خیزش امواج خطرخیز در آبراهه حیاتی؛ دریای سرخ رنگ آرامش نمی‌بیند؟

به گزارش اکوایران، شش هفته پس از آنکه حماس در 7 اکتبر گذشته مرگبارترین حمله به اسرائیل را در تاریخ آغاز کرد، متحدان حوثی گروه فلسطینی در یمن کنترل یک کشتی باری متعلق به بریتانیا را در دریای سرخ به دست گرفتند.

توقیف گلکسی لیدر توسط حوثی‌ها آغاز یک عملیات مداوم حملات موشکی و پهپادی علیه کشتی‌های تجاری در یکی از مهم‌ترین مسیرهای تجاری جهان است.

در حالی که جنگ غزه به سالگرد خود نزدیک می‌شود، حملات حوثی‌ها همچنان حمل و نقل تجاری را مختل می‌کند.

به نوشته الجزیره، در حالی که یک نیروی بین‌المللی به رهبری ایالات متحده توانسته بسیاری از حملات را خنثی کند، کشتی‌های تجاری همچنان مورد هدف قرار می‌گیرند و اپراتورها در استفاده از این آبراه مردد هستند و این احتمال را افزایش می‌دهد که تا زمانی که درگیری‌ها در خاورمیانه ادامه دارد، تجارت همچنان آسیب ببیند.

ماجو جورج، استاد دانشکده بازرگانی دانشگاه آرام‌آی‌تی ویتنام، به الجزیره گفت: «تا زمانی که یک توافق صلح گسترده‌تر حاصل نشود، بعید است خطرات در دریای سرخ به میزان قابل توجهی کاهش یابد. در این میان، انتظار می‌رود شرکت‌های کشتیرانی به اجتناب از مسیر دریای سرخ به نفع جایگزین‌های امن‌تر، اما پرهزینه‌تر ادامه دهند.»

بر اساس اطلاعات سازمان غیرانتفاعی اکلد حوثی‌ها که مانند حماس مورد حمایت جمهوری اسلامی ایران هستند، از آغاز جنگ تا 20 سپتامبر 130 حمله را در دریای سرخ انجام دادند. بیشتر حملات به کشتی‌های انجام شد که گفته شد مرتبط با اسرائیل هستند. این گروه یمنی گفته که هر کشتی مرتبط با اسرائیل یا متحدانش را هدف می‌داند و حملات خود را نمایش حمایت از فلسطینی‌هایی که با بمباران اسرائیل در غزه مواجه هستند، می‌دانند.

استیگ جارله هانسن، دانشیار دانشگاه علوم زیستی نروژ، گفت، اگرچه تعداد کشتی‌های مورد هدف نسبت به حجم ترافیک کم است، اما استراتژی حوثی‌ها در افزایش هزینه‌های حمل و نقل، از جمله بیمه و پرداخت هزینه برای ملوانانی که در مناطق پرخطر کار می‌کنند، مؤثر بوده است.

هانسن به الجزیره گفت: «میزان موفقیت حملات حوثی‌ها پایین است، اما نیازی به ضربه دقیق ندارند. تا زمانی که بتوانند بازیگران بین‌المللی را بترسانند، به پیروزی دست یافته‌اند، زیرا قیمت‌های بیمه را افزایش می‌دهند و در نتیجه باعث افزایش هزینه‌ها در سراسر جهان می‌شوند.»

ترافیک محموله از طریق کانال سوئز، که دریای سرخ و مدیترانه را به هم متصل می‌کند و 10 تا 15 درصد تجارت جهانی را قبل از جنگ داشت، به شدت کاهش یافته است زیرا شرکت‌های کشتیرانی به سمت تغییر مسیر محموله‌ها در دماغه جنوبی آفریقا رفته‌اند.

طبق گزارش پورت واچ ، پایگاه داده‌ای که صندوق بین‌المللی پول با همکاری دانشگاه آکسفورد اداره می‌کند، تا اواسط سپتامبر، میانگین ترانزیت روزانه از طریق کانال سوئز به 29 رسید، در حالی که در اکتبر گذشته حدود 80 مورد بود. طبق گزارش پورت واچ، در مدت مشابه، متوسط حجم تجارت روزانه از حدود 4.89 میلیون تن متریک به 1.36 میلیون تن کاهش یافت.

آنا ناگورنی، کارشناس تدارکات و زنجیره‌های تامین در دانشکده مدیریت ایزنبرگ، UMass Amherst، به الجزیره گفت: «بدیهی است که حملات باید متوقف شوند». ناگورنی افزود: «بدون مسیرهای حمل و نقل کارآمد، ایمن و مقرون به صرفه، اختلالات تجارت با تاخیرها و هزینه‌های اضافی ادامه خواهد یافت.»

برای خطوط کشتیرانی، تغییر مسیر تجارت در اطراف دماغه امید نیک، زمان ترانزیت را 10 تا 14 روز افزایش داده و نرخ حمل و نقل را در دوره‌های خاصی در سال گذشته تا سه برابر افزایش داده است. جورج گفت: «این تغییر مسیر تقریباً یک میلیون دلار هزینه سوخت اضافی در هر سفر را به همراه دارد.»

فراتر از بار مالی، مسیرهای طولانی به انتشار گازهای گلخانه‌ای بیشتر به دلیل افزایش مصرف سوخت منجرمی‌شود و نگرانی‌های زیست محیطی را تشدید می‌کند. 

افزایش هزینه‌‌های حمل و نقل نیز تهدیدی برای افزایش هزینه‌های کالاهای روزمره است. در فوریه، جی‌پی مورگان ریسرچ تخمین زد که اختلالات در دریای سرخ می‌تواند 0.7 درصد به تورم کالاهای اصلی جهانی در نیمه اول سال 2024 اضافه کند.

مرکز تحقیقات سیاست اقتصادی، یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در لندن، تخمین زده است که اگر بستن کانال سوئز قبل از پایان سال جاری حل نشود، تورم جهانی ممکن است 0.18 درصد در سال 2024 و 0.23 درصد در سال 2025 افزایش یابد.

در حالی که توافق گسترده‌ای در مورد نیاز به همکاری بین کشورها برای به حداقل رساندن اختلالات در تجارت جهانی وجود دارد، تحلیلگران گزینه‌های محدودی را برای پاسخ موثر به حوثی‌ها، تا زمانی که این گروه مصمم به ادامه حملات باشد، می‌بینند.

هانسن گفت که حملات هوایی ایالات متحده و بریتانیا به اهداف حوثی‌ها در یمن بیشتر «نمادین» بود. او گفت: «این حملات حوثی‌ها را نمی‌ترساند.»

جایانتا کومار سیل، استاد حسابداری و امور مالی در مؤسسه تجارت خارجی هند، گفت که بدون پایان دادن به درگیری در منطقه، به سختی می‌توان شاهد پیشرفت در بحران بود.

سیل به الجزیره گفت: «بحران در حال پیچیده‌تر شدن است و کشورهای بیشتری درگیر آن هستند. برخی از کارشناسان بر این باورند که ممکن است اوضاع پس از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تغییر کند، اما من شک دارم». او افزود: «ما باید چند جایگزین پیدا کنیم. دماغه امید نیک مسیر بسیار طولانی است و زمان ترانزیت و هزینه حمل و نقل و سایر هزینه‌ها را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.»