبدیل شد.

پس از اینکه ایالات متحده در سال 2001 به تلافی حملات 11 سپتامبر به افغانستان حمله کرد، رهبران طالبان و القاعده از مرز عبور کردند و برای 20 سال از حمایت شاخه اطلاعاتی ارتش پاکستان، نیروی بین‌المللی، برخوردار شدند. آژانس اطلاعات آی‌اس‌آی می‌خواست یک افغانستان رام به رهبری طالبان برای خنثی کردن جاه‌طلبی‌های هند تعریف کند. اما طالبان آشکارا از افغانستان به عنوان پایگاهی برای آموزش جنگجویان استفاده می کنند که به دنبال سرنگونی دولت ها در چین و تاجیکستان هستند. گزوهایی چون «تحریک طالبان پاکستان» (TTP) که به گفته افراسیاب خطاک، قانونگذار سابق پاکستانی و تحلیلگر سیاسی، چهره واقعی طالبان است. اوایل ماه جاری، زمانی که شیرمحمد عباس استانکزی، سرپرست وزارت امور خارجه، گفت که دولت خط دیورند را که از سال 1893 میان افغانستان و پاکستان ترسیم شده را به رسمیت نمی شناسد، این خط از میان مناطق قبیله ای می گذرد و قومی پشتون و بلوچ را از هم جدا می کند. تنش‌های دوجانبه اخیر اغلب بر مرزها متمرکز شده‌اند.

استانکزی در اظهاراتی که بعدها وزارت خارجه پاکستان آن را "خودخواهانه" خواند - و بر خصومت در حال جوشش میان پاکستان و طالبان کمک کرد - گفت: ما هرگز دیورند را به رسمیت نشناختیم و نخواهیم شناخت. امروز نیمی از افغانستان جدا شده و در آن سوی خط دیورند قرار دارد. دیورند خطی است که انگلیسی ها بر دل افغان ها کشیده اند.این در حالی است که شورای امنیت در سال 2022 اعلام کرد که «تحریک طالبان پاکستان» تا 5500 جنگجو در افغانستان دارد. داور گفت که این تعداد احتمالا افزایش یافته است، زیرا هیچ یک از کشورهایی که در سوءمدیریت و بحران اقتصادی غرق شده اند، نمی توانند به جمعیت جوان خود یک معیشت جایگزین ارائه دهند. داور گفت که پیروزی باعث قدرت شد و طالبان "می توانند جوانان را جذب کنند، زیرا پول و قدرت بیشترین چیزی است که جوانان را جذب می کند."

تهدیدی بالقوه برای آسیای میانه

«تحریک طالبان پاکستان» خواهان کشور مستقل مناطق مرزی است. این گروه در نوامبر 2022 آتش بس با دولت را شکست. حملات به ارتش و پلیس به طرز نگران کننده ای تشدید شده و چیزی را نشان می دهد که یک مقام ارشد دولتی، که ناشناس صحبت می کند، آن را "نه تنها تهدید موجودیتی برای دولت بلکه برای مردم عادی" می نامد – گزاره ای که داور آن را "پروژه طالبان" می نامد. فاین تهدید فعلا شمال غرب را تهدید می کند، اما اگر مهار نشود، تهدیدی بالقوه برای کشوری شکننده و بی ثبات است.انوار الحق کاکار، نخست وزیر موقت، قبل از رای گیری 8 فوریه به خبرنگاران گفت که ارتش دست برتر را در منطقه دارد، تنها به دلیل تعداد. او گفت: «من نمی‌بینم که آنها تهدیدی وجودی برای کشور پاکستان باشند».با این حال، اسفندیار میر، کارشناس مسائل سیاسی و امنیتی آسیای جنوبی، با اشاره به بی ثباتی ها در شمال غرب بر این نکته تاکید دارد که در صورت تغییر دولتف شرایط حساس تر خواهد شد.

برای مردم وزیرستان که درگیر چالش هایی چون بیکاری، فقدان توسعه، و بی توجهی دولت به خدمات اساسی مانند جاده، برق، آب پاکیزه، و آموزش – همراه با رکود تجارت حیاتی فرامرزی با افغانستان – هستند، نهادهای امنیتی با تروریست ها بازی خطرناکی را آغاز کرده اند.صدها هزار نفر طی سال گذشته در خیابان ها و بازارهای وزیرستان شمالی و جنوبی راهپیمایی کرده و خواستار اقدام علیه تروریسم و پایان دادن به خشونت دولتی شده اند. با این این وضعیت هولناک ادامه دارد. داور می گوید، طالبان اکنون تهدیدی برای آسیای مرکزی هستند. آنها اکنون تهدیدی برای ایران، پاکستان و حتی چین به شمار می آیند. همه فکر می کردند که ما بعد از تسلط طالبان آنها را کنترل خواهیم کرد. مشکل این است که این اتفاق نیفتاد.در سال 2011، هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه وقت به رهبران پاکستان هشدار داد که نمی‌توانند انتظار داشته باشند که «مارهایی» که در حیاط خلوت خود نگه دارندفقط همسایگان را نیش بزنند. امروز این مارها خودی ها را هم گاز می گیرند.