به گزارش اکوایران، به محض این که دونالد ترامپ تعرفه‌های تاریخی بالا را در سراسر جهان اعلام کرد، انتظار می‌رفت که تعدادی از دولت‌های متاثر شده به سرعت و به طور جمعی واکنش نشان دهند. اما در عوض، به جز چین و چند اقدام پراکنده از سوی متحدان، عمدتاً شاهد واکنش‌های محتاطانه‌ای هستیم. مقامات خارجی درباره «واکنش‌های متعادل» و حفظ «آرامش» صحبت می‌کنند. برخی به وضوح امیدوارند که دیپلماسی ترامپ را قانع کند تا برخی یا بسیاری از تعرفه‌های خود را کاهش دهد.

به گزارش پولتیکو، در گفت‌وگو با دیپلمات‌ها، اقتصاددان‌ها و مقامات سابق ایالات متحده، از آن‌ها پرسیده شد چرا. آیا نگران این نیستند که این واکنش جهانی مبهم و محتاطانه آن‌قدر ضعیف باشد که نتواند ترامپ را به تغییر مسیر وادار کند یا حتی او را جسورتر کند که سخت‌تر عمل کند؟

اما این کارشناسان استدلال کردند که دلایل قانع‌کننده‌ای وجود دارد که بسیاری از دولت‌ها سریع یا به طور متحد عمل نمی‌کنند. مهم‌ترین دلیل این است که کشورهای جهان در اقدام جمعی ضعیف هستند و بسیاری معتقدند که اگر درگیری با ترامپ را تشدید نکنند، شانس بهتری برای دستیابی به اهداف خود دارند.

علاوه بر این، هیچ‌کس نمی‌داند که آیا اقدامات کشورهای دیگر می‌تواند مانع از شدت گرفتن تمایل ترامپ به تعرفه‌ها شود یا خیر.

ترامپ سال‌ها طرفدار تعرفه‌ها بوده است؛ این محصول اعتقاد دیرینه او به این است که کسری تجاری آمریکا به این معنی است که کشورهای دیگر در حال بهره‌برداری از ایالات متحده هستند، حتی اگر اینطور نباشد. کشورهای جهان ماه‌ها وقت داشتند تا برای تعرفه‌های ترامپ آماده شوند و اقدامات تلافی‌جویانه خود را برنامه‌ریزی کنند. اما به نظر می‌رسد که ترامپ در دوره دوم خود هدف بسیار بزرگ‌تری نسبت به گذشته دارد: یک بازسازی کامل از اقتصاد ایالات متحده.

به نظر می‌رسد این موضوع برای او مسئله میراث به جا مانده باشد و از آنچه تاکنون دیده‌ایم، او دیگر به اندازه قبل نگران کاهش شاخص‌ها و بازار سهام نیست. ترامپ حتی گفته که آمریکایی‌ها باید منتظر نارضایتی‌های کوتاه‌مدت باشند، اشاره به این که ممکن است رکود ایجاد شود، در حالی که گفته که در بلندمدت ثابت خواهد شد که او کار درستی کرده است.

به گفته برایان گاردنر، استراتژیست ارشد سیاست واشنگتن برای شرکت سرمایه‌گذاری استیفل فایننشال، نتیجه‌گیری این است که وقتی به ترامپ امروز می‌پردازیم، «نمی‌دانیم آستانه درد چقدر است». هرچه که باشد، این آستانه «به طور قابل توجهی بالاتر از چیزی است که مردم قبلاً پیش‌بینی کرده بودند.»

اقتصاد ایالات متحده نیز بزرگ و متنوع است و قادر به جذب شوک‌های قابل توجه است، به این معنی که ممکن است مدتی طول بکشد تا درد احساس شود.

اما اگر آسیب ناشی از ائتلافی از کشورهای مختلف باشد، دولت‌هایی که به طور استراتژیک به اقتصاد ایالات متحده ضربه می‌زنند، آیا این می‌تواند ترامپ را وادار به تجدیدنظر کند؟

این نظریه جالبی است، اما چندان واقع‌بینانه نیست. دولت‌ها حتی زمانی که با تهدید مشترک مواجه هستند، به سادگی به هم نمی‌پیوندند تا در عمل متحد شوند.

به گفته یک دیپلمات خارجی که این وضعیت را به معضل کلاسیک «معضل زندانی» تشبیه کرد، هر دولت منافع ملی خود را دارد و به دیگران اعتماد نمی‌کند که از پشت به آن خنجر نزنند. یادتان باشد چقدر همبستگی جهانی در روزهای اولیه پاندمی کووید-19، زمانی که کشورهای مختلف برای تأمین منابع پزشکی رقابت می‌کردند، کم بود.

اتحادیه اروپا به وضوح استثنای دیرینه‌ای در جبهه تجاری است و در حال آماده‌سازی حداقل دو مجموعه تعرفه تلافی‌جویانه است، هرچند آن‌ها به امید مذاکرات این کار را با فاصله انجام می‌دهند. اما دیگر گروه‌ها هنوز برای مقابله با تعرفه‌های ترامپ کاری نکرده‌اند.

گزارش‌هایی وجود داشت که چین ممکن است پاسخ تعرفه‌ای خود را با ژاپن و کره جنوبی هماهنگ کند، اما با توجه به تاریخ‌ پرتنش این سه کشور با یکدیگر کمتر کسی این ایده را جدی گرفت. روز جمعه، چین به طور یکجانبه علیه ایالات متحده با تعرفه‌های 34 درصدی پاسخ داد.

بسیاری از کشورها هنوز در حال بررسی جزئیات تعرفه‌های اعلام‌شده توسط ترامپ هستند، اما به این نتیجه رسیده‌اند که او به نحوی تعرفه‌هایی را برای دنیا وضع خواهد کرد. بنابراین، آن‌ها به دنبال راه‌هایی هستند تا معامله‌ای بهتر از دیگران داشته باشند.

یک دیپلمات خارجی گفت: «من نمی‌توانم آخرین کسی باشم که با ترامپ به توافق می‌رسم، چون اگر آخرین باشم، من هستم که ضرر می‌کنم.» مانند دیگران، این دیپلمات به دلیل حساسیت موضوع، ناشناس ماند. «اگر من اولین کسی باشم که به توافق می‌رسم، ممکن است بهترین وضعیت ممکن باشد و نسبت به سایر کشورها وضعیت بهتری خواهم داشت. و بنابراین تجارت من نسبتاً کمتر آسیب خواهد دید.»

یکی از مقامات سابق دولت ترامپ گفت که احساس او درباره برخی مقامات خارجی این است که آن‌ها از اینکه تعرفه‌ها ملایم‌تر از آنچه که انتظار داشتند بوده است، احساس راحتی می‌کنند، هرچند که هنوز هم بسیار بالا هستند.

به گفته مقامات سابق کشورهای متاثر از تعرفه‌ها «فکر می‌کنند که به طور اساسی، در چند ماه آینده، به آرامی به مذاکره خواهند پرداخت. شاید چند امتیاز بدهند، شاید در زمینه تجارت، شاید در زمینه دفاع، شاید در مسائل دیگر، و اوضاع تنظیم خواهد شد.»

در حالی که کشورهای مختلف گزینه‌های خود را بررسی می‌کنند کانادا و مکزیک موارد جالب و مهمی هستند که باید در نظر گرفته شوند.

ترامپ قبلاً تعرفه‌هایی را بر کانادا و مکزیک، دو شریک تجاری برتر ایالات متحده، اعمال کرده است. اما این کشورها از روند جدیدی که ترامپ این هفته اعلام کرده است، تعرفه‌های جدیدی دریافت نمی‌کنند، هرچند که ممکن است در آینده چنین اتفاقی بیفتد. به دلیل توافق تجارت USMCA، آن‌ها توانسته‌اند بسیاری از استثناها را از تعرفه‌ها به دست آورند.

برای کانادا و مکزیک همکاری با سایر کشورها برای اقدامات تلافی‌جویانه اکنون خطرناک است، زیرا ترامپ می‌تواند تصمیم بگیرد که علیه آن‌ها اقدامات بیشتری را تشدید کند. بنابراین، گزینه بهتر ممکن است این باشد که به تدریج استثناهای بیشتری را مذاکره کرده و امیدوار باشند که با گذر زمان ترامپ خسته شود.

نخست‌وزیر مارک کارنی گفته است که کانادا «تعرفه‌های تلافی‌جویانه تنظیم‌شده و هدفمند» اعمال خواهد کرد. این کشور قبلاً تعرفه 25 درصدی بر خودروهای ایالات متحده اعمال کرده است تا به یک مجموعه از تعرفه‌های قبلاً اعلام‌شده ترامپ پاسخ دهد که این هفته اجرایی شدند. (مکزیک هنوز اقدام تلافی‌جویانه مهمی انجام نداده است.)

ایالات متحده همچنین بر بسیاری از کشورها در زمینه‌هایی فراتر از تجارت نفوذ دارد و ترامپ از محو کردن خطوط مرزی حتی با یک متحد ناتو مانند کانادا نمی‌ترسد. او از تهدید به ترک همکاری‌های امنیتی، برای مثال، به دلیل یک مناقشه تجاری ظاهراً بی‌ربط، ابایی ندارد.

دلایلی وجود دارد که چین تا کنون مانند یک استثنا عمل کرده است. این کشور یک شریک تجاری بزرگ است، اما برخلاف مکزیک و کانادا، همچنین رقیب بزرگی در زمینه امنیت ملی است. پکن می‌داند که کارت‌های زیادی در دست دارد، که ممکن است دلیل ادامه اقدامات تلافی‌جویانه آن باشد.

اما دولت ترامپ به دیگر کشورها هشدار داده است که تنش را تشدید نکنند و واکنش فوری ترامپ به این تعرفه‌ها چه بود؟ «چین اشتباه کرد، آنها وحشت کردند. تنها چیزی که نمی‌توانند تحمل کنند!»

ترامپ به راحتی تحت تأثیر پیش‌بینی‌هایی که می‌گویند اگر کار عجیب و غریبی انجام دهد، همه چیز خراب خواهد شد، قرار نمی‌گیرد. بخشی از این مسئله به این خاطر است که اغلب اوقات، آن‌طور که گفته می‌شود، آسمان بر سرش خراب نشده است، حداقل نه به طور کامل.

وقتی او محدودیت‌های مهاجرتی و مسافرتی را در دوره اول ریاست جمهوری خود اعمال کرد، کم‌تر کشوری اقدام جدی متقابل علیه مسافران آمریکایی انجام داد. شناسایی قدس به عنوان پایتخت اسرائیل، خاورمیانه را آتش نزده است. تصمیم او برای رها کردن توافق هسته‌ای ایران باعث نشده است که تهران فوراً بمب بسازد، هرچند که حالا خیلی نزدیک‌تر از گذشته شده است.

البته، تمام این تصمیم‌ها و دیگر اقدامات هزینه‌هایی داشته است، از جمله از دست دادن اعتماد میان ایالات متحده و شرکای آن. و پیامدهای چنین اقداماتی گاهی اوقات تا سال‌ها بعد مشخص نمی‌شود. اما درسی که به نظر می‌رسد او آموخته این است که می‌تواند از زیر بار مسئولیت آزمودن یا حتی تخریب کردن سیستم بگریزد.

در حالی که کشورها در حال بحث درباره نحوه واکنش هستند، آستانه درد که احتمالاً بیش‌ترین اهمیت را دارد، نه آستانه ترامپ بلکه آستانه درد جمهوری‌خواهان هم‌حزب او است، به ویژه آن‌ها که در کنگره هستند و توانایی متوقف کردن و معکوس کردن این تعرفه‌ها را دارند. در چه زمانی آن‌ها از سوی رأی‌دهندگان خود، با پس‌اندازهایی که در حال کاهش است، تحت فشار قرار خواهند گرفت تا علیه رئیس‌جمهور اقدام کنند؟

حتی اگر آن روز زودتر از حد انتظار فرا برسد، یک چیز قطعی است. یکی از بزرگ‌ترین هزینه‌های جنگ تجاری ترامپ، از دست رفتن اعتماد کشورهای دیگر به آمریکا به عنوان یک رکن پایدار و قابل‌اعتماد در تجارت جهانی است.