پارادوکس شهرهای جدید
سیاست احداث شهرهای جدید در ایران با هدف کاهش فشارهای جمعیتی وارد شده به شهرهای بزرگ در اواخر دهه ۶۰ مطرح شد.
۱۷ شهر جدید در دهه ۶۰ و بر مبنای دو هدف کلی «اسکان سرریز جمعیت کلانشهرها» و «تامین مسکن برای پاسخ به نیاز رشد شتابان جمعیت» ایجاد شد.
ظرفیت جمعیت پذیری برای این شهرها، ۳ میلیون و ۶۴۱ هزار نفر تعریف شد؛ اما جمعیت ساکن موجود در ۱۷ شهر جدید حدود یک میلیون نفر است.
مهمترین علت خالی ماندن بیش از ۷۰ درصد ظرف جمعیتی ، به «چالشهای سکونتی موجود در این شهرها» برمیگردد.
پس از گذشت چند دهه از آغاز احداث شهرهای جدید، چالشهای گذشته ساکنان در حوزههای مختلف اجتماعی و اقتصادی حل نشده است.
آیا اجرای طرح جدید ساخت مسکن و اضافه کردن احتمالی بار ج
تیتر یک در اکوایران
پربینندهترینها
-
صاحبان خودروهای فرسوده خوشحال شدند / جدیدترین خبر از خودروهای اسقاطی
-
آخرین وضعیت هاشم صفیالدین به ادعای رسانههای خارجی
-
متناسبسازی حقوق بازنشستگان به خوان هفتم رسید/ خبر خوش میدری برای بازنشستگان
-
خونینترین شب بیروت از آغاز جنگ؛ ضاحیه غرق در دود و آتش
-
پروازهای امشب لغو شدند
-
پسلرزههای حمله موشکی ایران: آمریکا در دوراهی جنگ یا دیپلماسی
-
تله سنوار برای اسرائیل؛ چرا مذاکرات غزه شکست خورد؟
-
چرا رهبران اروپا آماده استقبال از جنگ میشوند؟
-
اهداف محتمل در تبادل آتش احتمالی ایران و اسرائیل/ چرا پروازها در فرودگاههای کشور متوقف شد؟
چهره روز
اکوایران: «زمان شما محدود است، پس این زمان محدود را با زندگی بر اساس اعتقادات و نگرش دیگران هدر ندهید» این جمله معروف…